Recenzja książki: Toskańska trattoria
Recenzuje: Justyna Gul
Smakowita przygoda
Mise en place to określenie oznaczające „wszystko na miejscu", używane w profesjonalnych kuchniach jako wskazanie, czy kucharz jest przygotowany do pracy na danym stanowisku. Jest ono również dowodem na to, że w kuchni wszystko ma swoje miejsce, jest stałe i sprawdzone. Tej reguły nie da się jednak przenieść na grunt prywatny, życie jest bowiem pełne niespodzianek, ciągle się zmienia, przekształca i stawia nas przed koniecznością dokonywania wyborów. I kiedy już wydaje się nam, że wszystko dobrze zorganizowaliśmy czy zaplanowaliśmy, los rzuca nas znów na głęboką wodę.
Nie inaczej było z Georgią Gray, niezwykle utalentowaną szefową kuchni i bohaterką porywającej (i smakowitej) książki Jenny Nelson. „Toskańska trattoria" to wspaniała uczta nie tylko dla zmysłu, ale również dla duszy. Koi niczym balsam, smakuje jak prawdziwe tiramisu, a do tego pachnie jak najlepsza rozgrzana oliwa. Powieść zaspokoi każdy głód, szczególnie ten rodzący się na dnie zranionego serca, doda odwagi, aby próbować różnych przepisów (nie tylko na życie) i aby zawalczyć o realizację swoich marzeń.
Marzeniem Georgii jest bez wątpienia własna restauracja. Odkąd pod czujnym okiem babci przyrządziła pierwsze danie, wiedziała, że to jej powołanie. Studia w Amerykańskim Instytucie Kulinarnym, liczne staże i praktyki - w tym praktyka zagraniczna - przygotowały ją na podejmowanie wyzwań. I kiedy wydawało się, że realizacja jej planów jest w zasięgu ręki, wszystko runęło niczym domek z kart. W ciągu zaledwie kilku godzin została zwolniona, jej reputacja - poważnie naruszona, a narzeczony zerwał z nią kilka tygodni przed ślubem. Georgii nie pozostaje nic innego, jak zostawić za sobą przeszłość i choć próbować odzyskać grunt pod nogami. A skoro już zaczynać od nowa, to czemu nie we Włoszech, a konkretnie - w słonecznej Toskanii?
Dziewczyna przyjmuje propozycję pracy od Claudii Cavalli, szefowej Georgii w czasach, kiedy odbywała staż we Florencji, w restauracji La Farfalla. Włoszka jest jedyną z najlepszych kobiet - szefów kuchni w kraju, a Georgia utrzymywała z nią kontakt przez lata, informując się za każdym razem, kiedy robiła zawodowy krok do przodu. Teraz Claudia otwiera kolejną trattorię w San Casciano i potrzebuje kucharza. Taka szansa na doskonalenie umiejętności może się nie powtórzyć, a przed dziewczyną całe lato spędzone w jednym z najpiękniejszych zakątków na Ziemi. Choć Georgia nie ma pojęcia, co wydarzy się po powrocie do Nowego Jorku i po raz pierwszy nie ma żadnego planu, wydaje się tym zupełnie nie przejmować. Szczególnie, że u boku sympatycznej singielki pojawia się przystojny Włoch, Gianni, właściciel winnicy z gorącym temperamentem. Czy można chcieć czegoś więcej? Na dodatek, dzięki kontaktom mężczyzny oraz talentowi kulinarnemu dziewczyny, Georgia otrzymuje kolejną propozycję przywrócenia świetności restauracji w niegdyś najlepszym hotelu na Sycylii. Z nowym szefem kuchni, jej umiejętnościami i niezwykłym wyczuciem smaku obiekt mógłby stać się najpopularniejszym miejscem na wyspie. Tylko czy Georgia będzie chciała poświęcić dwa lata życia, by otwierać czyjąś restaurację? Czy może wróci do Nowego Jorku, by otworzyć swoją, spełniając tym samym marzenia? O tym, jaki będzie wybór ślicznej kucharki, przekonamy się podczas lektury pachnącej słońcem i pysznym jedzeniem „Toskańskiej trattorii".
Dla tych, którzy kochają powieści ze szczyptą pieprzu i gorącym romansem na tle wyśmienitej włoskiej kuchni, powieść Jenny Nelson jest prawdziwym crême de la crême. Pozostali czytelnicy zaś będą musieli obejść się smakiem, choć nie sądzę, żeby ktokolwiek oparł się świetnemu chianti, carpaccio z bresaoli i serem pecorino, polencie z grzybowym ragoǔt czy risotto z karczochami serwowanym przez autorkę. Po „Toskańskiej trattorii" nie sposób nie odczuwać głodu - głodu życia, zabawy oraz kolejnej takiej książki podanej... na talerzu!
