Recenzja książki: Tajemnica zielonego ducha

Recenzuje: Damian Kopeć

Perły Duchów

Oto kolejna przygoda trzech młodych detektywów: Jupitera, Boba i Pete’a. Oto stary, zniszczony dom i związana z nim historia ducha jego właściciela, nieszczęsnego Mathiasa Greena. Swoją drogą: czy duch nawiedzający jakieś zapuszczone domostwo nie mógłby być czasami duchem kogoś szczęśliwego i dowcipnego? Czy duchy prawie zawsze muszą być związane z nieszczęśnikami i ponurakami? Po latach zastoju i spokoju, gdy aktualna właścicielka domu, pani Green sprzedaje go, a rudera ma zostać wyburzona, pojawia się ów zielony duch. Kolor nie oznacza wcale, że jego właściciel był ekologicznie uświadomiony. Może zaś oznaczać, że moda na białe damy i porażająco białe zjawy zwyczajnie przeminęła. Co ciekawe, o zielonym zjawisku nie tyle krążą przerażające opowieści, co świadectwa dość wiarygodnych świadków, osób w większości dorosłych. Wśród nich znajdują się również Pete i Bob. Mieli oni wątpliwą przyjemność być świadkami pojawienia się zjawy w opuszczonym budynki. Nawet miejscowy komendant policji Reynolds spotkał ją na cmentarzu w okolicy grobu Mathiasa. Czyżby rzeczywiście duch zmarłego straszył bliskich i obcych? Czy kolejne, szybko po sobie następujące wydarzenia, nie są mocno podejrzane? Komu może zależeć na kłopotach rodziny Green, na tym, by nie sprzedali rudery? Jaką rolę w tym wszystkim odgrywają sławne Perły Duchów?

Akcja książki od początku toczy się bardzo dynamicznie, choć z czasem jeszcze nabiera tempa i nie zwalnia aż do końca. Młodzi bohaterowie próbują zmierzyć się z niewiarygodnymi zdarzeniami, wziąć je pod lupę rozsądku, znaleźć dla nich logiczne wytłumaczenie. Jupiter Jones próbuje rozgryźć zagadkę przy pomocy dedukcji. Większa część akcji ma miejsce w innym niż zwykle otoczeniu, co stanowi miłą odmianę po dotychczasowych książkach z serii.

Tajemnica zielonego ducha, czwarty tom cyklu Przygody Trzech Detektywów, jest wyjątkowo udany. Ciekawa intryga, dużo akcji, dość złożona fabuła, intrygujące zagadki, interesujące postaci - to nie jedyne zalety tej książki. Pojawiają się wątki orientalne, legendy o cudownych lekach przedłużających ludzkie życie, a nawet seanse hipnozy. Wszystko jest podane jako zgrabna, smaczna literacka przekąska. Nie za obfita, w sam raz dla młodego czytelnika. W mojej opinii to najlepszy z czterech pierwszych tomów serii. Tę książkę, jak i wcześniejsze, przetestowałem na zafascynowanym komputerowymi grami nastolatku, który nie był zbyt skory do sięgania po lektury. I co? Sukces. Przeczytał i chce sięgnąć po kolejne. To chyba najlepsze rekomendacja dla tego rodzaju literatury.