Co jeszcze mogę dla ciebie zrobić?
Natalia Sońska

2 tom serii Jagodowe miłości. Oczywiście nie zawiodłam się tak jak i w 1 częsci. I połknęłam również w dwa popołudnia. Dalsze losy cukierni "Słodka", Jagody Mazurek oraz Tomasza. Jagoda martwi się swoją sprawą rozwodową a i nad właścicielem Słodkiej pojawiają się czarne chmury. Na szczęście pojawia się tajemniczy i przystojny prawnik Teodor, który zaradzi problemom. Ale czy tylko? Powiem jedno, sporo namiesza w życiu bohaterów!! ;-) czy uczucie do Tomasza przetrwa? Czy Słodka zostanie sprzedana? Na te wszystkie pytania poznacie odpowiedzi czytając kolejną część przygód ;-) zachęcam Was gorąco i oczywiście przyznaję 10/10 punktów ;-)

Druga część cyklu „Jagodowa miłość”, której główną bohaterką jest Jagoda. Przed kobietą bardzo trudny rozwód. Jednak w każdej chwili może liczyć na swoich przyjaciół i siostrę. Jagodzie doskwiera też tęsknota za Tomaszem, z którym się poróżniła. Historia na długie, zimowe wieczory.

Miło było ponownie zawitać w Słodkiej. Niech jednak nikogo nie zmyli ta lukrowa nazwa cukierni, gdyż oprócz jej przepysznych wypieków, życie które się tam toczy, wcale do słodkich nie należy. Pracują w niej ludzie, którzy na co dzień borykają się z problemami, jedni z mniejszymi, drudzy z większymi. Jednak nie ma co ich do siebie porównywać, gdyż każdy z nich wywołuje smutek u człowieka. Na szczęście, jak to w życiu bywa, ponure dni mają to do siebie, że mijają, po czym wychodzi słońce i znów można cieszyć się pełnią życia. A jak to jest u naszych bohaterów? Tego oczywiście nie zdradzę. Potrzymam Was w niepewności.
Powieść porusza prawdziwe problemy, takie które mogą spotkać każdego. Przedstawiony jest obraz rozwodu i zakłamania. Autorka otwiera oczy na sprawy trudne i na to, by nie dać się zaślepić zapewnieniami, a przede wszystkim uczula na bycie naiwnym. Pokazuje do czego zdolni są ludzie, a także jak łatwo dać się im oszukać. Ponadto, Natalia Sońska pokazuje również jak często czas gra na naszą niekorzyść, gdy chodzi o miłość, której dwie połówki rozchodzą się w dwie strony, widać jak z biegiem czasu trudno jest pokonać swoją dumę, zburzyć mur który się wybudowało, i który każdego dnia staje się wyższy. Moim zdaniem ta powieść jest mądrą lekturą, jest prawdziwa i pokazana w świetle, w którym człowiek musi stawiać czoło problemom. Oczywiście są pokazane i takie osoby, które przed nimi uciekają, zapadają się pod ziemię i być może czekają aż wszystko ucichnie. To jednak nie jest rozwiązaniem, gdyż jak wiadomo, w wielu sytuacjach trudne położenie może stać się jeszcze trudniejszym z biegiem czasu.
W powieści nie brakuje oczywiście miłości i radosnych chwil. Przez wszystkie strony kibicowałam jednej z nich, trzymałam mocno kciuki i cieszyłam się, gdy nadchodził moment pojednania, a wściekałam, gdy coś szło nie tak. Zatem emocji podczas czytania nie zabrakło, z czego jestem bardzo zadowolona, bo jak wiadomo każdy czytelnik lubi być porywany w różnych emocjonalnych kierunkach, lubimy gdy serce mocniej zabije i ciśnienie podskoczy. I tak własnie było podczas czytania tej lektury.
Poruszyły mnie bardzo relacje głównej bohaterki z jej rodzicami, a raczej ich brak wyrozumiałości. Nie wyobrażam sobie nie być wspieraną przez własnych rodziców, jak również nie wyobrażam sobie nie być wsparciem dla własnych dzieci. Niemniej jednak nie zdradzą Wam jednego szczegółu, bo być może poglądy tych starszych ludzi z czasem się zmieniły. Jednak czy tak się wydarzyło, tego dowiecie się sięgając po powieść "Co jeszcze mogę dla ciebie zrobić".

biblioteczkamoni.blogspot.com

Druga część podobała mi się mniej niż pierwsza, ale mimo tego czekam w kolejce na część trzecią:)

Jagody i Tomasza znajomość ciąg dalszy. Zaczynam dochodzić do wniosku, że autorzy chcą przeciągać na siłę losy swoich bohaterów. Nie pierwszy raz spotykam się z faktem, że znajomość kwitnie (tom 1), następnie występują trudności tom 2) i w końcu szczęśliwe zakończenie (tom 3). Nie wiem czy do końca się to sprawdzi w tej serii, ale wszystko na to wskazuje. Nie powiem tom drugi przeczytało mi się szybko, ale...

Wchodząc do cukierni uderza w nas słodka woń, której nie sposób się oprzeć. Oczy biegają z jednej babeczki na drugą, z tortu na tort. Nie sposób wybrać jednego smakołyku. Wciąż chce się wracać po więcej. Jeśli czytają to łasuchy, wiedzą o co chodzi. Podobnie rzecz ma się w przypadku twórczością danego pisarza. Zaczynając przygodę z jego powieściami, trudno jest powiedzieć stop. Brniemy dalej z przyjemnością lub z czystej ciekawości.

Publikacje Natalii Sońskiej to lekka treść dobra na jeden wieczór. Kilka dni temu na rynku ukazała się trzecia część serii „Jagodowa miłość”. Dzisiaj jednak skupmy się na drugim tomie tego cyklu.

Powracamy do głównej bohaterki, Jagody, która jest z zawodu cukiernikiem. Uwielbia to zajęcie. Ma rękę do wypieków. Nie skupia się tylko na dokładnym podążaniu za przepisem. Chętnie eksperymentuje. W miejscu, gdzie czuje się jak ryba w wodzie, poznaje Tomasza. Znajomość przeradza się w głębsze uczucie, których świadkiem byliśmy w powieści „Cała przyjemność po mojej stronie”. Okazuje się jednak, że sama miłość nie wystarczy, by zbudować trwałą relację. Potrzeba do tego także zaufania, szczerości, lojalności a w przypadku najmocniej dało się wyczuć brak chęci kompromisu i właśnie to ich na pewnym etapie zgubiło. Na drodze stają Jagody i Tomasza stają również Paulina i Teodor jeszcze mocniej komplikując losy głównych postaci.

Żeby dwoje przeznaczonych sobie osób łączyła silna więź, trzeba pracy, konsekwencji. Bez wątpienia też potrzeba, by byli właśnie duetem i grali do jednej bramki...

Sama przychodzi tylko miłość o resztę trzeba się zatroszczyć. Czy bohaterowie zawalczą o tę relację?

Drugi tom można określić słowami „co by było, gdyby”. Zbyt dużo w nim domysłów, za mało konkretów. Postacie mogą wydać się niedojrzałe w swoim zachowaniu. Kiedy jest dobrze, są ze sobą ale w razie problemów już się rozstają... W powieści „Co jeszcze mogę dla ciebie zrobić?” Jagoda staje przed dylematem, którego mężczyznę wybrać jako towarzysza na kolejne dni, tygodnie, miesiące a nawet i lata. Czy na pewno przyszłość u boku Tomasza to idealne rozwiązanie? Pytania się piętrzą, odpowiedzi brak. Pozostaje mieć nadzieję, że w części trzeciej więcej będzie wykrzykników...