Recenzja książki: Heterezada

Recenzuje: Justyna Gul

Nie tak miało być

Miłość to jest to, co pozostaje, gdy już zabrane jest wszystko. Nawet nadzieja – pisała Anna Kamieńska w Notatniku. Niekiedy miłość pozostaje nawet pomimo nienawiści czy rozgoryczenia. Niekiedy pozostaje, kiedy nasze drogi się rozchodzą. Gdzieś tam, przyczajona w głębi serca, tli się jednak nieustannie nieraz przez całe życie. Nawet, kiedy zapiekła złość czy urażona duma nie pozwalają wyznać uczucia, ono cały czas istnieje.

Blanka Dmochowska, specjalistka w dziale marketingu spółki „Mi-Kal Export”, wciąż nie może zapomnieć o Darku, który porzucił ją, rozkochaną i niespełnioną. Powodem była praca, a właściwie jej nadmiar graniczący z pracoholizmem. Blanka to także bohaterka książki Mai Porczyńskiej Heterezada, opublikowanej nakładem wydawnictwa MWK. Powieść to rodzime love story, dalekie jednak do przesłodzonego romansu pełnego uniesień i wzruszeń. Tu czytelników dopadnie raczej proza życia, tu przeczytamy o trudnej drodze na szczyt i cenie, jaką trzeba zapłacić za sukces. Czytelnicy odnajdą w powieści bolesną prawdę, być może zobaczą siebie i błędy, jakie popełniają, gubiąc w pogoni za życiem miłość.

W chwili, kiedy poznajemy Blankę, jest ona już singielką – kilka miesięcy temu opuścił ją Darek, angażując się od razu w nowy związek. Kiedy nasza bohaterka spotyka go w sklepie jubilerskim z nową partnerką, Dominiką, nie może opanować emocji. Wraca nie tylko ból, ale i zazdrość oraz… miłość. Bo pomimo rozstania, oboje nie mogą o sobie zapomnieć i tylko ambicja nie pozwala im przyznać się do błędu, jakim było rozstanie.

Aby zagłuszyć ponure myśli, Blanka rzuca się w wir pracy, jeszcze bardziej stroniąc od towarzystwa, zaniedbując nawet rodzinę i jedyną przyjaciółkę. Stawką są awans i podwyżka - czy jednak to wystarczająca rekompensata za utratę szczęścia? Kobieta stara się nie wracać do przeszłości. Prze do przodu, nie zważając na opinię otoczenia. A środowisko biurowe wręcz huczy od plotek – Blanka wdaje się bowiem w romans z prezesem firmy, Michałem Kalisiakiem, skazując się na ostracyzm. Związek, choć nieoficjalny, w oczach współpracowników jest przesłanką do awansu na kierownika sekcji marketingu. I choć Blanka ciężko pracowała od kilku lat na ten sukces, to i tak w oczach wszystkich zrobiła karierę tylko i wyłącznie oddając się przełożonemu.

Biurowe plotki docierają również do Darka, jednego z dostawców spółki. Choć nic nie może zrobić, to znając reputację prezesa wie, że Blanka prędzej czy później zostanie boleśnie zraniona. Sam zresztą zmaga się ze swoimi demonami, ze swoją miłością i… prozą życia. A proza ta niesie niechcianą ciążę i odpowiedzialność za kobietę, której nie kocha.

Czy dla tej dwójki jest jeszcze szansa? Czy prawdziwa miłość rzeczywiście zawsze zwycięża, czy to tylko nierealne marzenia? Przekonamy się o tym podczas lektury Heterezady – książki, która uwrażliwia na miłość i uświadamia, jak łatwo można nieopatrznie pozwolić jej odejść. Co prawda, wiele można mieć powieści Porczyńskiej do zarzucenia, a infantylne dialogi i nadmierna szczegółowość opisów przypominają szkolne wypracowanie, to jednak jest tu pewien urok. Emocji, niestety, zabrakło, trudno wczuć się w uczucia bohaterów, trudno przeżywać ich ból czy uniesienie. Zamiast na wnętrzu bohaterów autorka skoncentrowała się raczej na szczegółach garderoby czy litrach alkoholu wypijanego przy każdej możliwej okazji przez Blankę i Darka. Sam tekst, choć poprawny, jest zbyt płaski, żeby poruszał, zbyt beznamiętny, by namiętność budzić. Widać jednak potencjał autorki i być może już kolejna książka Porczyńskiej głębiej zapadnie w pamięć i serca czytelników.