Alicja w krainie czasów. Czas odzyskany. Tom 3
Ałbena Grabowska

Trzecia część opowiadająca o bohaterce,dla której zatrzymał się czas.Jest rok 1942,Alicja znana jako Alina Charme pracuje jako agentka wywiadu francuskiego,Luna.Nie jest już młoda,choć nie wygląda na więcej niż 30 lat.Lata wojny,a następnie jej powojenne dzieje nie sa łatwe.Dla znajomych juz nie istnieje,wszyscy myslą,że zmarła pod koniec 1942 roku po urodzeniu córki,która rownież wkrótce zmarła.tak naprawde,Alicja wraz z dorosłą córka mieszka w Szwajcarii.Wkrótce jednak,na skutek jej nieostrożności,dopada ją przeszłość.Fabuła w tej książce nie do końca mnie zadowoliła.Owszem,do pewnego momentu czytałam z dużym zainteresowaniem,lecz ostatnia część opwieści mnie rozczarowałą.walka wywiadów,podwójni,potrójni czy nawet poczwórni agenci,KGB,polska bezpieka,Stasi-za dużo tu tego wszystkiego.Mam wrażenie,że autorka nie do końca przemyslała,jak chce zakończyć książkę i delikatnie mówiąc wyszedł jej chaos.ostatnia część książki jest nieprawdodopodobna i zbyt wydumana.Już nawt nie mówię o tej walce agentów,ale pomysł,że kobieta prawie stuletnia rodzi dzieci jest delikatnie mówiąc,wyjęty wprost z bajki...szkoda,bo ksiązka miała potencjał.szkoda,że autorka  nie zakończyła swojej opowieści na ślubie Danielli.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pamiętam, jak z niecierpliwością wyczekiwałam trzeciego tomu Alicji w krainie czasów. Była to opowieść magiczna, poruszająca ważne kwestie społeczne, z ciekawie zarysowanym tłem historycznym oraz nietuzinkowymi bohaterami. Po interesującym pierwszym tomie i po zaskakującym drugim byłam ciekawa, jak zakończą się przygody tytułowej Alicji. Myślę, że popełniłam błąd, sięgając po trzeci tom, który okazał się naprawdę rozczarowujący. Opowieść straciła całą magię, a mój entuzjazm osłabł. Jest rok 1942. Alicja działa obecnie pod pseudonimem Alina Charme. Jej zadaniem jest zdobycie wzorów broni chemicznej, nad którą pracuje Ludvig Bernstroff. Alicja za wszelką cenę próbuje je przejąć, jedna sprawy się komplikują. Okazuje się, że Bernstroff nie jest tym, za kogo się podaje, a Alicji przyjdzie się zmierzyć z trudnym przeciwnikiem. Pierwszy tom ukazał wady polskiej arystokracji oraz pokazał, jak niektórzy ludzie walczą z odrzuceniem przez innych. Drugi wywołał we mnie falę emocji, gdzie na przemian wzruszałam się i denerwowałam. A trzeci? Wypruł mnie totalnie z jakichkolwiek emocji. Historia nie potrafiła mnie zainteresować, wydarzenia wydawały się naciągane, a w dodatku co chwilę kręciłam głową, bo to, co autorka przedstawiła w tym tomie, było jednym wielkim nieporozumieniem. Problemem tej książki jest zbytni natłok informacji. W zasadzie w trzecim tomie dzieje się wszystko i nic. Zamiast skupić się na kilku zagadnieniach, autorka postanowiła wrzucić do jednego wora kilkanaście wątków, które zaczynają przytłaczać czytelnika i niestety nie znajdują całkowitego rozwiązania w ów tomie. Dużym rozczarowaniem okazało się samo zakończenie, które wygląda jak niedokończone i napisane na szybko. Niestety, ale ja tego nie kupuję. W pewnym momencie poczułam znużenie lekturą. Wydarzenia wydawały mi się absurdalne i nierealne, przez co jeszcze trudniej było mi przebrnąć przez tę książkę. I mogłabym to przełknąć, bo przecież całe życie Alicji było niezwykle, ale jednak za dużo było Spodziewałam się, że trzeci tom będzie dobrym zwieńczeniem tej trylogii, taką przysłowiową wisienką na torcie, jednak tak się nie stało. Alicja pozostaje jedną z najlepiej wykreowanych postaci w literackim świecie. Mimo że musiała szybko dorosnąć, nie miała szczęścia w miłości oraz czas jej nie oszczędził, nauczyła się z tym żyć. Ciągłe wędrówki, przeprowadzki oraz przykre wydarzenia sprawiły, że Alicja się zmieniła. Niestety, ale ukrywając się, nieustannie musiała zmieniać swoją osobowość, jednak nie przeszkodziło jej to marzyć i pozostać sobą. Musiała uciekać się do kłamstw oraz intryg, ale to jej nie zniszczyło. Wręcz przeciwnie -- sprawiło, że stała się jeszcze silniejsza. Pozostali bohaterowie pojawiają się na moment i znikają. Jest dużo postaci, dużo nazwisk i jeszcze więcej zawiłych relacji. Jedną z postaci, która szczególnie utknęła mi w głowie, jest Ludvig Bernstorff -- człowiek o dwóch twarzach. Początkowo myślałam, że będzie to postać, która nie zagrzeje miejsca w Czasie odzyskanym, ale byłam miło zaskoczona, gdy jego losy przeplatały się z losami Alicji przez całą książkę. Styl Ałbeny Grabowskiej pozostaje niezmienny. Nadal tworzy fascynujące opisy, które niejednokrotnie wciągały mnie w swoje sidła, jednak to nie wystarczyło, abym na lekturę mogła spojrzeć przychylniejszym okiem. Daję szansę wielu autorom, szczególnie gdy twórczość jakiegoś lubię, ale tutaj spotkałam się z niemałym rozczarowaniem. Nawet jeżeli opowieść ma zakrawać o fantastykę, to oczekuję od niej, że wszelkie wydarzenia będą miały ręce i nogi oraz będą w jakiś logiczny sposób wytłumaczone. Książka przypomina film szpiegowski, a ja, mówiąc szczerze, nie tego się spodziewałam. Podsumowując, Czas odzyskany nie jest dobrym zwieńczeniem historii o przygodach Alicji. Książka niesamowicie mnie wymęczyła i zanudziła. Nie jest to kontynuacja, która zachwyci takiego czytelnika jak ja i przeniesie go w zupełnie inny świat. Wielu z Was spotka się zapewne z rozczarowaniem po przeczytaniu tej książki. Ja osobiście byłam zmęczona czytaniem trzeciego tomu, dlatego nie jestem w stanie go polecić.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po przeczytaniu nowej sagi Ałbeny Grabowskiej natychmiast chciałam napisać kilka zdań, ale po prostu zabrakło mi słów. Oceniać wręcz nie wypada. Bo jak można oceniać coś, co znajduje się poza skalą? Chylę czoła przed geniuszem autorki! Ogromem pracy jaki włożyła w napisanie każdego z tomów tej niezwykłej, porywającej sagi. Każda z części zaciekawia i intryguje innym szczegółem. Ta wymagająca ale jakże niesamowita finalnie opowieść, wciągnie najbardziej wymagającego czytelnika! Literacka perełka! Gorąco polecam i zachęcam do sięgania po twórczość tej fenomenalniej autorki. Znakomite pióro! Pisarka godna podziwu i największego uznania!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Okrutny czas II wojny światowej, gdzie Alicja w Paryżu jest agentką, pracuje w szpitalu, ratuje dzieci przed niechybną śmiercią. A potem następuje szaleństwo - zimna wojna w całym rozkwicie, sadystyczne choć prawdziwe metody pracy bezpieki. Pierwszą częścią byłam zauroczona, niestety kolejne dwie pozostawiły pewien niedosyt.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Oceniam najniżej spośród wszystkich trzech części, zwyczajnie dlatego, że powieści szpiegowskie to nie mój klimat. Losy bohaterki nadal ciekawie poprowadzone, całość czytałam szybko i z zainteresowaniem. Muszę jednak przyznać, że niektóre akcje tylko "przebiegałam" wzrokiem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Trzecia, ostatnia już część opowieści o obdarzonej niezwykłym darem kobiecie. Dzięki odprawionym niegdyś przez matkę czarom, Alicja żyje tak, jak nie żył jeszcze żaden człowiek... 

Jest rok 1942, Paryż znajduje się pod nazistowską okupacją. Alicja, jako agentka Luna pracuje dla aliantów. Jednym z jej zadań jest zdobycie wzorów nowej broni chemicznej, nad którą pracuje znany austriacki fizyk Ludvig Bernstorff. Alicja podejrzewa, że Ludvig nie jest tym, za kogo się podaje, robi jednak wszystko, by wykonać zadanie. Rodzące się pomiędzy nią a naukowcem uczucie naraża Alicję na ogromne niebezpieczeństwo. Jest śledzona przez gestapo a własna agencja podejrzewa ją o zdradę. Prawdziwym cudem Alicji udaje się opuścić Paryż i zamieszkać z córką w Szwajcarii. Jednak po ponad dwudziestu latach od wojennych wydarzeń Alicja musi zmierzyć się z demonami przeszłości...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Koniec historii Alicji to powieść iście szpiegowska! Jest akcja jak w filmie, są tajni agenci, zabójstwa z zimną krwią, miłość, namiętność.... Alicja jako stateczna wdowa prowadzi w Paryżu spokojne życie, a pod osłoną tajemnicy jest szpiegiem. Razem z nią uczestniczymy w tajnych misjach, poznajemy kulisy walki wywiadów i liczymy na szczęśliwe zakończenie! Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wielowątkowa, niesztampowa i nawet w porównaniu do części poprzednich zaskakująca i nieprzewidywalna!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)