Recenzja książki: Zapomniana miłość
Recenzuje: Justyna Gul
Amnezja
Amnezja jest bardzo wygodnym tematem, wokół którego pleść można interesującą fabułę. Fakt, iż bohater nie pamięta swojej przeszłości daje niemal nieograniczone możliwości jej kreacji. Konieczność odnalezienia się w nowej rzeczywistości, zderzenie starego z nowym „ja” - to główne kierunki rozwoju historii. Była już Amnezja Lisy Unger czy Gregga Hurwitza, była Tożsamość Bourne`a, Złe miejsce Deana Koontza czy Zapomniałam, że Cię kocham Gabrielle Zevin. Różne były przyczyny utraty pamięci, niekiedy to ucieczka przed problemami, niekiedy źródło tkwiło w problemach zdrowotnych, czasami amnezję powodował zamierzony (bądź nie) uraz. Niezależnie jednak od przyczyn tego zagadkowego stanu „zawieszenia” i niezależnie od gatunku książki, wszystkie one przypominają nam, że fizjologia naszego mózgu jest niezwykła.
Co jest przyczyną amnezji zaledwie dziewiętnastoletniej dziewczyny, Melissy Evans? Budzi się ona w szpitalu otoczona przyjaciółmi, z bolącą głową i… zupełnym brakiem świadomości tego, kim jest i co robi w szpitalnym łóżku. To Megan, Nicki i Luke tłumaczą jej, w jakiej sytuacji się znajduje, nakreślając krótki rys osobowości dziewczyny. Wyłania się z niego portret ekscentrycznej artystki, oczekującej na przyjęcie do szkoły artystycznej, złośliwej młodej kobiety bez precyzyjnych planów na przyszłość. Nie pracuje, grono jej znajomych jest dość ubogie, a wolny czas spędza upijając się na mieście. To jednak tylko twarz, którą Melissa pokazuje na zewnątrz. Czy również w środku jest pustą lalką, która zasłaniając się procesem twórczym pławi się w egoistycznych zachowaniach i beztroskim niebycie?
O tym, co tak naprawdę się stało, w jaki sposób dziewczyna spadła z dachu swojego domu i co ukrywają przed nią ci, którzy uważają się za jej przyjaciół, możemy dowiedzieć się z lektury książki Zapomniana miłość, opublikowanej nakładem wydawnictwa NovaeRes. Autorka, Milena Malek, to czternastoletnia zaledwie gimnazjalistka, która podjęła się trudu ukazania życia i historii bohaterów starszych od niej kilka lat, a także włączenia do powieści skomplikowanego wątku przyczynowo-skutkowego, który swoje źródło ma w emocjonalnych problemach głównej bohaterki.
Docenić należy, iż mimo młodego wieku Malek zdecydowała się walczyć o marzenia i wystawić na pastwę krytyki. Że głosy krytyczne muszą paść, jest bowiem pewne. Znać bowiem jeszcze niewprawne pióro autorki, niewinność graniczącą z naiwnością i brak wprawy w konstruowaniu dialogów w taki sposób, by dodawały wypowiadającym je bohaterom realności, zaś ich charakterom - indywidualnego rysu. Interesujący jest natomiast pomysł na fabułę oraz postać Melissy, skomplikowanej dziewczyny z ogromnymi problemami emocjonalnymi, które wyrażają się w samookaleczaniu się czy też próbie samobójczej.
Czy jednak na pewno dziewczyna próbowała się zabić, skacząc z dachu? A może ktoś pomógł jej spaść? Może miała wrogów, których teraz nie pamięta? Śledztwem zajmuje się policja, zaś przyjaciele pomagają odnaleźć się jej w nowej-starej rzeczywistości. Okazuje się, że Luke jest chłopakiem Melissy, choć jego dziwne zachowanie każe wątpić w prawdziwość uczucia. Wkrótce jednak znajdziemy wyjaśnienie zarówno kradzieży telefonu, jak i dziwnego zachowania trójki młodych ludzi. Niepokoją natomiast ataki Melissy, która zaczyna cierpieć na urojenia, wypiera się własnej matki oraz wciąż traci przytomność. Czy te objawy neurologiczne (a może psychiczne) są krokiem ku zdrowiu? Czy nasza bohaterka przypomni sobie noc wypadku i dowie się, kto lub co go spowodowało? Czy amnezja będzie dla niej sposobem na poznanie siebie?
Nie na wszystkie z tych pytań znajdziemy odpowiedź w powieści, zabrakło bowiem dojrzałości zarówno autorce, jak i wykreowanym przez nią postaciom. O ile motywy, którymi kieruje się Luke, są czytelne i doskonale wkomponowane w osobowość chłopca, to już Melissę charakteryzuje pewna niespójność, brak harmonii. Mimo pewnych braków, zbyt płytkiego potraktowania poważnych problemów bohaterki i niestabilności jej wewnętrznego świata, jestem przekonana, że Zapomniana miłość zyska grono wiernych wielbicieli. Mimo niewielkiej objętości, powieść zdradza lekkość pióra oraz skłonność autorki do podejmowania wyzwań. Jestem przekonana, że to nie ostatnia książka Mileny Malek i z zainteresowaniem śledzić będę jej rozwój – jako pisarki i obserwatorki skomplikowanych relacji międzyludzkich.
