Recenzja książki: Po szczęście do pracy

Recenzuje: Justyna Gul

Odnaleźć szczęście w pracy

Aby być szczęśliwym, trzeba pragnąć, działać i pracować, taki jest porządek przyrody, której życie polega na działaniu – pisał francuski filozof, Paul Holbch. Czy to jednak oznacza, że każda praca uszczęśliwia? Jeśli tak, to skąd biorą się całe rzesze sfrustrowanych, pozbawionych energii ludzi, którzy otwarcie przyznają, że każdy dzień w pracy traktują jak dzień stracony, a nawet jak zesłanie do piekła? Skąd biorą się te kolejki do psychoterapeutów, którzy miesiącami zmagają się z lękami czy oporami swoich pacjentów, szukając przyczyn problemów właśnie w pracy? Skąd biorą się sprawy sądowe o mobbing w pracy? Skąd osoby, które nie wytrzymały presji i próbowały popełnić samobójstwo, które wpadają w różne choroby psychosomatyczne, zasilając szeregi pensjonariuszy szpitali psychiatrycznych i ośrodków leczenia nerwic? A może w pracy nie można szukać szczęścia? Może to leży zupełnie gdzie indziej?

O tym, czym tak naprawdę jest szczęście i czy rzeczywiście jego źródłem może być praca, możemy przeczytać w książce Po szczęście do pracy, opublikowanej nakładem Wydawnictwa Zwierciadło. Dziesięciu specjalistów – psychoterapeutów, coachów, prawników, lekarzy i publicystów – w rozmowie z Beatą Pawłowicz, dziennikarką związaną z magazynem „Zwierciadło”, zastanawia się nad tym, jak powinna wyglądać praca, czy można czerpać z niej zadowolenie, czy raczej należy ją traktować jako zło konieczne. Prowadzone rozmowy wykraczają daleko poza kwestie związane z karierą zawodową, dotyczą różnych aspektów życia i podejścia do otaczającego nas świata, doświadczeń przeszłości, sposobów spędzania wolnego czasu i stawiania czoła wyzwaniom. Po książkę powinien sięgnąć każdy, kto nie może odnaleźć się w miejscy pracy, kto próbuje zgłębić naturę świata, kto szuka w życiu czegoś więcej niż tylko bezrefleksyjnego trwania czy gorączkowej pogoni za pieniędzmi.

Każdy z rozmówców reprezentuje inne podejście do życia, kieruje się innymi wartościami, każdy z nich dochodził do celu innymi drogami, ale jednak na pewnej płaszczyźnie wszyscy mówią jednym głosem, podkreślając rolę zaangażowania oraz postawy proaktywnej. Katarzyna Miller, psychoterapeutka, w rozmowie z Pawłowicz mówi o własnej drodze zawodowej, o szczęściu, jakie daje jej dom w Skowieszynku i praca z ludźmi, o kobietach Alfach i o tym, że w pracy należy szukać czegoś więcej niż tylko pieniędzy. Profesor filozofii i historyk religii, Zbigniew Mikołejko, tłumaczy, na czym polega szczęście w pracy humanisty, porusza temat śmierci i nicości, wspomina o „smokach”, z którymi humanista walczy w swej podróży przez życie.

W kolejnym rozdziale poznajemy stanowisko Iwony Firmanty, trenerki umiejętności osobistych i coacha, która przybliża charakter i cel swojej pracy, mówi o biurowych wampirach i sposobach na obronę przed nimi. Dowiemy się również nieco o etycznym wywieraniu wpływu oraz o kolorach, czyli czterech preferowanych sposobach poznawania świata. W książce możemy przeczytać również o szczęściu duchownego oraz drodze, jaką ks. Tomasz Małkiński musiał przebyć, zanim został kapłanem, a także o tym, skąd – według adwokata Tomasza Romanowskiego – bierze się zło. Prawo jest sztuką czynienia tego, co dobre i sprawiedliwe- mówi Romanowski, wyjaśniając, czym są dla niego zasady i jak należy edukować dzieci i młodzież.

Kolejny rozmówca Pawłowicz, Andrzej Gryżewski, psycholog, seksuolog i psychoterapeuta wyjaśnia, jak należy rozumieć szczęście seksuologa, omawia zjawisko kontenerowania złych emocji i udziela wskazówek dotyczących tego, co należy zrobić, kiedy jesteśmy molestowani w pracy. Dr Norbert Szaluś, specjalizujący się w onkologii i medycynie nuklearnej, mówi o szczęściu, jakie daje wyleczenie pacjenta, o swoim zainteresowaniu medycyną naturalną, o walce ze stresem i drodze do założenia własnej kliniki, zaś Piotr Szumlewicz, publicysta, stoi na stanowisku, że praca ma dawać środki do samorealizacji już poza nią. Dzięki książce poznamy również opinię dr Tomasza Srebnickiego, dla którego szczęście jest czymś, co mu się zdarzyło oraz Wojciecha Eichelbergera, deklarującego: Jestem bardzo szczęśliwy, bo nie chodzę do pracy, robię to, co lubię robić, i to, co uważam za ważne (…).

Wszystkie te opinie dotyczące pracy, szczęścia i drogi do niego, dają nam nie tylko możliwość poznania rozmówców Beaty Pawłowicz, ale otwierają też drogę do autoanalizy, zachęcają do spojrzenia w głąb siebie i wyciągania własnych wniosków z dotychczasowych doświadczeń. Nawet, jeśli nie znajdzie się nikt, kto po lekturze Po szczęście do pracy złoży natychmiast wypowiedzenie i zacznie realizować się w dziedzinie, o której zawsze marzył, to zapewne nie zabraknie refleksji nad tym, czego tak naprawdę oczekujemy od świata, co się dla nas liczy i co my możemy dać swojemu otoczeniu. Rozmowy Pawłowicz wykraczają bowiem daleko poza tematykę zarobkowania i satysfakcji z wybranej drogi zawodowej, dotykają kwestii ważnych, niekiedy bolesnych, pomagają zrozumieć siebie i innych. To czyni publikację Po szczęście do pracy lekturą uniwersalną, do której można wielokrotnie wracać, poszukując w niej wsparcia, rady, a niekiedy nawet pocieszenia…