Agnieszka i szlachcic
Gabriela Feliksik

“Chęć lepszego życia pokonała jej strach i niepewność”.

Wciągająca opowieść inspirowana życiem Agnieszki Machówny kobiety, która w XVII wieku wywoła w Polsce skandal.

Jadwiga urodziła się w ubogiej chacie. Po śmierci matki dziewczynką zainteresowała się księżna Helena Lubomirska, która wiedziała, że ojcem dziewczynki jej jest mąż. Jadwiga szybko odnalazła się na dworze księżnej, jest bystra i chłonna wiedzy, uczy się i spędza czas z dziećmi księżnej. Dorasta, nie znając swojego pochodzenia. Kiedy syn książęcej pary zaczyna interesować się młodą dziewczyną, księżna postanawia wydać ją za mąż. Nie patrząc na to, do jakiego życia Jadwiga nawykła, oddaje ją zwykłemu, nieokrzesanemu chłopu. Ten brutalnie traktuje swoją dopiero co poślubioną żonę. Jadwiga nie może tego znieść, postanawia uciec. Z pomocą przychodzi jej przyjaciółka Klara Lubomirska. Po dotarciu do Krakowa postanawia zrobić wszystko by lepiej się jej żyło. Zmienia nazwisko, staje się Agnieszką Machówną, rozkochuje w sobie pewnego pułkownika i ma zamiar popełnić grzech bigamii…

Zaskakująca, przykuwająca uwagę historia. Fabuła ciekawie poprowadzona, przenosi nas do XVII wiecznej Polski. Styl Autorki jest płynny, barwny, a przy tym lekki, pikantny, powodował przyjemność z czytania. Pani Gabriela pisze z pasją, czuć zaangażowanie i wiedzę historyczną. Atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele emocji. Obok postaci autentycznych, znanych nam z kart historii mamy postacie, wykreowane na potrzeby fikcji literackiej. Do Agnieszki poczułam sporą sympatię to zdeterminowana, odważna, silna, młoda kobieta. Pozbawiona możliwości wyboru, bo za nią zdecydowano, zdesperowana posuwa się do czynów, by stać się wolną.

Jadwiga, Agnieszka, Aleksandra kim tak naprawdę była ta kobieta o wielu imionach? Czy to, że chciała godnie żyć, to, że miała odwagę sprzeciwić się wszystkiemu i wszystkim daje komukolwiek prawo do skreślenia jej? Agnieszka przyszła na świat w czasach, gdy kobiety nie miały prawa głosu, we wszystkim były zależne od mężczyzn, miały być posłuszne i uległe. Nasza bohaterka nie chciała takiego życia, chciała żyć po swojemu, na własnych zasadach. Surowe zakazy, nakazy, wszechobecne konwenanse, normy społeczne, obyczaje. Rodzący się bunt, przekraczanie granic, podejmowanie trudnych, ryzykownych decyzji. Determinacja, walka o siebie, wyrzuty sumienia. Bigamia, oszustwo, albo życie w zniewoleniu, poniżeniu. Przeżywane dramaty, popełnione grzechy, namiętności, zdrady, zemsta. Obok zajmująco ukazane tło historyczne, wyraźnie wyczuwalny klimat XVII wieku, podział społeczny. Życie na dworze, intrygi, piękne komnaty, suknie, dostatek.

Poruszająca, zaskakująca, chwilami wstrząsająca historia. Daje do myślenia, czy główną bohaterkę możemy potępić? Ja ją rozumiem. Polecam! Tatiasza i jej książki :) 

Historia tutaj przedstawiona skupia się na osobie Jadwigi, która przychodzi na świat w biednej chacie, a jej matka umiera podczas porodu. Dziewczyna została poczęta przez gwałt księcia Lubomirskiego na jej matce, więc księżna postanawia zabrać ją do dworu na wychowanie. 

Życie dziewczyny nie jest usłane różami, jednak nie narzeka, aż do momentu kiedy zostaje wydana za mąż za brutalnego chłopa Bartosza. Pragnie zmienić swoje życie i z pomocą Klary Lubomirskiej ucieka do Krakowa. Tutaj rozpoczyna swoje życie jako Agnieszka ? Mimo świadomości, że popełni bigamię pragnie wyjść za mąż za szlachcica Michała... Ale życie nic jej nie ułatwia, a los co trochę się odmienia...

Czy kobieta w końcu spełni marzenia?

Czy będzie dane jej żyć w spokoju?

Czy przeszłość ją dopadnie?

Książka wciągnęła mnie ogromnie, sposób w jaki przedstawione zostały realia chłopów był bardzo obrazowy. Czułam ogromny smutek w chwilach kiedy główna bohaterka musiała pokonywać trudności. Jej siła i chęć zmiany życia była godna podziwu, mimo że nie zawsze zgodna z prawem- jednak nie oszukujmy się , człowiek w chwilach tak okropnych nie patrzy na to...

Wspaniale czyta się o tak szczerych postaciach, nie bez skazy i popełniających błędy w imię własny marzeń, pragnień czy dobra. Czy jej postępowanie było słuszne , nie mi oceniać jednak zdaje sobie sprawę, że człowiek przyparty do muru jest w stanie przekroczyć wiele granic. Lecz czy nie wszyscy dążymy do szczęścia? ?

,,Świat nie jest sprawiedliwy, każdy walczy o siebie, tak jak potrafi"

Autorka inspirowała się życiem Agnieszki Machówny, polskiej skandalistki XVIIw. Źródła historyczne przedstawiają ją, jako nimfomankę i oszustkę, o niebywałej urodzie. Była również niezwykle inteligentna i charyzmatyczna. Połączenie takich cech, z pewnością nie mogło łączyć się z uległością i pokorą. Mimo to, ma w sobie coś hipnotyzującego, co sprawia, że nie sposób jej nie polubić. Mnie zaintrygowała od pierwszych stron i miałam nadzieję, że w końcu będzie dane jej zaznać upragnionego szczęścia.

Największym grzechem Agnieszki, było to, że urodziła się kobietą. Był to wręcz niebywały czas hipokryzji panującej w społeczeństwie. Mężczyzna, nie podlegał niczyjej ocenie, tymczasem to właśnie kobieta, niejednokrotnie była piętnowana za grzechy, których nie popełniła, będąc tak naprawdę ofiarą. Agnieszka miała świadomość, że to urodzenie decyduje o jej możliwościach. Mimo, iż przyszła na świat w chłopskiej chacie, postawiła sobie za cel, nie być taką jak jej bliscy. Chciała sięgać wyżej, czuć się ważną i docenianą, w głębi serca pragnąc szczerej miłości. Jako wychowanka księżnej Lubomirskiej, zdobyła wykształcenie i wiedzę, którą postanowiła wykorzystać w dążeniu do obranego celu. Momentami można by ją nawet posądzić o pewne manipulacje, chociaż muszę przyznać, że to nie zniechęciło mnie do jej osoby. Wręcz przeciwnie, podziwiam w niej siłę, która na tamte czasy wymagała od niej niemałej odwagi. Prawda jest też taka, że gdyby nie zacofanie i panujące poglądy, jej życie mogłoby wyglądać zupełnie inaczej. Poniekąd myślę, że została zmuszona do takich zachowań ze względu na panujące normy. Nie zmienia to jednak faktu, że szukała ukojenia w ramionach mężczyzn, dość często zakochując się na nowo a obycie i zdobyta wiedza, pozwoliły jej z łatwością udawać szlachciankę.

Autorka zaznaczyła, że chciała odczarować negatywny wizerunek Agnieszki. Myślę, że doskonale się jej to udało, również dzięki lekkości swojego pióra i płynności opisanej historii. Wciągająca od pierwszych linijek, niesamowicie ciekawa i niezapomniana. Wzbogacona o kilka gorących fragmentów, których w jednym momencie było nieco zbyt wiele. Nie rzutuje to w mojej ocenie jakoś szczególnie na odbiór całości. Nie sposób nie wspomnieć o magnetycznej okładce, która od razu przyciąga wzrok. Jest jedną z najpiękniejszych, jakie mam na swojej półce.

Książka, która wzbudzi mnóstwo kontrowersji. "Kto jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci kamieniem". Czy pragnienie lepszego życia może usprawiedliwiać, liczne oszustwa, kłamstwa, bigamię? Biedna pokrzywdzona dziewczyna, która obiera dziwną, pełną zakrętów ścieżkę do szczęścia, czy raczej bezwzględna polująca na pieniądze kokota?

Gabriela Feliksik swoją najnowszą książkę "Agnieszka i szlachcic" opiera na prawdziwych losach Agnieszki Machówny. Zabiera czytelnika do XVII-wiecznej Polski i przedstawia kulisy skandalu na skalę międzynarodową.

Myślę że niejednokrotnie kartą przetargową była niesamowita uroda głównej bohaterki, która wzbudzała zachwyt i pożądanie płci przeciwnej. Wychowana i wykształcona na dworze nie spodziewała się, że skończy u boku chłopa. Gwałt jakiego od niego doznała i perspektywa dalszego życia sprawiły, że pomimo świadomości kary, jaka może ją czekać, postanawia uciec. Dla swoich marzeń i pragnienia szczęścia jest w stanie ponieść karę śmierci.

To co znajdziecie w tej książce to przedstawiony w lekkim, przyjemnym stylu obraz społeczeństwa i różnice jakie wynikały z urodzenia. Główna bohaterka, której zachowanie i moralność nieraz zadziwią. Burzliwe losy, mnogość intryg. Płomienny romans historyczny, który wciąga od pierwszych stron, a burzliwe losy bohaterki nie pozwalają się od niego oderwać.

*współpraca barterowa Wydawnictwo Replika