Recenzja książki: Od początku do końca

Od początku do końca to książka napisana na dwa głosy - uzupełniający się wywód dwóch osób. Książka zawiera bowiem pamiętniki Piotra Morawskiego z jego kolejnych wypraw w Himalaje - od tej pierwszej, do ostatniej, przeplatane ze wspomnieniami jego żony, Olgi. Chociaż pisane były w zupełnie innych okolicznościach, widać w nich wiele podobnych emocji: miłość, tęsknotę, rozdarcie oraz ciągłą walkę z samym sobą.

 

Z jednej strony mamy Piotra, młodego, ambitnego i realizującego swoje marzenia człowieka. A jednocześnie ciągle rozdartego między rodziną a górami. Nie da się pogodzić jednego i drugiego - w domu człowiek tęskni do gór, w górach tęskni do domu. Przez kolejne wyprawy widzimy, jak się zmienia, dojrzewa. Jak zaczyna rozsądniej patrzeć na góry. A jednocześnie, jak coraz bardziej zaczyna się od nich uzależniać. Góry wzywają go do siebie, a on nie jest w stanie odmówić.

 

Obok mamy Olgę. Zakochaną i do końca wierzącą w tę miłość i w Piotra. Która, chociaż wiele razy miała ochotę powiedzieć, by został, za każdym razem godziła się na kolejny wyjazd. Piękne jest to poświęcenie i wsparcie, ta częsta rezygnacja z siebie i własnych pragnień dla niego. Na początku Olga cieszyła się z wyjazdów Piotra. Z czasem jednak, gdy na świecie pojawiły się dzieci, widać, że rola czekającej w domu żony himalaisty zaczyna ją męczyć. Chociaż, jak sama mówi, nie chciała się poddawać i przyznawać do słabości. Nie umiem sobie dawać prawa do słabości. Jestem wychowana na silną osobę, zatem dla mnie powiedzieć "ja nie daję rady" to rzecz niemożliwa. Ale jak długo można się poświęcać?

 

Piotr pisze: Najbardziej tkwią w głowie strzępy rozmów. O górach, przyjaźni, partnerstwie, życiu i śmierci. I to właśnie pozostaje po przeczytaniu tej książki.