Recenzja książki: Leśniczanka

Recenzuje: Mirosław Kalinowski

Przeprowadzki często przynoszą spore zmiany. Czasem sprawiają, że udaje nam się otworzyć zupełnie nowy etap w życiu, innym razem – pomagają zrozumieć, co straciliśmy. W nowym mieście życie układa sobie także Joanna Wilk, bohaterka powieści Leśniczanka autorstwa Klaudii Duszyńskiej.

Po wydarzeniach w Beskidach Joanna Wilk postanawia zupełnie zmienić otoczenie, odcinając się od Tomka i miejsc, które się jej z nim kojarzą. Historyczka sztuki przenosi się więc do odległego Torunia, gdzie za sprawą przyjaciółki, otwiera filię jej krakowskiej galerii sztuki.

Joanna pragnie zatopić się w pracy, a wolny czas spędzać ze swoim ukochanym kotem oraz nowo poznanymi przyjaciółmi – doma zakręconymi sąsiadami, mieszkającymi naprzeciw Michałem i Jackiem. Wraz z otwarciem galerii „Cuda na Kiju” w życiu Joanny pojawia się czarujący dziennikarz lokalnej rozgłośni, który zdecydowanie pragnie bliżej poznać nową mieszkankę Torunia.

Tymczasem w okolice wkrótce wprowadza się także… Tomasz, o którym Joanna tak bardzo chciała zapomnieć. Młody leśnik trafia do ośrodka rehabilitacji dzikich zwierząt, a jednocześnie ma w planach odnowić znajomość z panną Wilk.

O tym, jak istotne jest w związku zaufanie oraz dawanie sobie szansy na to, by zbudować relację od nowa, w swojej nowej książce pisze Klaudia Duszyńska. Leśniczanka to już druga – po Beskidzkim aniele – powieść, w której czytelnicy mają okazję spotkać się z Joanną Wilk. W nowym tomie serii Wędrówki po miłość nie zabraknie jednak także zupełnie nowych, ważnych i ciekawych postaci.

Obok relacji Joanny i Tomasza, Klaudia Duszyńska w swojej nowej powieści rozpoczyna także opowieść o bohaterach pobocznych: Brunonie i Idze. Wbrew pozorom, wątek poboczny okazuje się tak samo istotny dla całej fabuły powieści, co główna historia związana z problemami w życiu osobistym Joanny oraz Tomka.

Tu zresztą dostrzec można pewne podobieństwo do fabuły pierwszej części serii Wędrówki po miłość. W poprzednim tomie oprócz opowieści o historyczce sztuki autorka sprawnie rozwinęła wątek związany z młodą dziewczyną, Esterą. Tym razem Klaudia Duszyńska opowiada nieco inną historię, równie poruszającą.

Chociaż autorka w swojej powieści porusza często dość trudne tematy, czyni to z wielkim wyczuciem. Klaudia Duszyńska nie chce żerować na taniej sensacji czy współczuciu, a trudne problemy często zderzone są z reakcją i działaniem ze strony bohaterów.

Dzięki temu proza Klaudii Duszyńskiej jest niezwykle przyjemna w odbiorze. Kolejne rozdziały Leśniczanki czyta się z dużą przyjemnością, a sama historia okazuje się na tyle atrakcyjna, że powieść łatwo da się pochłonąć w jeden wieczór. Pod koniec zaś pozostaje pewnego rodzaju czytelniczy niedosyt – po szybkiej lekturze czytelnik czeka na więcej!

Leśniczanka to dobrze napisana powieść obyczajowa, która opowiada o miłości, ale także o zmaganiu się z problemami i lękami. To książka, po którą z całą pewnością warto sięgnąć w czasie wakacji.