Recenzja książki: Wiewiórka Prymulka poznaje wielkości

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Każdego dnia w swoim otoczeniu człowiek styka się z przedmiotami, których używa w różnych celach. Znajomość ich przeznaczenia jest sprawą niezwykle ważną, umożliwia bowiem codzienną egzystencję. By uczynić życie bardziej łatwym, prostym i mniej kłopotliwym, należy zatroszczyć się o zdobycie umiejętności właściwego ich stosowania. Pomocną okazuje się zdolność rozróżniania wielkości.

Beata Naklicka – doświadczony pedagog opiekuńczo-wychowawczy oraz logopeda, poprzez swoje publikacje pragnie dotrzeć do szerokiego grona najmłodszych odbiorców. Pisząc językiem prostym i zrozumiałym, trafia w głębię dziecięcej wyobraźni, pobudzając do działania nie tylko umysły, ale także serca. Poruszona zostaje również pamięć, dzięki której przekazywane treści z pewnością przyczynią się do pogłębienia mądrości. Bajka z ćwiczeniami dydaktycznymi „Wiewiórka Prymulka poznaje wielkości” ma na celu przekazanie dziecku nowych treści oraz utrwalenie tych, które zostały przez nie wcześniej przyswojone.

Autorka opisując ciekawe przygody małej wiewiórki, pochwala jej gorący zapał do zgłębiania wciąż nowych tajników wiedzy. Podążając za Prymulką po leśnych dróżkach, młody czytelnik podziwia piękno przyrody, upaja się leśną ciszą, wpatruje się w ślady na ścieżce, a także wysłuchuje szelestu liści na drzewach. Ma również okazję przywitać się z miłymi braćmi krasnalami Tymusiem i Tusiem. Poznaje sekret wysokiej i szczupłej pani sarny oraz niskiej i grubej pani dzik. Zauważa także różnice między krótkim i wąskim strumykiem a długą i szeroką rzeką.

Po niezwykle wyczerpującym i zarazem bogatym w przyjemne przeżycia spacerze, autorka prowadzi czytelnika w zacisze dziupli wysoko na drzewie. Tam następuje dalszy ciąg dokształcania: do trzech różnej wielkości kolorowych miseczek mała wiewiórka rozkłada orzechy, zwracając baczną uwagę na ich rozmiar. W taki oto sposób podział na mały, większy i największy ułatwia Prymulce (czytelnikowi również) zapamiętanie, na czym polega rozróżnianie wielkości.

O tym, że mała bohaterka jest bardzo pojętną uczennicą świadczy scena końcowa, w której rzucające się w oczy za krótkie rękawki różowej piżamki doprowadzają do podjęcia konstruktywnych wniosków i postanowień.

Książka Beaty Naklickiej uzupełniona jest o kartonikowe obrazki przeznaczone do samodzielnej pracy. Zapamiętanie poznanych wiadomości ułatwiają „Pytania do bajeczki” oraz urozmaicone ćwiczenia, nakazujące dziecku wskazanie poszczególnych wielkości, układanie obrazków w kolejności od najmniejszego do największego, a także dopasowywanie elementów i łączenie ich w pary. Kolorowe ilustracje przyciągają uwagę dziecka i pobudzają jego wyobraźnię.

Bajka „Wiewiórka Prymulka poznaje wielkości” z pewnością nie zawiedzie ani dziecka, ani rodzica. Efekty będą zadowalające. Warto więc po nią sięgnąć jak najszybciej.