Cząstka ciebie i mnie
Vanessa Greene

Książka,którą bardzo ciężko się czyta. Nie ma w niej wyrazistych postaci, bohaterek, które od razu można by polubić i wczuć się w ich losy (ani Ilsa ani Sophi jakoś nie wzbudziły mojej sympatii). Niby tematy poruszone w książce są bardzo różnorodne- przyjaźń,ciężka choroba, romans studentki z profesorem, ale jak dla mnie całość jest bardzo kiepsko skomponowana a potencjał opowieści nie został w pełni wykorzystany. Jest to jedna z tych pozycji, które kupiłam skuszona okładką i reklamą,ale już nigdy więcej nie dam się tak oszukać.Zdecydowanie bardziej polecam książki Lucy Dillon.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Lektura z gatunku tych lekkich i bardzo szybko wylatujących z pamięci. Co prawda poruszonych zostało kilka trudnych tematów (choroba, rozpad małżeństwa, związek studentki z profesorem), ale całość nie jest szczególnie poruszająca czy dająca do myślenia. "Cząstka ciebie i mnie" to książka idealna na jakieś leniwe popołudnie albo do podróży, do przeczytania i zapomnienia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Powieści, w których mowa o przyjaźni, zawsze podnoszą mnie na duchu. Wtedy myślę o swoich przyjaciołach, na których zawsze mogę liczyć. Główne bohaterki też mogą na sobie polegać, mimo wielokilometrowej odległości. Autorka wykreowała sympatyczną i pełną dobrej energii Islę, którą szczerze polubiłam. Jej upór w dążeniu do celu i postawa po usłyszeniu diagnozy sprawiła, że widziałam w niej osobę, z która sama bym się zaprzyjaźniła. Niemniej jednak, nie w każdej sytuacji zachowałabym sie tak jak ona. Zwłaszcza w przypadku podejmowania zawodowych decyzji. Gorzej wypada tu Sophie. Po prostu ofiara losu i postawa "przepraszam, że żyję". Rozumiem wyrozumiałość dla niektórych osób i zdarzeń, ale kurczę! Trochę walki o siebie, o swoje marzenia. Przez niemal całą książkę miałam wrażenie, że Sophie w ogóle nie myśli o sobie. Tkwiła trochę w poczuciu winy i wyglądało to tak, jakby udawała, że jest szczęśliwa i zadowolona z tego, co dostała od życia. Odniosłam nawet wrażenie, jakby obie bohaterki nie mogły sobie pozwolić na negatywne uczucia. Jeśli już się takie pojawiały to zostawały zduszane w zarodku. Tak jakby trzeba było mówić w taki sposób, by nikogo nie urazić, bo jak wkurzysz się na kogoś, to okażesz się słaby i dziecinny. Relacje przyjaciółek z najbliższymi też się znacząco różniły i tu znowu punkt dla Isli, bo miała świetną mamę i babcię. U Sophie, nawet w jej relacji z mężem nie było zbytnio szczerego uczucia. Liam niby przejmuje się stanem najlepszej przyjaciółki swojej żony, ale jednocześnie pada z jego ust komentarz w stylu "laba się skończyła". Cóż, nie jest to wymarzone wsparcie. Polubiłam za to Rafaela, chłopaka Isli. Tajemniczy, skryty księgarz, zakochany po uszy w bohaterce. Okazuje się być też dojrzały i odpowiedzialny, widać, że bliscy nie są mu obojętni. Kluczową rolę odgrywa też Rebecca - pasierbica Sophie. Naburmuszona i buntownicza nastolatka, która skrywa jednak pewien sekret. Nieustannie wbija szpile Soph, a powód, dla którego to robi, jest trochę słabym wytłumaczeniem. Przyjaźń dwóch kobiet, na której opiera się ta historia, to przykład szczerego oddania i wzajemnego zrozumienia. Kilka razy zostaje podkreślona tęsknota, chęć bycia obok siebie w trudnych chwilach i gotowość do poświęceń. Nie napiszę jednak, że została tu pokazana w sposób szczególny czy wyjątkowy. Pokuszę się nawet o stwierdzenie, że schematyczny, skopiowany z szablonu o wzorowej relacji. W zasadzie nie rzucałoby się to za bardzo w oczy, gdyby cała reszta książki była dobra. Niestety, jest dość przeciętna, czego bardzo żałuję. Powieść czytało się szybko i przyjemnie jeśli chodzi o styl, ale czasem trafiałam na zdania jakby wyjęte ze szkolnego wypracowania. Trochę mi to nie pasowało. No i wszystko było CUDOWNE. Taki trochę lukier w nadmiernych ilościach. Rozumiem, że przyjaciółki cieszą się ze swoich sukcesów, ale w pewnym momencie zaczynało być mdło. Książce mogę przypisać moją prywatną kategorię: "zarys", bo, według mnie, mogłaby być bardziej rozbudowana. Poszczególne wątki zdawały się być dość pobieżnie omawiane i szybko kończone. Objętościowo też nie powala: tylko 286 stron, a ja lubię opasłe tomiszcza. Podsumowując, pomysł ciekawy (właśnie taki zarys fabuły, ale to jeszcze nie wersja ostateczna), ale wykonanie słabsze. Nie zniechęciło mnie to jednak do sięgnięcia po pozostałe książki Vanessy Greene. Chętnie zatopię się w ich treść, szczególnie, że jedna z nich to historia osadzona w okołokawiarnianych klimatach, które lubię. Liczę zatem, że kolejną lekturą już się zachwycę :) http://kasta89.blogspot.com/2017/05/ksiazka-vanessy-greene-czastka-ciebie-i.html?m=0

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zastanawiałam się od kilku dni, jak mogłabym zacząć moją opinię o książce "Cząstka ciebie i mnie", której z ogromną niecierpliwością wyczekiwałam. Przyznaję, że jestem sroką okładkową (o czym zapewne większość z Was już wie), zatem dużą uwagę przywiązuję do opakowania danej książki, a jeśli takowe mnie urzeknie i zauroczy, wówczas zapoznaję się z opisem, a następnie podejmuję decyzję o lekturze konkretnej powieści (zdaję sobie sprawę, że to nie jest tak do końca słuszne podejście). Oczywiście, tak było i tym razem. Oprawa powieści Vanessy Greene niewątpliwie mnie ujęła swą prostotą, kolorystyką, klimatem oraz pozwoliła sądzić, iż kryje się za nią ciepła i poruszająca opowieść. Cóż... Po raz kolejny okazało się, że urokliwa i budząca zachwyt okładka nie oznacza pięknej i zniewalającej historii. Zapraszam na moją opinię. Vanessa Greene - brytyjska powieściopisarka, koneserka herbaty i wielbicielka garażowych wyprzedaży. Mieszka w Londynie. Jej powieści Klub Porcelanowej Filiżanki i Sekretna herbaciarnia zebrały entuzjastyczne recenzje i podbiły serca czytelniczek. (źródło: okładka książki "Cząstka ciebie i mnie") Sophie i Isla przyjaźnią się od wielu lat i nawet rozłąka nie wpłynęła zbytnio na intensywność ich relacji. Co prawda widują się rzadziej, bowiem mieszkają w różnych krajach, ale często piszą i telefonują do siebie. Zwierzają się sobie nawet z najintymniejszych chwil, wspierają się, udzielają sobie rad, a kiedy wymaga tego sytuacja bądź czują nagłą potrzebę spotkania, wtedy są w stanie porzucić wszystko, aby udać się w odwiedziny do najlepszej przyjaciółki. Jeszcze za czasów studenckich każda z kobiet stworzyła swą listę marzeń, które chciałaby w przyszłości zrealizować. Po wielu latach Isla stopniowo, krok po kroku osiąga zamierzone cele, natomiast Sophie przestała przywiązywać do tego wagę - kartka z wypunktowanymi planami od dawna spoczywa na dnie szuflady. Jednak nadchodzi trudny czas w życiu każdej z nich i wtedy postanawiają wrócić do złożonej sobie niegdyś obietnicy i zacząć realizować poszczególne punkty z ich list... Historia opowiedziana jest naprzemiennie z perspektywy głównych bohaterek, a zarazem przyjaciółek. Autorka zastosowała narrację trzecioosobową. Bardzo dokładnie poznajemy losy obu kobiet, łączącą je szczególną i silną więź, ich relacje z rodziną i znajomymi, przemyślenia, pierwsze miłości, trudne i wymagające poświęceń wybory, problemy, z jakimi dane im było się mierzyć, a także ich pasje i marzenia, które pragną urzeczywistniać. Isla to kobieta szczęśliwa, pełna chęci do życia, pracowita, ambitna, zdeterminowana i bardzo żywiołowa. Mieszka w Amsterdamie, gdzie spełnia się jako aktorka w grupie teatralnej, którą założyła wraz ze znajomymi. Wystawiana ostatnio przez nich sztuka spotkała się z przychylnymi recenzjami i zaproponowano im występy na Broadwayu, co dla wszystkich jest ogromną szansą na sukces oraz na rozwój artystycznej kariery. Od jakiegoś czasu też Isla spotyka się z poznanym w księgarni Rafaelem, z którym łączy ją głębokie uczucie i przy którym wreszcie odnajduje spokój, szczęście i poczucie bezpieczeństwa. Wydawać by się mogło, że wszystko zmierza w dobrym kierunku. Niestety pewnego dnia Isla otrzymuje przykrą wiadomość i od tej prozy jej życie ulega całkowitej zmianie... Sophie mieszka w Bristolu, pracuje w administracji na oddziale dziecięcym w miejscowym szpitalu. Od ponad dziesięciu lat jest szczęśliwą żoną Liama - swego byłego wykładowcy. Połączyło ich piękne uczucie, aczkolwiek musieli wiele poświęcić, aby móc być razem. On bowiem miał już rodzinę: żonę i córkę, które opuścił dla Sophie. Z nią natomiast rodzice zerwali wszelkie kontakty, bowiem nie tolerowali zarówno starszego partnera córki, jak i jej dalszych wyborów. Pomimo napotkanych trudności studentka i profesor stworzyli udany i pełen miłości związek. Niestety po dziesięciu latach w ich małżeństwie pojawiają się problemy. Sophie nie potrafi porozumieć się z nastoletnią córką męża, która na każdym kroku okazuje jej swą niechęć i na niej wyładowuje swą złość. A Liama zaczyna uwierać rutyna, a to z kolei skłania go do poszukiwań i odkrywania nowych doznań... Z przykrością muszę przyznać, iż powieść "Cząstka ciebie i mnie" mnie całkowicie rozczarowała. Gdy ujrzałam okładkę owej książki, następnie zapoznałam się z blurbem na niej widniejącym, a potem oczywiście z opisem, to nie ukrywam, że oczekiwałam naprawdę wzruszającej, ciepłej i porywającej lektury. Spodziewałam się historii, która wzbudzi we mnie ogrom emocji, sprawi, że w oku zakręci się łza, a także skłoni do głębszych refleksji. Prawdę mówiąc, lektura owej powieści nie dostarczyła mi niestety takowych doznań. Kompletnie nie przemówiła do mnie ukazana w niej opowieść. Po pierwsze fabuła jest po prostu banalna i co najważniejsze przewidywalna. Zaledwie już po kilku stronach nie tylko wiedziałam, co dalej wydarzy się w życiu bohaterek, ale również przewidziałam zakończenie tejże powieści. To sprawiło, że poniekąd straciłam ochotę na kontynuowanie lektury. Ale ja się przecież tak łatwo nie poddaję... Zresztą powieść czyta się naprawdę szybko głównie ze względu na przeważające w niej dialogi (często mało kreatywne, trywialne i nic ciekawego nie wnoszące do treści). Jej przeczytanie zajęło mi tylko dwa wieczory. I tego drugiego przyłapałam się na tym, iż kompletnie nie wiedziałam, na jakim dokładnie wątku zakończyłam czytanie poprzedniego wieczoru. Nigdy - w przypadku żadnej innej książki - to mi się nie zdarzyło. Ponadto, gdy do końca powieści zostało mi mniej więcej pięćdziesiąt stron, to zaczęłam odnotowywać chwile znużenia i znudzenia, poniekąd nie mogłam się doczekać, kiedy zwyczajnie odłożę ją na półkę. Głównym wątkiem powieści jest oczywiście wieloletnia przyjaźń głównych bohaterek. Kobiety łączy silna, mocna, czysta, piękna, nieskazitelna więź - na dobre i złe. Zawsze mogą na sobie polegać, ze sobą porozmawiać o każdej porze dnia i nocy, udzielać pomocy i wskazówek, służyć radą, przytulić, pocieszyć, dzielić radości i smutki, świętować sukcesy i okazywać wsparcie w momentach porażek. Aczkolwiek w moim odczuciu ich relacja została niestety przesłodzona i zbyt wyidealizowana. Szkoda, tym bardziej, że powieść porusza wiele innych istotnych zagadnień, o których trzeba mówić i rozmawiać. A zostały one całkowicie stłumione i przyćmione przez motyw przyjaźni. Moim zdaniem autorka aż za nadto skupiła się na wzajemnych relacjach kobiet, tym samym zapominając o pozostałych wątkach ukazanych w owej książce. To w dużej mierze przyczyniło się do tego, iż trudne momenty przedstawione we wspomnianej publikacji pozbawione były nacechowania emocjonalnego. I to jest kolejną wadą powieści. Właśnie brak emocji. Miałam wrażenie, że czytam po prostu puste słowa, za którymi kompletnie nic się nie kryje. Zupełnie nic nie czułam, nie wzruszyłam się, nie śmiałam, nie wylałam ani jednej łzy (co zdarzało mi się w przypadku innych książek o podobnej tematyce), a nawet nie potrafiłam wraz z bohaterkami przeżywać ich trosk i rozterek czy krótko mówiąc wczuć się w ich rolę. Ową powieść jedynie przeczytałam, odłożyłam na półkę, a za parę dni zapewne zapomnę o opisanej w niej historii, bo samej okładki na pewno nie wymażę z pamięci. Podsumowując, "Cząstka ciebie i mnie" to powieść charakteryzująca się niewyszukaną i wyzutą z emocji fabułą, lekkim i zrozumiałym stylem, infantylnymi dialogami i przekoloryzowaniem przyjaźni głównych bohaterek, które sprawiały wrażenie idealnych i trudno było doszukać się wad w ich osobowości. To opowieść o silnej przyjaźni, miłości, spełnianiu najskrytszych marzeń, nieustannej walce z przeciwnościami losu oraz o nadziei na lepsze jutro. To lekka, niewymagająca i nieangażująca książka - ot, zwykłe czytadło doskonałe na leniwe popołudnie z kubkiem gorącej kawy bądź herbaty.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To idealna książka na wakację. Wciągająca, wzruszającą, z cudowną historią o prawdziwej damskiej przyjaźni, a także o miłości.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)