Recenzja książki: Opowiadania do chichotania

Recenzuje: truskawka2

Tomek jest przedszkolakiem. Jak to dzieci, wciąż pakuje się w śmieszne, choć czasem kłopotliwe sytuacje. Nawet zwykłe zakładanie zimowych butów może się okazać zabawną przygodą. Świat wciąż jest dla niego tajemniczy. Próbuje go sobie wyjaśnić dziecięcą logiką. Pewne sprawy są dla niego oczywiste. Tylko czemu mama czy tato tego nie rozumieją? Cóż – wzdycha nieraz Tomek – niektórych rzeczy nie da się wytłumaczyć dorosłym. Oni nie rozumieją...

Zgodnie z obietnicą w tytule, nieraz chichotałam w czasie lektury. Wiele opowiadań jest nieodparcie śmiesznych. Bawią nie tylko perypetie Tomka, ale i jego sposób myślenia. Najbardziej brzuch mnie bolał ze śmiechu po "Snach" i "Walizce". Zdarzają się jednak także momenty ściskające wzruszeniem za gardło. Rzucone mimochodem zdanie w opowieści o przechadzce jesiennej, że Tomek lubi, gdy mama się nie spieszy i mówi do niego, nie do telefonu. Wiele dzieci zapracowanych wiecznie rodziców mogłoby się pod tym stwierdzeniem podpisać. Pierwsza miłość (niestety, nasz bohater jest u dziewczynki czwarty w kolejce do zakochania). Przepiękne opowiadanie o kamyku – pocieszycielu.

Lektura dla małych i dużych. Przedszkolaki odnajdą tu bliskie sobie sprawy, pośmieją się albo czasem zamyślą. Dorośli natomiast  przypomną sobie, jak się widzi i przeżywa świat w dzieciństwie.

dr Kalina Beluch