Recenzja książki: Lekcje miłości. Wydanie drugie, rozszerzone

Recenzuje: Piotr Piekarski

Lekcje miłości Elizy Anny Falkiewicz to zbiór 90 wierszy, ukazujących różne oblicza tego uczucia, a także bardzo osobista opowieść o dojrzewaniu – emocjonalnym oraz duchowym – i metamorfozie kobiety, będącej ich podmiotem lirycznym. 

Tomik Elizy Anny Falkiewicz – mieszkającej na trzech kontynentach poetki, która swe wiersze przekuwa w poezję śpiewaną – nierozłącznie związany jest z życiem autorki. W przedmowie Eliza Anna Falkiewicz odwołuje się do koncepcji życiopisania Edwarda Stachury, podkreślając, że poezja zawsze była obecna w jej życiu, że swe doświadczenia przelewała na papier od zawsze i przychodziło jej to bardzo naturalnie. Falkiewicz zawsze pisała przede wszystkim w zgodzie z samą sobą, nie troszcząc się o panujące poetyckie mody. „Szczerość” – to pierwsze słowo, doskonale charakteryzujące jej poezję. 

Drugim słowem jest „intymność”. Osobisty charakter tej poezji znać już od lektury pierwszego opublikowanego w tomie wiersza. „Na zawsze” to wiersz dedykowany rodzicom, to próba zmierzenia się z własnym dziedzictwem, z tym, co poetka otrzymała i przejęła od matki i ojca. „Nosiłam Cię w sobie” to z kolei autoportret poetki-matki, która już zawsze nierozerwalnie związana będzie z córką. 

Trzecie określenie, doskonale oddające charakter tej poezji, to „emocjonalność”. W kolejnych częściach tomiku odnajdujemy wiersze młodzieńcze („Dziewczęce rozterki”), doskonale oddające naiwność osoby dopiero wkraczającej w życie, a także te poświęcone romantycznej miłości („Wielka miłość”), w których odbijają się tak uniesienia, jak i smutki, a także liryki o rozstaniu („Smak rozstania”). Autorka opisuje uniesienia cielesne („Ciało i dusza”) i zwrot w stronę metafizyki oraz duchowości („Boski balsam”). Są także inne oblicza miłości – do zwierząt („Zakochana w czterech łapkach”) czy Ojczyzny („Kocham Cię, Polsko”). 

Pod względem formalnym wiersze zebrane w tomiku są bardzo różne. Są liryki z wyraźnym rytmem i rymem, jakby stworzone do śpiewania. Są wiersze białe. Są niezwykłe metafory i frazy niemal gotowe do wynotowania, a także wierszowane odpowiedzi na teksty piosenek.   

Wreszcie – kobiecość. Bo Lekcje miłości to tak naprawdę rozłożona na kilkadziesiąt wierszy opowieść o odkrywaniu własnej tożsamości i kobiecości. Opowieść o dążeniu do życia w zgodzie z samą sobą. Do samoakceptacji i akceptacji tego, co niesie nam życie, jednak bez rezygnacji z walki o własne szczęście i marzenia. Osobiste wyznania autorki składają się na uniwersalną opowieść o dojrzewaniu, w której odnajdzie się z pewnością wiele czytelniczek.  

Tagi: bóg