Życie św. Jana XXIII. Duchowa biografia papieża
Giuseppe Alberigo

,,Śmierć Jana XXIII była wielką teologiczną, pastoralna, ewangeliczną homilią na temat wiary chrześcijańskiej jako cnoty publicznej, przed całą ludzkością" (s. 6). I rzeczywiście, papież Jan XXIII był papieżem dobrym, którego przykład życia emanował na każdego, co zostało opisane w pozycji wydanej przez Wydawnictwo Księży Sercanów i zatytułowanej ,,Życie św. Jana XXIII" autorstwa Giuseppe Alberigo. Angelo Giuseppe Roncali przyszedł na świat 25 listopada 1881. Miał 12 rodzeństwa. Sutanna przyodziana mu została w wieku 14 lat. Jednym z najbardziej lubianych i owocnych źródeł Roncallego stała się książka ,,O naśladowaniu Chrystusa", która stała się kluczem koniecznym do zrozumienia jego osobowości. W 1904 roku zostaje kapłanem. 6 listopada 1912 staje się kapłanem Serca Jezusa. Za biskupstwa Radiniego zajmuje centralne miejsce w diecezji. Następnie pełni posługę kierownika duchowego w seminarium, a między 1921 a 1925 pełni w Rzymie obowiązki w Dziele Rozkrzewiania Wiary we Włoszech. Od 1925 do 1934 posługuje w Bułgarii już jako biskup, do godności którego podnosi go Pius XI. W tym czasie kreśli zaczątki myśli o jedności z Kościołem prawosławnym. Od końca sierpnia 1934 przyszły Jan XXIII zostanie powołany do posługi ordynariusza dla katolików obrządku łacińskiego i czynności dyplomatycznych. Z czasem został nuncjuszem apostolskim w Paryżu. Był to trudny czas, ale dzięki postawie Roncalliego - duchowo bardzo zdyscyplinowanego - wszystkie przeciwności mogły zostać pokonane. Jak sam zapisze: ,,Moje usposobienie i wychowanie, jakie odebrałem, są mi pomocą w grzecznym odnoszeniu się do wszystkich z wyrozumiałością, uprzejmością i cierpliwością. Nie zejdę z tej drogi. Święty Franciszek Salezy jest mi tu wielkim nauczycielem" (s. 158). To doprowadza go w 1952 do Wenecji, gdzie zostaje patriarchą i kardynałem, a 28 października 1958 zostaje papieżem. Cel swojego pontyfikatu ujął w słowach: ,,Niechaj nasze dzieło woła do duchowieństwa i do całego ludu: Przygotujcie drogę Panu, Jemu prostujcie ścieżki. Każdy parów będzie wypełniony, a każda góra i pagórek zrównane; drogi kręte staną się prostymi, a wyboiste drogami krętymi. I wszelki człowiek będzie oglądał zbawienie Boże [Łk 3, 4 - 6 ]" (s. 209). Choć ,,wielu jest takich, którzy chcieliby widzieć w papieżu męża stanu, dyplomatę, naukowca, organizatora życia publicznego, słowem mającego serce i myśli skierowane na wszystkich, bez wyjątku, czynniki postępu współczesnego życia" (s. 210). Jego najcenniejszym pomysłem było zwołanie Soboru Watykańskiego, który ,,w przemówieniu z 11 września 1962 określił jako służebny cel duchowego panowania apostolskiej katedry, wyniesionej ponad przeznaczenie całej ludzkości" (s. 215). Pontyfikat zakończył się w dniu Zesłania Ducha Świętego 3 czerwca o godz. 19.45. Książka wydana przez Księży Sercanów warta jest przeczytania, ponieważ nie zawiera suchych faktów, lecz przeplatana jest osobistymi zapiskami Jana XXIII, który spisywał je podczas swego życia w ,,Dzienniku duszy" - swego rodzaju pamiętniku papieskim.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)