Forum

Jako lekturę listopada w naszym Klubie Książki wybraliśmy wspólnie Cienie Wojciecha Chmielarza – kolejną odsłonę przygód komisarza Jakuba Mortki. Z kolei w grudniu czytać będziemy Marzyciela Laini Taylor. 

Zapraszamy Was, byście do 10 grudnia 2018 w tym wątku dyskutowali właśnie o tej książce. My również postaramy się sięgnąć po Cienie i włączyć się w rozmowę. Zamieszczajcie interesujące cytaty, własne refleksje, spostrzeżenia. Wreszcie – dyskutujcie ze sobą nawzajem – w końcu jesteśmy w Klubie Książki :) Spróbujcie nie spojlerować - inni mogli jeszcze nie dojść tak daleko w lekturze, jak Wy. Oczywiście wątek pozostanie otwarty także po 10 grudnia 2018, jednak to przede wszystkim przed tą datą, mamy nadzieję, rozgorzeje dyskusja. Dla członków naszego Klubu Książki postaramy się przygotować specjalne niespodzianki. O szczegółach napiszemy wkrótce. To kto się pisze na udział w kolejnej odsłonie naszych dyskusji klubowych?

Poczekam na propozycję grudniową, bo niestety nie lubię czytać książek od środka cyklu, choć pozycja wydaje się szalenie interesująca ;) Mam nadzieję, że Klub Książki odżyje :)

Offtop: Widziałam Was na Śląskich Targach Książki i byliście pełni energii :) Chciałabym tę energię widzieć także tutaj :) Mam nadzieję, że granice.pl nabiorą tempa i wezmą sobie do serca uwagi osób, które Was tutaj odwiedzają :) Trzymam kciuki!

Cały cykl z Jakubem Mortką już za mną. Znakomite kryminały, jedne z lepszych na naszym rodzimym rynku! Świetnie wykreowane postaci, nie tylko Mortki, ale i drugoplanowe. Niezłe zagadki do rozwiązania i świetne tło społeczno-obyczajowe. Chmielarz jest znakomitym obserwatorem rzeczywistości, co widać w całym cyklu. "Cienie" to ostatni z dotychczas napisanych tomów z Mortką w roli głównej, ale autor zapowiadał, że za jakiś czas wróci do tej postaci, także jest nadzieja, że nie będzie to koniec przygód komisarza i jego bliskich. Serdecznie polecam! Świetnie napisane powieści, z niebanalną intrygą kryminalną!

@szpachela Czyli „Marzyciela" Laini Taylor czytasz razem z nami? Bardzo się cieszymy! 

Offtop: energii mamy sporo i to się nie zmienia – tyle, że musimy znaleźć złoty środek pomiędzy nowymi materiałami w serwisie (nigdy nie zamieszczaliśmy tylu nowych recenzji redakcyjnych, wywiadów czy dłuższych artykułów, nie wspominając o filmach, dzięki którym mamy szansę dotrzeć do szerszego niż dotychczas grona odbiorców) a śledzeniem forum i „ogarnianiem" bieżących spraw. Ale sporo zaległości już nadrobiliśmy, nowe tytuły w sklepiku w dużych ilościach pojawiają się regularnie, więc „nic że droga wyboista, ważne że kierunek słuszny", jak śpiewał klasyk :) 

@slk  Jeśli tylko uda mi się dorwać tę pozycje, to tak :) Podoba mi się opis, a okładka skutecznie przykuła moją uwagę ;)

Nie znam serii z Jakubem Mortką. Wpierw miałam w planach przeczytanie pierwszego tomu "Podpalacz", a po kilku dniach Wy oznajmiliście, że czytamy piąty tom "Cienie". Czasu coraz mniej, a ja jeszcze nie zaczęłam czytać tego tomiszcza. Mam prośbę, ogłaszajcie wcześniej, nawet jeden dzień przed rozpoczęciem kolejnego miesiąca w DKK, jaką książkę czytamy. Mam zobowiązania recenzenckie, a czasami trudno dostać książkę. Nie mogę znaleźć "Marzyciela".

@martucha180  taki jest plan – dlatego też ogłosiliśmy już lekturę na grudzień 2018 i wkrótce zgłaszać będziemy propozycje na styczeń 2019. 

Mam pytanie do czytelników, czy wybrana książka jest na tyle "samodzielna" treścią, by sięgając po nią, czytając, pierwszy raz zapoznawać się z twórczoscią autora wiedzieć, o co chodzi w treści ?  Czy może stanowić samodzielny tom? Jest napisane w propozycji KK, że to v tom cyklu... 

@kanon  zdecydowanie można czytać bez znajomości poprzednich częśći. Oczywiście lepiej po kolei, cały cykl łączą postaci policjantów, ale sprawa kryminalna jest inna w każdej części.

@MonikaP dziękuję ! Czyli szukamy i czytamy lekturę listopada. 

Najpierw przeczytałam pierwszy tom serii o Jakubie M. "Podpalacz" i przepadłam. Dziś zaczęłąm czytać "Cienie" i na "dzień dobry" czytam: Było zimno i mokro. Jesień zdychała w męczarniach i nawet wschód słońca w Milanówku niewiele tu pomagał. (s. 5), a kilkanaście stron dalej: W dupie byłeś i gówno wiesz. (s. 20). Nieźle!

Ale jestem trochę pogubiona. Autor zaczął przedstawiać kilka różnych spraw kryminalnych i je tradycyjnie komplikować i plątać. Nie wiem, co się stało z Kochanem ani skąd się wzięła Sucha. Brakuje mi tej wiedzy. Nie pozostaje nic innego, jak czytać dalej o policjantach, gangsterach i powiązaniach, a w tle świat gejów.

Tak czytam, niestety powoli, i sie zastanawiam, co się wydarzyło w poprzednich tomach, gdyż Mortka zaczyna grzebać w jakiejś starej sprawie sprzed sześciu lat związanej z hotelem Neptun: Pan wie, kim oni byli! A ktoś ich, ot tak – pstryknął palcami – zniknął. Tego się boję. Pan też powinien się bać. I schować tę sprawę na powrót w dupę, czy skąd pan ją tam wyciągnął. (s. 137)

Jedna z metod śledczych Jakuba Mortki przypomina wędkowanie: ...mącenie wody w stawie, żeby zobaczyć, jakie ryby poderwą się z dna i podpłyną do przynęty. (s. 138) I nawet przynosi efekty. Robi się coraz bardziej intrygująco.

Praca w policji też ma swoje tajemnice i podchody: Współpracowali ze sobą przez lata, zachowując wzajemny szacunek i lojalność, co było dość rzadkie w policyjnym świecie, gdzie od pewnego szczebla każdy kopie dołki pod każdym i walczy wyłącznie o swoje. (s. 382)

Sucha zaczęła mi imponować swoimi osiągnięciami, wykonaną praca, która wymagała od niej dużo samozaparcia i organizacji. Jej umiejętności walki imponują, choć niekoniecznie jej hobby, mała mania. I nie dziwi mnie jej stosunek do mężczyzn, choć czasami wydaje się zbyt impulsywna i agresywna, jakby lubiła sprawiać ból.

Pan komisarz to jedyny taki uczciwy policjant w naszej pięknej stolicy i dlatego właśnie z nim odbywam tę rozmowę. (s. 379) Tylko że ten uczciwy policjant też łamie prawo, ale ma w tym wyższy cel.

Mortka się zastanawia, ile rożnych spraw, tych obecnych, i tych sprzed kilku lat, łączy się ze sobą, ile nazwisk z różnych środowisk jest ze sobą powiązanych w ten czy inny sposób. Naradza się ze swoimi ludźmi: Kiedy skończyli, Mortka wreszcie miał wrażenie, że ogarnia to, co się wydarzyło. Wciąż nie rozwiązali żadnej z zagadek, ale wreszcie mniej więcej wiedział, czego powinien szukać. (s. 366)

I jeszcze taki cytacik:

- Kuba, kuba, Kuba… - powtarzał.

- Co?

- To jebnie. (s. 390)

Jutro się dowiem, jak skończyła się ta niezwykle skomplikowana sprawa. Czy rozwiązano węzeł gordyjski, czy go przecięto, a moze rozstrzelano?

Ostatnio czytałam Kristin Hannah "Wielka samotność" - niesamowita książka. Polecam ;)

"Cienie" - bardzo dobry kryminał z poplątaną i wielowątkową akcją, w której trupy wychodzą spod ziemi i nie wiadomo, kto jest naprawdę zły, a kto dobry, bo nawet Mortka nagina prawo na swoje potrzeby. Ostatni podany przeze mnie cytat okazał się proroczy. Scena finałowa pełna niespodzianek, a zakończenie... może poprowadzi autora i czytelnika do kolejnego tomu przygód warszawskiego komisarza policji.