Znamię
Ks. Arkadiusz Paśnik

Ksiazka podzielona jest na dwie czesci.W pierwszej autor opisuje losy mlodej dziewczyny Halinki i jej matki Henryki.Poznajemy je w momencie gdy Henryka wyjezdza do Kanady by zarobic na utrzymanie rodziny.W tej czesci losy obu kobiet przeplataja sie ze soba.Towarzyszymy Henryce w je podrozy statkiem a Halince w jej zyciu codziennym.Pewnego dnia Halinka poznaje Janusza.Mlodzi zakochuja sie w sobie.Gdy okazuje sie ,ze dziewczyna jest w ciazy ,chlopaka nie ma juz przy niej.Halinka sama postanawia wychowac dziecko ale bojac sie reakcji najblizszych probuje znalesc pomoc u dalszej rodziny.Dziewczyna przez kilka lat tula sie z synkiem po roznych miejscach nie mogac znalesc wlasnego.Zycie malego jak i dorastajacego chlopca jest ciezkie i pelne bolu.Autor ksiazki to jednoczesnie glowny bohater .W drugiej czesci przechodzimy razem z nim przez jego zycie opisane wspomnieniami.Ksiazka jest niejako pamietnikiem wspomnien ksiedza Arka ,jego zycia i zycia jego bliskich.Sa tu trudne i chwytajace za serce wydarzenia .Sa tez i te lepsze w ktorych mozemy sie usmiechnac.Ksiazka a wlasciwie autor pokazuje nam droge swojego zycia.Obecnie jako dorosly czlowiek jest ksiedzem ale byly w jego zyciu momenty bez Boga.Ksiazka daje nadzieje,ze kazdy z nas zasluguje na szanse ,moze poprawic swoje zycie i wrocic do Boga.Po przeczytaniu uswiadamimy sobie,ze ksiadz to tez czlowiek ,ktory ma za soba bagaz roznych zyciowych doswiadczen i tez nie jest doskonaly.Znalazlam w niej sporo pozytywnej energii ale przyznam,ze tez troche sie poplakalam czytajac ja.Duzo spodizewalam sie po tej ksiazce i szczerze ,nie zawiodlam sie .Goraco polecam.