Burn the Hell. Runda czwarta
Katarzyna Barlińska (vel Pizgacz vel P.S. Herytiera)

Trzy poprzednie książki wryły mi się w pamięć i bohaterowie ciągle siedzą mi w głowie. jednak ta książka mnie roztrzaskała na kawałki. dopiero czytając czwarta część płakałam. I to nie raz a wiele razy. Tak wiele się w niej wydarzyło złych rzeczy że nie mogłam sobie z tym poradzić. tak wiele ból i cierpienia przeżyli bohaterowie że aż jest to nie do pojęcia. Tyle razy odkładałam tę książkę tylko po to żeby zaraz znowu po nią sięgnąć. Ile można się katować czymś co przynosi smutek? Nie mogę się oderwać od historii opisanej w tej powieści. Jest mi to potrzebne do życia. Niewiem czy będzie ciąg dalszy. Jeśli tak to kiedy? Czekam z niecierpliwością.

Jest to część , która wywołała we mnie praktycznie wszystkie możliwe emocje . Zarówno złość , wściekłość , radość , smutek i żal . Skończyłam czytać wraz z toważyszacymi mi łzami .

VENI, VIDI, VICI

To boli. Ta część boli jak cholera. Nie mogę zrozumieć co tutaj autorka zrobiła. Słodko-gorzka opowieść. Jakże brutalna w emocjach, raz się śmiejesz z sytuacji, które stwarzają bohaterowie by po chwili uronić kilka łez z dramatu jaki spotykasz.

Ale przy tej części widać jak na dłoni ile zmian zaszło w Victorii i Nathanielu, oboje zmienili się pod wpływem swojej obecności. Tych dwoje ludzi w swoim życiu przeszło naprawdę wiele i na wiele z tego nie zasłużyli.

Toksyczna znajomość mimo wszystko miała na nich dobry wpływ, oboje na tym skorzystali. Boli mnie, że tak to się skończyło, w każdym aspekcie tej trylogii.

Jestem jednocześnie ciekawa i nie, kolejną częścią. Boję się pomyśleć co musiała wymyślić tam pisarka. A nie potrafię nie przeczytać kolejnej części czegoś co już zaczęłam, tym bardziej, że kilka rzeczy zostało tu niewyjaśnionych i, o matko, miałam nadzieję na zakończenie love zamiast..takie.

Ta część jest zdecydowanie najtrudniejsza z całej czwórki. Podzielona jakby na pół, w połowie beztroska i w połowie mega smutna.

Tych dwoje ludzi ciągnie do siebie jakaś nieczysta siła choć oboje niestety zdają sobie sprawę, że jest to niezdrowa relacja, ironia bo oboje czują się przy sobie lepiej, dostrzegają sens i otwierają oczy na życie. Ale nie byłaby to dobra książka gdyby skończyła się lovestorym i nie doznalibyśmy szoku jaki zafundowała nam Katarzyna. Wrócę do tej serii i napewno sięgnę po kolejną część, gdzie mam nadzieję na poprawę nastrojów.