Amnezja
Piotr Wójcik

"Amnezja" autorstwa Piotra Wójcika to trzecia część serii kryminalnej Metropolia wydana nakładem @wydawnictwo_dragon
.
W weekendową noc w Chorzowie młoda malarka zostaje uduszona w swojej pracowni.
Następnego ranka komisarz Paweł Góralczyk budzi się w swoim mieszkaniu. Próbuje przypomnieć sobie, co robił minionego wieczoru. Sam już nie jest pewien czy jest niewinny...
.
Brzmi intrygująco prawda?!
.
"Amnezja" to kryminał z ciekawą fabułą. Dwa miasta, dwie ofiary i dwa śledztwa prowadzone przez dwóch policyjnych przeciwników.
Akcja nabiera tempa pomału ale jak już przyspieszy to nie zwalnia.
Bohaterowie wykreowani przez autora są wyraziści i nietypowi. Wzbudzają niechęć i złość ale tym bardziej są ciekawi i intrygujący.
.
Autor większą część powieści skupia na komisarzu Góralczyku. Obserwujemy wewnętrzne przemiany tego bohatera.
Narracja prowadzona jest z różnych perspektyw co daje nam możliwość głębszego wglądu w wydarzenia.
Zakończenie może i nie jest zaskakujące ale sugeruje, że Paweł Góralczyk nie powiedział jeszcze ostatniego słowa co bardzo mnie cieszy.

W kryminale szukam dobrej zagadki, ciekawych bohaterów, zaskoczenia i takiego dreszczyku emocji. Tutaj mi tego zabrakło.

Akcja toczy się dwutorowo, mamy dwóch policjantów, dwoje zamordowanych, uzależnienie od narkotyków i skażenie wody. Spodziewałam się, że te wątki będą się łączyć, dopełniać, ale tak się nie stało. Ogółem mam wrażenie, że ta historia jest wyrwana z kontekstu. Oczywiście, fakt że to trzeci tom trochę to tłumaczy, ale również końcówka i zamknięcie sprawy urywa się bez wyjaśnienia. Zabieg dobry, bo trzeba sięgnąć po kolejny tom, ale raczej sprawdza się w romansach, a nie w kryminałach, gdzie czytanie chcemy zakończyć świetnym i logicznym rozpracowaniem mordercy. Historia toczy się statecznie, powoli. Nawet nie ma tu pokazanej pracy policji, a bardziej takie przypadkowe wpadanie na trop dzięki jeszcze bardziej przypadkowym osobom. I dużo sprawdzania bilingów i logowań telefonów.

Książka nie wywołała u mnie żadnych emocji, nie czułam potrzeby czytania jej i nie ciekawiło mnie co będzie dalej. Może powinnam zacząć od pierwszego tomu, żeby bardziej się zżyć z bohaterami? A może to nie był dobry moment na tą lekturę. To nie jest zła powieść, ale niczym nie zaskoczy i nie powali na kolana.