Recenzja książki: Siostry, psy i wariaci
Recenzuje: Magdalena Galiczek-Krempa
Czy zdarzyło się Wam zazdrościć wyglądu, charakteru, popularności starszemu rodzeństwu, przyjaciołom lub znajomym? Czy marzyliście o tym, by pewnego dnia, znaleźć się na ich niezaprzeczalnie lepszym miejscu? Rozterki takie przeżywała Marina, pospolita czternastolatka, żyjąca w cieniu swojej idealnej, pięknej i lubianej przez wszystkich starszej siostry Angeli. Do czasu, gdy Angela złapała ospę wietrzną, a jedynym sposobem na to, by nie przepadły pieniądze za obóz językowy w Irlandii, okazało się wysłanie nań... Mariny. Oczywiście wystylizowanej na Angelę, by organizatorzy i uczestnicy nie odkryli zamiany.
Siostry, psy i wariaci to szalona, pełna zwrotów akcji, zupełnie nieprzewidywalna opowieść o sprawach, które trapią nastolatków. Są tu nieustające kompleksy związane z wyglądem, są buzujące emocje, pojawiające się znikąd uczucia, jest czające się za rogiem zakochanie. To jednak nie wszystko. Marina (vel Angela) musi poradzić sobie w nowej roli wygadanej, pewnej siebie i zawsze pięknej dziewczyny. Musi też stawić czoła dwóm uczestniczkom kursu językowego – Antavianie i Luci – które są jędzowate, złośliwe i tylko czekają, by dokuczyć dziewczynie i odbić Marinie (tfu, Angeli!) Patricka – jej chłopaka (a raczej: chłopaka jej siostry). Na stronach powieści poznajemy też C.C., nastolatka uzależnionego od gier i internetu, który wyjeżdża na obóz językowy w ramach odwyku od komputera. To jednak nie wszystko. W powieść istotną rolę odgrywać będzie włoska mafia, porwane psy i rodzina aktywistów walczących o prawa zwierząt. Koktajl emocji i mocnych wrażeń gwarantowany!
Powieść Maite Carranzy i Julii Prats napisana jest językiem stylizowanym na ten, jakiego używają nastolatki, dużo jest tu wtrąceń z języka angielskiego, dużo też słów używanych właśnie przez młodych ludzi. Czytelnik ma więc wrażenie, jakby przeniósł się do grupy nastolatków, która analizuje swoje problemy – z rodzicami, szkołą, wyglądem czy uczuciami. Młodzi bohaterowie powieści starają się czerpać z życia to, co najlepsze, jednak nie zawsze zgodnie z panującymi zasadami. Zdarza im się kłamać i kombinować. Na szczęście wszystko kończy się dobrze, jednak to, co przeżyją i jakie zadziwiające przygody staną się ich udziałem, z pewnością na zawsze zapadnie im w pamięć. Sprawi też, że wyciągną z tego stosowną naukę na przyszłość.
Książkę Siostry, psy i wariaci czyta się błyskawicznie. Powieść kierowana jest do młodzieży nieco starszej, zwłaszcza z uwagi na dość wyrazisty, miejscami – mocny język i podjęty temat pierwszych miłosnych fascynacji.
Powieść Maite Carranzy i Julii Prats to komedia pomyłek i niedopowiedzeń, gdzie zaskakujące fakty wychodzą na światło dzienne w zupełnie niespodziewanych momentach, a stadko rozbrykanych psów dopełnia obrazu całości. Książka Siostry, psy i wariaci to jednak przede wszystkim opowieść o samoakceptacji, o tym, że nie musimy udawać kogoś innego, by znaleźć prawdziwą przyjaźń, miłość i by być lubianym. To także przestroga i mocny głos w sprawie uzależnień młodych ludzi od technologii. Autorki mocno akcentują również kwestię ochrony praw zwierząt. Wszystko to czynią w niewymuszony, lekki, ale dający do myślenia sposób.
