Recenzja książki: Kitty i nocny Waszyngton

Recenzuje: Justyna Gul

Nocne radio dla wampirów

Jak to jest być Homo sapiens lupus, czyli wilkołakiem? Uczulona na srebro, raz w miesiącu przechodzi transformację podczas pełni księżyca. Dostosowuje swoje życie do wymogów dzikiej natury, ma przyjaciół, kochanych rodziców i … romanse. O kim mowa? Oczywiście o Kitty Norville, Głosie Nocy, czyli sympatycznej dziewczynie prowadzącej audycję radiową „Nocna godzina”.
„Kitty i nocny Waszyngton” Carrie Vaughn to już druga z cyklu książek o pannie Norville, określanych mianem  paranormal romance. Tym razem Kitty jest zmuszona opuścić ukochane Denver, a życie podróżnika rzuca ją po różnych stanach, miastach, w których prowadzi swoje audycję. Kiedyś miała swoją watahę, była otoczona przyjaciółmi, ludźmi, którym ufała i którzy ją wspierali. Sześć tygodni temu zginął jednak jej przyjaciel TJ, stając w obronie dziewczyny. Zabójcą był samiec alfa z ich watahy, a ona uciekła z miasta, by również nie paść ofiarą wilka.
Teraz podąża w stronę Waszyngtonu, została bowiem wezwana na świadka do Senatu Stanów Zjednoczonych. Ma wziąć udział w przesłuchaniu dotyczącym Centrum Biologii Paranaturalnej, którym zarządza doktor Paul Flemming. Jeszcze niedawno była to tajna organizacja badawcza, poufne laboratorium zgłębiające dziedzinę, o której nie miały pojęcia postronne osoby. W walce o fundusze liczą się jednak osiągnięcia i rozgłos, dlatego doktor zdecydował się wystąpić na konferencji prasowej przedstawiającej obszar jego działalności. Uważał, że nadszedł czas na oficjalne uznanie wampirów, wilkołaków i innych, uważanych dotychczas za wytwór wyobraźni - gatunków. Czy jednak dotowana przez rząd organizacja badająca istoty określane mianem alternatywnych ras człowieka nie posuwa się za daleko w pogoni za środkami? Jak bardzo będzie zdeterminowany Flemming w walce o pieniądze na badania?
Kitty nie dość, że ma na głowie doktora i przesłuchanie, to jeszcze pojawia się znany nam już z pierwszej części cyklu Elijah Smith, samozwańczy uzdrowiciel nadnaturalnych stojący nad organizacją zwaną Kościołem Czystej Wiary. Ten radykał głosi, że jest w stanie wyleczyć wiara wampiry z ich przypadłości, Kitty zna jednak drugą twarz Smitha. A przynajmniej tak jej się wydawało zanim przy pomocy medium Jeffrey’a Milesa i dziennikarza z Niezbadanego Świata nie odkryła, że Elijah jest kimś, kogo w starym kraju nazywając czarodziejskimi ludźmi, jest Unseelie. Po co jednak elf ze starych celtyckich podań ludowych miałby ściągać do siebie wampiry i likantropy?
Te pytania kłębią się wokół Kitty, a do listy problemów może dopisać Cormaca oraz charyzmatyczną mistrzynię wampirów Alette. Całe szczęście, że można rozładować napięcie w ramionach pociągającego Luisa, pracownika ambasady brazylijskiej likantropa- jaguara…
Carrie Vaughm rozpoczynając serię o Kitty nie sądziła prawdopodobnie, że wilkołaczka zdobędzie taką popularność. I choć nie jest to literatura dla wymagających czytelników, to gwarantuje odprężający przerywnik w zwariowanym świecie. Świecie, gdzie wilkołaki i wampiry nie istnieją, albo po prostu nie jesteśmy tego świadomi.