Recenzja książki: Pomocy, będziemy dziadkami!

Recenzuje: Katarzyna Krzan

Być jak dziadek i babcia

Na okładce książki umorusane kolorowymi farbami dziecko, a nieco niżej - lekko przerażony dziadek. No tak, rodzice zostawili brzdąca pod jego opieką tylko na chwileczkę i musiał skapitulować. Nie tak było przecież z jego własnymi dziećmi. Kiedyś to się wychowywało, o tak, można było zlać tyłek i spokój. A teraz co? Niczego nie wolno. Dzieciaki wchodzą rodzicom na głowę - efekt bezstresowego wychowania. A do tego nam, dziadkom, wolno tylko się przyglądać, uśmiechać i kupować prezenty przy każdej wizycie. W przeciwnym wypadku jest ryzyko, że wnusia nie zaakceptuje…

Poradnik Pomocy, będziemy dziadkami! omawia kilka niezmiernie ważnych dla starszego pokolenia kwestii. Przede wszystkim uświadamia mu nową rolę i realia współczesnego wychowywania dzieci, w którym dziadkowie muszą, chcąc nie chcąc, się jakoś odnaleźć. Przede wszystkim w dzisiejszych czasach rzadko spotyka się robiące na drutach babcie i palących fajki dziadków, którzy spędzają jesień życia przed kominkiem. (…) Współcześni dziadkowie uprawiają sport i chodzą do klubów fitness, podróżują, uczęszczają na uniwersytety trzeciego wieku i rozwijają swoje hobby. Cóż, w Niemczech, gdzie powstała ta książka, z pewnością tak. W Polsce już chyba w mniejszym stopniu, ale faktem jest, że fajki i druty to także raczej rzadkość.

W każdym razie, pomijając te drobne różnice, autor zwraca uwagę na ważny, uniwersalny fakt: dziadkowie, choć wychowali już swoje dzieci, są nie mniej odpowiedzialni za swoje wnuki niż rodzice. Ma to swoje dobre i złe strony. Z pewnością kochają wnuczęta, oddaliby za nie i dla nich wszystko, ale z drugiej strony mogą prowadzić do konfliktów z rodzicami poprzez próby ingerowania w proces wychowania. Dziadkowie mają tę przewagę nad rodzicami, że dla nich przebywanie z dziećmi nie jest obowiązkiem i niejako przymusem, lecz przede wszystkim rozrywką. Nie muszą martwić się o byt dzieci, wychowanie, mogą "poszaleć", co prowadzi do znanego wielu "rozpieszczania".

Książka ma pomóc w odnalezieniu się w nowej roli, przybliża kolejne etapy rozwoju dziecka, jego potrzeby, a także daje szereg ciekawych porad, odnoszących się do spędzania wspólnie czasu. Autor przestrzega przed osławionym ingerowaniem w opiekę nad dzieckiem i wspomnianym tu rozpieszczaniem. Podaje dramatyczne przykłady dziewczynek zasypywanych ubrankami i zabawkami. Porównuje je do milionerek. Te małe gwiazdy mają wprogramowane przekonanie, że należy im się wszystko co najlepsze. Gdy tylko któraś z setek lalek się zepsuje, natychmiast zostaje zastąpiona nową. Do czego to doprowadzi? Jakież szczęście spotka mężczyznę, z którym Kasia zapragnie spędzić resztę życia - o ile dysponuje pokaźną fortuną, jest handlarzem diamentów lub bajecznie bogatym szachem.

Autor podkreśla, że zasypywanie dzieci prezentami nie wpływa korzystnie na rozwój ich osobowości. W ten sposób można stworzyć osoby, które wszystkie problemy będą rozwiązywały zakupami. A nie prowadzi to do niczego dobrego. Znacznie cenniejsze od prezentów jest dla dziecka wspólne aktywne spędzanie czasu. Nie wystarczy dać lalki na powitanie. Trzeba się nieco bardziej wysilić i zaproponować wspólny spacer, czytanie bajek, zabawę czy choćby rozmowę. Obu stronom wyjdzie to na dobre.

Autor udziela dziadkom i babciom cennych porad na wszystkich etapach rozwoju wnucząt, poczynając od okresu po porodzie, a na wieku nastoletnim kończąc. Pisze o odżywianiu, telewizji, problemach wychowawczych i trudnych momentach, takich jak rozwód rodziców.

Pomocy, będziemy dziadkami! to książka, która powinna być prezentem wręczanym dziadkom w momencie narodzin pierwszego wnuka. Z pewnością dzięki niej rodzice i dzieci mogą uniknąć wielu konfliktów czy nieporozumień. Napisana prostym, sugestywnym językiem, powinna trafić do każdego.