Recenzja książki: Możesz zmienić swoje życie

Recenzuje: mrowka

Po książkę Diany Cooper „Możesz zmienić swoje życie” sięgnąć powinni jedynie ci, którzy wierzą w możliwość uzdrawiania własnej duszy i nauczenia się panowania nad emocjami oraz ci, którzy chcą poprawić swoje relacje z innymi ludźmi. To popularny poradnik, napisany prostym językiem, bardzo emocjonalnym, sugestywnym stylem, obliczony na medialny sukces.

W początkowych partiach tekstu może irytować ciągłe odwoływanie się do boskości – „jesteś częścią boskiej energii” – wmawia autorka, po czym poleca odczytywanie siebie przez pryzmat tej boskości, bliżej zresztą nieokreślonej. Ale poza tą fazą przypominającą momentami prawie program sekty, uspokaja się Diana Cooper i tonuje te niezbyt kontrolowane wynurzenia. Książka podzielona jest na przejrzyste rozdziały: w każdym znajduje się omówienie zjawiska (w oparciu o odczucia i emocje, nie naukowe popisy), komentarz do zachowań w określonych sytuacjach, pytania pomocnicze pozwalające zanalizować własne reakcje i umożliwiające trafną ocenę rzeczywistości. Są i propozycje uleczania duszy – przez wsłuchiwanie się w swój organizm i w swoją psychikę, pomysły na listy pozytywnych i negatywnych doświadczeń, autodiagnozy, afirmacje i komentarze, wyjaśnienia czy recepty na życie.

Poza tymi poradami zamieszcza Cooper mnóstwo wizualizacji – dokładnie opracowanych – autorka koncentruje się na przygotowaniu się do wykonania ćwiczenia, zorganizowaniu odpowiedniej przestrzeni, psychicznym i fizycznym przystosowaniu. Dopiero po wstępnych relaksacyjnych wskazówkach przechodzi do właściwej części wizualizacji: powoli i przy pomocy mocno odwołującej się do wyobraźni narracji proponuje wsłuchiwanie się w siebie. Próbuje Cooper nauczyć odbiorców, jak zmienić stosunek do siebie i do innych ludzi, zaznaczając „Inna osoba to przecież ty w innym ciele, a jej lęki to odbicie twoich”. Stara się przedstawić sposób na odświeżenie relacji z bliskimi, pokazać, jak wpływać na ludzi, jak negatywne przekonania zastąpić pozytywnymi. Tłumaczy, co z dzieciństwa wpływa na zachowanie człowieka w dorosłym życiu. Wyjaśnia, dlaczego coś się nie układa, sprawdza, czego oczekujemy od bliskich i jak się w nich przeglądać. Skupia się również na kwestii ciała: opisuje, co mogą znaczyć poszczególne dolegliwości i – na odwrót – jak manifestują się nasze krzywdy i emocje w chorobach. Pokazuje, jak odczytywać wysyłane przez ciało znaki. Oczywiście nie zastąpi to medycyny: zresztą dla Cooper ważna jest przecież przede wszystkim psychika.

Ostatnie rozdziały zostały poświęcone spontanicznym rysunkom i metodzie ich odczytywania (metodzie, nie analizom, objawia się to w maksymalnej skrótowości i uproszczeniach, jest to rodzaj wstępu do głębszych rozważań). Na koniec przedstawia autorka czakry, ich rozmieszczenie i rolę. Czy książka jest przydatna? To musi ocenić każdy sam. Na pewno uczy pracy nad sobą, cierpliwości i spokoju, może – opanowania. Prosty styl narracji ułatwia lekturę i pozwala skoncentrować się na treści.