Anna we krwi
Blake Kendare

Historia o chłopcu, który zabija duchy. Postanawia również zabić Annę we krwi. Jednak między nim a zjawą coś się dzieje, a potem wydarza się coś strasznego. Okazuje się, że nożem, którym zabijał duchy, zawładnął ktoś potężny, ktoś kogo od dawna planował pokonać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

O „Annie we krwi” słyszałam głównie dobre opinie, choć gdy czytałam opis, to mnie nie porywał. Była to jednak zmyłka! Książka okazała się bardzo ciekawa i prawdę mówiąc, to nie spostrzegłam kiedy mijał mi czas spędzany przy niej. A czytałam ja głównie przy śniadaniu czy na długiej przerwie w szkole. Więc pomimo hałasu, jaki panował na korytarzu, potrafiłam całkowicie zatopić się w historii, a kilka razy zdarzyło mi się nie słyszeć dzwonka na lekcję! Wracając do sedna, sama fabuła była bardzo ciekawa, mimo że prosta i momentami przewidywalna, to miała w sobie jakąś nutę tajemnicy, przyciągającą do niej. I choć wydarzenia były w miarę powolne, zatem nie było żadnego natłoku zdarzeń, dzięki czemu dobrze można było się we wszystkim połapać. Wiele zdarzeń było niestety przewidywalnych, jednak część na szczęście mnie zaskoczyła. A kiedy już mnie szokowały, to robiły to porządnie! Cal był dość ciekawym bohaterem, który stwarzał wokół siebie nietypową aurę. Z jednej strony nieustraszony zabójca duchów, a z drugiej wrażliwy nastolatek z celami i marzeniami. Anna jest bardzo tajemnicza dziewczyna niosąca za sobą tragiczną historię, będącą jedną wielka zagadką. Generalizując, książka jest bardzo ciekawa, można się przy niej dobrze odprężyć, a czytanie nie wymaga wielkiego zaangażowania się. Jednak brakowało mi w niej czegoś więcej, jakiegoś wielkiego przełomu, który pozostałby we mnie na długo po przeczytaniu książki. Mimo tego jestem bardzo zadowolona z poznania tej historii.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka bardzo dobrze napisana, czyta się ją błyskawicznie, w niektórych momentach miałam ciarki na ciele, a jeśli ktoś by mnie przestraszył to pewnie bym dostała zawału. Wciągający wątek, aż chce się więcej i ma się niedosyt. Trzyma w napięciu do ostatniej kropki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka Kendare Blake pod tytułem "Anna we krwi" kusiła i mamiła mnie jak prawie każdego za sprawą niesamowitej okładki, tajemniczego tytułu i intrygującego opisu fabuły. Już sam zawód głównego bohatera, Casa Lowooda, fascynuje i ciekawi. W końcu nie codziennie spotyka się osoby zabijające umarłych, nieprawdaż?

Uzbrojony w odziedziczony po ojcu sztylet athame wyrusza na poszukiwanie ducha, który w makabryczny sposób pozbawił życia jego ojca. Ale czy chłopakowi uda się zabić morderczą zjawę, z którą nawet jego rodziciel sobie nie poradził?  Cas doskonale wiedział, że brakuje mu wiedzy, a także doświadczenia. Dlatego wraz z matką-czarownicą oraz jej kotem Tybaltem wyczuwającym duchy śledzi wątki lokalnych legend, wysyłając w inny świat coraz bardziej niebezpieczne duchy.. Tak bynajmniej mu się wydawało.

Wreszcie za sprawą znajomego trafia do Thunder Bay, gdzie jego zadaniem miało być zabicie dziewczyny, znanej wszystkim jako Anna we krwi. Chłopak twierdząc, że widział gorsze rzeczy nie bierze na poważnie wszystkiego co mówią na temat tej tajemniczej niewiasty... dopóki na własnej skórze nie odczuwa z kim ma się zmierzyć. Niewinna panienka zamieniająca się w morderczą, przerażającą bestię rozrywa na kawałki każdego kto przestąpi próg jej domu. Z pewnym wyjątkiem... Dlaczego oszczędziła Casa? Przekonajcie się sami.

Początkowo lektura szła mi opornie, lecz nie dlatego, że była mało ciekawa. Wydaje mi się, że chciałam się po prostu nią trochę podelektować, jakkolwiek dziwnie brzmi to słowo w związku z horrorem. Jednak w połowie książki akcja zaczęła tak nabierać tempa i dynamiki, że coraz ciężej mi było oderwać się od historii Anny chociażby na chwilę. A kiedy już pojawił się przez moimi oczami wyobraźni zabójca ojca Casa.. Przepadłam całkowicie. Powiem wam jedno, o ile Anna nie przeraziła mnie w jakimś większym stopniu... to on... dawno takich ciarek nie miałam. Z drugiej strony trochę mnie to mierzwi i drażni, ponieważ prawdę mówiąc to Anna jest tą główną, tytułową bohaterką książki. Czy w zamyśle autorki na pewno było, aby czytelnika bardziej wzruszyła historia życia tej dziewczyny? Czy aby na pewno miała mniej przerażać od jakiegokolwiek innego upiora? 

Spotykałam się z opiniami, że autorka trochę złagodziła przerażające opisy ze względu na młodszych czytelników, tak aby i oni mogli sięgnąć po ksiązkę "Anna we krwi". Jednak według mnie Kenadre Blake nie do końca się to udało Stanęła tak naprawdę na skraju drogi. Tak jakby nie wiedziała, w którą stronę iść. Z jednej strony opisała niesprawiedliwe życie Anny w taki sposób, że łezka się w oku kręci, a mordercę ojca Casa, tak, że sama miałam potem koszmary w nocy, chociaż już nastolatką nie jestem. A z drugiej... Perypetie i wybory młodych ludzi. Ich wahania, problemy, błędy, przyjaźń czy nawet młodzieńcza miłość. A to z kolei nie każdego dorosłego może zaciekawić. To sprawia, że mam mieszane uczucia i ogromny kłopot sprawia mi ocena tej książki. Czy polecić ją nastolatkom? A co jeśli później w nocy spać nie będą mogli? Dorosłym? A co jeśli powiedzą potem, że za moją sprawą sięgnęli po książkę, według nich, przeznaczoną dla młodzieży? Z tego powodu niezmiernie ciężko mi było zabrać się do napisania recenzji dzieła Kendary Blake pod tytułem "Anny we krwi". Osobiście oceniam ją jako bardzo dobrą, a to czy wy po nią sięgniecie zależy tylko i wyłącznie od was.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

A tak dobrze się zapowiadało... Po przeczytaniu książki do połowy byłam pewna, że to pełnokrwista powieść grozy i czekałam z niecierpliwością, aż Cas, główny bohater, rozprawi się w końcu z nieokiełznanym duchem Anny, który po 50 latach od tragicznej śmierci zabija wszystkich, którzy wejdą do jej domu. A co się okazało? Powieść grozy zmieniła się w paranormal romance (chyba nie muszę mówić, między kim nawiązało się uczucie), a pierwsze skrzypce zaczął grać wątek tajemniczej śmierci ojca głównego bohatera i zemsty za tę śmierć. W dodatku myślałam, że "Anna..." to "samodzielna" książka, jednak okazuje się, że ma swoją kontynuację :( Mimo wszystko książkę czyta się szybko i łatwo, choć autorce zdarzają się pewne niedociągnięcia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)