Cienie nocy
Alex Kava, Erica Spindler, J.T. Ellison

Dobrze, że książka była tania i krótka (nie dość, że krótka, malutka to jeszcze z gigantyczną czcionką). No i że przeczytałam ją raptem na jednym nudnym wykładzie (więc jak widać, nie zajęło mi to zbyt wiele czasu). Zazwyczaj sceptycznie podchodzę do książek pisanych "grupowo". Tutaj... w każdy możliwy sposób zostałam utwierdzona w przekonaniu, że to się faktycznie nie sprawdza. Podsumowując całość (bo całość wypada o wiele gorzej, niż poszczególne części)... gdzie kucharek sześć, tam nie ma, co jeść... ach! Zapomniałam, to nie tak! Gdzie pisarek trzy, tam nie ma co czytać! Ogólnie książka składa się z trzech mini części (każda napisana przez inną pisarkę), które łączy ze sobą jedna postać - seryjny morderca, który podróżuje sobie z miasta do miasta i zabija jednym precyzyjnym pchnięciem noża bezdomnych. Pierwsza opowieść jest autorstwa Spindler. I rozpoczyna się... tragicznie. Płytka fabuła, daremna policjantka, bezsensowne dialogi i za mało sensownych opisów. Chwilami miałam wrażenie, że ja byłabym w stanie napisać bardziej trzymające w napięciu i sensowne opowiadanie kryminalne! Co tam, że zginęła kobieta, co tam, że morderca jest na wolności i może znowu zabić. Ba! Co za różnica, że zginął kolejny człowiek? Pani detektyw Stacy Killian woli skupić się na swoich przeczuciach, napędzonych przez niedawne poronienie i szukać dziecka, które na dobrą sprawę w ogóle mogło nie być w niebezpieczeństwie. Ta część kończy się wręcz idiotycznie. Toczy się śledztwo w sprawie morderstwa, a nawet dwóch, a nikt nie zwraca uwagi, że nie mają nawet poszlak, bo najważniejszy jest sukces Stacy i odnalezienie dziecka. Cała prawa policji oparła się na tym, że wpisali dane do VICAPu. Kolejna część autorstwa J.T.Ellison (przyznam szczerze, że nie znam takiej pisarki) jest o wiele lepsza. Nie powala, ale miała potencjał. Akcja jest sensowniejsza, bardziej przypomina kryminał, a nie jakieś "pomyje" o niczym. Pojawia się postać seryjnego mordercy, uczestniczymy w jego zbrodniach, zapoznajemy się ze sposobem działania (czego zdecydowanie zabrakło u Spindler). Porucznik Taylor Jackson zostaje wezwana na miejsce zbrodni, zginęła młoda kobieta z psychozą maniakalno-depresyjną, która dodatkowo jest kleptomanką. Wydział Zabójstw w Nashville radzi sobie o wiele lepiej z mordercą niż daremna Stacy. No i przede wszystkim sam nożownik popełnił błąd. Nie dość, że kamera monitoringu zdołała uchwycić zabójstwo dziewczyny, to jeszcze zgubił dokumenty (okazało się, że to kleptomanka albo tuż przed zabójstwem albo gdy ją wypatrzył, ukradła mu portfel). Morderca popełnia kolejną zbrodnię - tym razem usuwa człowieka, który mógłby zdemaskować jego prawdziwe nazwisko. Jackson przekopuje się przez VICAP i zgłasza sprawę do FBI. I tu pojawia się część trzecia. Tutaj też był potencjał, ale moim zdaniem autorka kompletnie go nie wykorzystała i zamiast z przytupem zakończyć tę książkę, sprzedała czytelnikowi jakąś historyjkę z taniego kryminału. Kava wprowadza nas w świat FBI, Maggie O'Dell dostaje wezwanie, bo zginał kolejny bezdomny. Sprawa jakimś dziwnym trafem rozwiązuje się w kilkanaście stron w sposób wręcz absurdalny. Seryjny morderca chciał zabić swoją ofiarę praktycznie na oczach agentki i lokalnego policjanta. Został zabity przez bezdomną... soplem lodu. Z całej tej trójki, mam wrażenie, że tylko Ellison wie, co robi. Jej część zdecydowanie była najlepsza, Spindler w żaden sposób nie była w stanie jej dorównać. Kava... no po niej spodziewałam się dużo więcej. I na sam koniec takie pytanie... czemu pisarki tak minimalistycznie podeszły do tej książki i czemu pominęły opis prawdziwego policyjnego śledztwa? Gdzie motywy? Gdzie tło psychologiczne? Ellison wspominała w swoim opowiadaniu postać profilera z Jednostki Analiz Behawioralnych - nie można było rozbudować trochę tego wątku i np. zbudować profil psychologiczny naszego seryjnego mordercy? Suma sumarum daję 3, bo szkoda by było besztać Ellison za źle dobrane koleżanki do pisania.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dość słaba pozycja. Chyba spodziewałam się więcej po Kava i Spindler. Ale taki urok opowiadań, że niestety nie zawsze oddają kunszt autorek. Ogólnie bardzo rozczarowująca książka. To jedna z tych, które nie zapadają w pamięć.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie przekonują mnie książki napisane przez kilku autorów. Książki Alex Kava są mi znane i może dlatego z ciekawością sięgnełam po ten tytuł. Autorki jednym słowem skleiły ze sobą trzy teksty na wymyślony przez nie temat. Ta krótka powieść wciąga i czyta się ją nawet przyjemnie ale to tylko tyle jeśli chodzi o wspólnie napisany przez autorki thriller

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie przepadam za książkami krótkimi, ciężko w nich zbudować odpowiednie napięcie, ciężko oddać naturę bohaterów. Tutaj autorki porwały się na coś niezwykle trudnego; w powieści liczącej 184 strony przedstawiły aż trzy bohaterki które łączył jeden morderca. Przez to postacie były nam tak naprawdę obce, tylko powierzchownie zarysowane. Mimo wszystko książka coś w sobie ma. Bardzo spodobał mi się pomysł na książkę. Trzy różne autorki tworzyły jedna książkę, każda pisała swoją część niezależnie od innych, ogniwem spójnym był tylko sprawca. Dzięki temu każda z części jest zupełnie inna, każdy znajdzie coś dla siebie ponieważ stylowo Panie również się różnią. Mogę polecić jeżeli komuś brakuje pomysłów po co sięgnąć, a akurat ma wolny wieczór.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kupiłam z uwagi na nazwiska Kavy i Spindler. Trzeciej autorki nie znam. Jednak forma opowiadania jest chyba trochę za krótka, żeby wykorzystać zwykły kunszt autorek. Zabrakło mi opisów, rozterek bohaterów. Niemniej jednak jeśli Panie jeszcze napiszą coś wspólnie to na pewno po taka twórczość sięgnę.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)