Recenzja książki: Piąta ewangelia

Recenzuje: Katarzyna Krzan

Wchodzimy do domu duchownego, który został sam z synem, gdy opuściła ich żona księdza. Zgrzyt? Nie do końca. Mamy bowiem do czynienia z księdzem greckokatolickim, który przed przyjęciem święceń może zawrzeć związek małżeński. Rodzina mieszka w Watykanie, gdzie ksiądz samotnie wychowujący dziecko jest mimo wszystko raczej rzadkim przypadkiem. Brat narratora, Simon, także jest księdzem. Obaj są osobiście zaangażowani w proces pojednania między kościołami Wschodnim i Zachodnim, prowadzonym przez papieża Jana Pawła II. Tłem dla tego pojednania jest prywatna historia ich rodziny oraz… Całun Turyński. Właśnie przygotowywana jest w Watykanie spektakularna wystawa, na której ma zostać pokazana ta owiana wielką sławą relikwia. Po raz kolejny zostanie też zbadana jej autentyczność. Papież ma wobec Całunu własne plany - będzie chciał przekazać go prawowitym właścicielom. Jednak nie wszystkim będzie zależało na takim obrocie sprawy.

W niewyjaśnionych okolicznościach w pilnie strzeżonym Castel Gandolfo ginie główny organizator wystawy, a zarazem postać zaangażowana w wyjaśnienie zagadki Całunu, Ungolino Nogara. Mamy zatem tajemnicę, prywatny interes, niezwykły rekwizyt i zbrodnię. Oczywiście, będzie także śledztwo. W rolę detektywa wcieli się narrator, snujący swą opowieść w czasie teraźniejszym. Kluczem do zrozumienia całej historii jest tytułowa Piąta Ewangelia, czyli tekst będący literacką kompilacją czterech uznawanych przez Kościół pism. Jej fragmenty miałyby potwierdzać istnienie płótna, w które owinięto ciało Chrystusa.

Do wątków detektywistyczno-historycznych dołączone są także prywatne sceny z życia księdza i jego syna, pragnienie odnalezienia ukochanej żony i przesłanie ojca obu księży, zamieszanych w całą aferę. W powieści pojawiają się także autentyczne postaci, w tym papież. Cała fabuła na pierwszy rzut oka wydaje się przemyślana w najdrobniejszych szczegółach, akcja toczy się dość szybko. Nie jest to raczej książka dla miłośników Umberto Eco, ważniejsza jest tu bowiem wciągająca fabuła niż filozofia czy historia sztuki, najważniejsze są zaś odpowiedni rozmach i całkiem sprawnie budowane napięcie. Fani powieści Dana Browna znajdą więc w powieści Caldwella wszystko, czego mogliby oczekiwać. Księża prowadzą tu własną grę, sięgają po broń, uciekają się do przemocy, napadów i kradzieży. Co chronią? Co tak naprawdę chcą osiągnąć? O tym można przekonać się podczas lektury.