Recenzja książki: Mój przyjaciel Stefan

Recenzuje: Anna Globisz

Mój przyjaciel Stefan to opowieść o tytułowej sowie. Całą historię opowiada dziewczynka, która najpierw zobaczyła Stefana w telewizyjnym programie, później zaś spotkała ptaka przed sklepem, gdzie rozerwała mu się torba i gdzie pomogła mu pozbierać rozsypane rzeczy, inicjując tym samym znajomość.

Dowiadujemy się, że puszczyk próbuje odnaleźć swoje miejsce w mieście, co okazuje się sprawą niełatwą. Sprzedając swój dom rodzinny i przenosząc się z południa kraju, nie sądził nawet, że zadomowienie się w nowym miejscu może przysporzyć tyle trudności. Najpierw próbował swoich sił w telewizji, gdzie pracował jako sowa właśnie. Później wiercił dziury pod sklepowe półki, to jednak skończyło się wypadkiem i zwolnieniem. Po tym doświadczeniu Stefan postanowił zmienić swoje życie i otworzyć własny biznes – szkołę latania. Tym oraz innym perypetiom przygląda się dziewczynka, kibicując sowie na każdym kroku i śledząc jej poczynania z dziecięcą ciekawością.

Ich śladami ruszyć ma młody czytelnik, dla którego niczym dziwnym nie powinno się wydawać obserwowanie personifikowanej sowy, próbującej odnaleźć się w ludzkim świecie. Wrażenie swojskości potęgować mają także ilustracje, przypominające kreskę dziecka – specyficzna fryzura głównej bohaterki, typowy dla najmłodszych zarys liczb, próby dokładnego ukazania rzeczywistości i dbałość o szczegóły bardzo dobrze wpisują się w dziecięcy świat i czytelnik, dla którego przeznaczona jest książka, doskonale się w książce odnajdzie.

I bawić powinien się przednio.

Eva Lindström to autorka znana już w Polsce dzięki książce Mats i Roj. Ktoś się wprowadza. O ile jednak tamta powieść dedykowana była dzieciom nieco starszym, o tyle kolejna książka pisarki wydana Polsce przeznaczona jest dla małego czytelnika – powyżej trzeciego roku życia.