Córka lasu
Juliet Marillier

Sorcha to dziewczynka wychowywana głównie przez szóstkę braci oraz las. Mieszka w uroczej krainie zwanej Siedmiorzeczem. Matka zmarła tuż po jej narodzinach. Ojciec zamknął się po tej tragedii w sobie i znacznie bardziej niż dziećmi interesuje się wojną. Cała siódemka odkrywa więc razem uroki oraz niebezpieczeństwa Siedmiorzecza. To kraina pełna magii, zarówno białej (same dzieci mają zresztą różne zdolności), jak i czarnej. Jeszcze gorsze od złych uroków są konflikty między ludami, związane nie tylko z walką o terytorium, ale i z religią. Część ludów bowiem przeszła na chrześcijaństwo, a część została przy prastarych celtyckich wierzeniach.

Pewnego dnia nad rodzinę nadciągają czarne chmury. Czarownica Lady OOnagh, która wcześniej rozkochała w sobie ojca całej siódemki, rzuca na szóstkę braci zły czar. Zdjąć go może jedynie Sorcha. Musi udać się w niebezpieczną misję i wykonać ją w całkowitym milczeniu. Czy da radę? Czy ocali braci?

Książka pełna magii. Białej jak kartki i czarnej jak druk. Od pierwszych stron rzuciła na mnie czar.

dr Kalina Beluch

Wspaniała historia, po którą naprawdę warto sięgnąć <3

Moją recenzję znajdziecie na moim blogu:
https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-corka-lasu-juliet-marillier/

Sześciu braci i siostra żyją w pięknym i spokojnym świecie. Matka zmarła przy porodzie córki, ojca widują rzadko. Życie rodzeństwa zmienia się, gdy ojciec przywozi do ich domu kobietę, Lady Oonagh i ją poślubia.

Piękna baśń, pełna bólu i cierpienia, wytrwałości i cierpliwości. Jak na prawdziwą baśń przystało, jest tu walka dobra ze złem i czysta, szczera, prawdziwa miłość. Piękna !

Kochani, są takie książki z którymi nie umiemy się rozstać i które już na zawsze znajdą miejsce w naszym sercu. Dla mnie taką powieścią jest ,,Córka lasu" Juliet Marillier. Dzięki autorce możemy przenieść się do odległej średniowiecznej Irlandii, w czasy, gdzie światem rządziła magia, ludzie słuchali swego serca, byli wierni starym obyczajom, a honor stanowił dla nich nadrzędną wartość. Sorocha, tytułowa córka lasu, przez całą książkę snuje swoją opowieść o Siedmiorzeczu, baśniowej krainie w której spędziła beztroskie lata dzieciństwa i którą musiała opuścić, by ocalić swych braci z okowów rzuconego na nich czaru. Dziewczynka, będąc siódmym dzieckiem siódmego syna już od dnia narodzin była osobą wyjątkową. U progu dorosłości musi podjąć pełną wyrzeczeń, upokorzeń i niezwykle niebezpieczną misję, której celem jest nie tylko uratowanie braci, ale również ocalenie Siedmiorzecza spod jarzma czarnej magii.

***

,,Córka lasu" to powieść nie tylko o losach mieszkańców Siedmiorzecza, ale również o legendach i wierzeniach celtyckich, które przytaczane są przez całą fabułę książki. One stanowią tło wydarzeń, które są udziałem Sorochy i jej braci i to również dzięki nim możemy poczuć niesamowity, bajeczny klimat tej historii. I choć książka Juliet Marillier jest rettelingiem baśni Hansa Christiana Andersena ,,Sześć łabędzi", to jest napisana w niepowtarzalnym stylu. Opisane w niej koleje losu młodziutkiej Sorochy są pełne miłości i ciepła, ale również tajemnicze i mroczne. ,,Córka lasu" to książka, która oczarowywuje swoim pięknem, wzrusza, dodaje nam wiary w siebie i swoje możliwości i jak żadna inna nadaje się do czytania w długie jesienne i zimowe wieczory. Zakopcie się więc pod mięciutki kocyk, zapalcie aromatyczną świecę i dajcie się uwieść magii ,,Córki lasu". To jedna z tych książek, które chce się wciąż czytać od początku.

,,-jej imię brzmiało Deirdre, Pani Lasu, ale nikt nigdy jej nie widywał. Jedynie późną nocą, jeśli wyruszyło się ścieżką pod brzozami, można było kątem oka zauważyć wysoką postać w pelerynie koloru nieba o północy, z długimi, czarnymi, nieokiełznanymi włosami, które falowały za nią. Na jej głowie lśniła mała korona z gwiazd... "

Musiałam wam przedstawić ten cytat, byście sami zobaczyli jak jest niezwykle klimatyczna. Już od początku przyuważycie całą masę porównań i ozdobników, które sprawiają, że przynosicie się do ich świata. Tak jakby powieść wciągnęła nas dosłownie na karty książki. Od teraz kroczycie razem z bohaterami poznając ich przygody, bolączki i tajemnice. Oni niby nas nie widzą, ale czuć tutaj, że zdają sobie sprawę z tego, że jesteśmy obok. Czasem coś szepczą po cichu, tak jakby te wiadomości były skierowane do nas, a nie postaci obok. To było takie fascynujące:-)
Wszystkie postacie są bardzo dobrze przedstawione pod każdym względem. Opowieść do ostatniej strony zostawia nas w niepewności, co chwila pozostawiając nas w oczekiwaniu. Jej tajemniczość nas przyciąga i hipnotyzuje. Dla mnie ta opowieść mogłaby trwać w nieskończoność. Ja nie czytałam nigdy baśni o siedmiu łabędziach, może dlatego tak bardzo mi się spodobała.
Całą historię poznamy z perspektywy Sorchy. Jest ona najmłodszą córką władcy Siedmiorzecza. Jest ciekawa świata przez co wpada w mniejsze i większe kłopoty. Na szczęście zawsze może liczyć na swoich braci, którzy służą jej pomocą. Jednak wszystko co dobre kiedyś się kończy i to jej macocha wbije jej szpilkę w serce. Od zawsze z towarzystwem, teraz całkiem sama musi wyruszyć w podróż. Będzie to prawdziwa droga przez mękę na którą nigdy się nie przygotowywała. Jednek czego się nie robi dla rodziny?
Książka pełna przygód, która ukazuje nam prawdziwą wagę miłości. Bohaterzy dzielą się na złych i dobrych ukazując nam wagę intrygi, chytrości, dążenia do władzy, miłości i poświęcenia. Uczy co jest w życiu ważne przy czym zawsze zostawia jakąś furtkę, byśmy sami ocenili, czy się z nią zgadzamy. Piękna:-)

Początkowo dłużyzny zabijają przyjemność czytania, a do tego autorka zrobiła coś, czego szczerze nienawidzę - przedstawiła większość postaci od razu na wstępie, bez jakichś ciekawych punktów zaczepienia, przez co przez całą książkę części braci nie rozróżniałam  w ogóle! Strasznie irytująca jest taka niemożność zżycia się z bohaterem... Dlaczego więc sześć? Poza tym mankamentem książka jest fenomenalna! Niby historię znamy, jej podstawą jest klasyczna baśń, ale autorka dodała jej tylu smaczków, że czytając nie idzie nie obgryzać nerwowo skórek, w oczekiwaniu, co dalej. Nawet jak ktoś doskonale fabułę "Dzikich łabędzi" wielokrotnie będzie zaskoczony podczas lektury. Bohaterowie z krwi i kości, choć baśniowi, fenomenalny klimat... Nic tylko czytać! ;-)