Recenzja książki: Emil i Ida. Trzy opowiadania

Recenzuje: Danuta Szelejewska

Odznaczona Orderem Uśmiechu (międzynarodowe odznaczenie nadawane od 1968 roku za działania przynoszące dzieciom radość) Astrid Lindgren po raz kolejny nie zawiodła. Tym razem przenosi czytelnika do niewielkiej zagrody Katthult we wsi Lönneberga w Smalandii, gdzie Emil Svensson nikomu nie pozwalał się nudzić. Książka Emil i Ida zaprasza do lektury.

Miło było mieszkańcom Katthult wczesnym rankiem słuchać świergotu ptaków i kur gdaczących przed domem. Gdy jednak wstawał Emil, błogi czas bezpowrotnie mijał. Choć Emil znany był z psot, nie wynikających z jego złośliwości, nie wszystkim było do śmiechu (Emilowi przeważnie tak). On sam zaś po każdej psocie musiał siedzieć w stolarni (coraz bardziej liczny był zestaw struganych w tym czasie przez niego ludzików). A przecież niczego złego nie robił: to tata sam wdepnął w nastawioną przez Emila pułapkę na myszy, sam podstawił głowę pod wylewające się z misy ciasto na kluski z czerniny (tata z misą na głowie wcale nie był wikingiem) i sam też otworzył buzię akurat w momencie wyrzutu przez Emila kuli śniegowej. A staruszkę Maję-Borówkę pogonił bardzo zły baran Blaren również nie z winy Emila: sama przyszła tego dnia do zagrody, sama się też wdrapała – uciekając w pośpiechu przed rozwścieczonym baranem – na kamienne ogrodzenie. Jak Emil ma być w jubileuszowym humorze (setny drewniany ludzik to przecież jubileusz), skoro wszyscy o wszystko winią właśnie jego? Co za niesprawiedliwość!

Publikacja Wydawnictwa Zakamarki zawiera trzy opowiadania (Emil i ciasto na kluski; Skąpy nie jestem, powiedział Emil; Mała Ida też chce psocić) o długości nie nużącej przedszkolaka, które cechuje ogromna wartość edukacyjna. Skierowane do dzieci historie, uczą, jak należy żyć: uwrażliwiają na dobro i zło; pokazują, jak powinno wyglądać postępowanie w różnych sytuacjach; uświadamiają konieczność pokonywania zagrożeń, przeszkód i życiowych przeciwności; zachęcają do dokonywania dobrych wyborów oraz podejmowania właściwych decyzji. Wreszcie – oswajają z nieuchronnymi sytuacjami, z jakimi spotyka się każdy człowiek. Przekazana zabawnym językiem pouczająca treść zobrazowana została śmiesznymi, kolorowymi, umieszczonymi na każdej bez wyjątku stronie ilustracjami autorstwa Björna Berga, co pozwala dzieciom towarzyszyć w przygodach Emilowi, rodzicom zaś dostarcza tematu do wartościowych rozmów. Duży format książki, twarda okładka i sztywne kartki to dodatkowe atuty lektury.

Warto sięgnąć po opowiadania Astrid Lindgren, zaczytać się w zwariowanych przygodach Emila o dobrym sercu, a – w przypadku czytelnika dorosłego – wrócić pamięcią do własnego dzieciństwa.

Tagi: dla dzieci