Recenzja książki: Złoty zapach wrzosu

Recenzuje: Katarzyna Krzan

Romans historyczny z Angielką i Szkotem w rolach głównych, którzy ze skrzyniami pełnymi złota uciekają przed zemstą aż za ocean, a wszystko to w drugiej połowie XVIII wieku. Możemy mieć do czynienia z zapierającą dech w piersiach przygodówką lub z nie najwyższych lotów powieścidłem. Jak jest w tym przypadku?

Zaczyna się ciekawie. Do zamku w szkockiej prowincji przyjeżdża prześliczna Edilean Talbot, która urodą zachwyca wszystkich męskich mieszkańców majątku. Dziewczyna niedługo skończy osiemnaście lat i, jak się okazuje, ma wyjść tego dnia za mąż za jednego z kumpli swojego prawnego opiekuna – gnuśnego wuja, który myśli tylko o tym, by położyć łapska na złocie dziewczyny. Jej ojciec bowiem przed śmiercią sprzedał wszystko, co posiadał, i kupił złoto, zapisując w testamencie, że córka otrzyma je w dniu swoich osiemnastych urodzin, gdy wyjdzie za mąż za tego, kogo sama wybierze. I dziewczyna wybrała – fircyka z Londynu. Wuj jednak miał wobec niej zupełnie inne plany. Postanowił przekazać ją jednemu ze swoich znajomków w zamian za złoto Edilean. Dziewczyna liczy na to, że ukochany jeszcze zdoła ją wybawić z opresji i przybyć z odsieczą. Na miejscu próbuje znaleźć kogoś do pomocy spośród prawdziwych szkockich chłopów. Pada w końcu ostatecznie na przystojnego Angusa McTerna, który także nie pała miłością wobec wuja Edilean. Dziadek Angusa przegrał kiedyś cały majątek z tymże. Angus jest prawowitym dziedzicem, jednak nie może wiele zrobić, skoro zamek i cała posiadłość nadal jest w posiadaniu Lawlera, którego zresztą nikt w okolicy nie lubi. Jest w końcu Anglikiem...

I tak od słowa do słowa zapada decyzja o ucieczce. Angus wywozi pannę Edilean wraz z jej złotem do czekającego na nią w porcie ukochanego. Tu jednak nastąpi kolejny zwrot akcji i rozpocznie się wielka przygoda. Dzieją się tu przedziwne rzeczy, przypadki, które mają miejsce, okazują się naprawdę zaskakujące. Problem tylko w tym, że bohaterowie zachowują się jak żywcem wyjęci z XXI stulecia i takim posługują się językiem. Akcja jest wartka, pełna zwrotów akcji, ale niezbyt wiarygodna. Powieść to więc przede wszystkim dla miłośników gatunku.