Złodziejka mojej córki
Rexanne Becnel

Adopcja to zawsze trudna sprawa. Gdy dziecko jest małe jest łatwiej, gdy dorasta i chce poznać swoje korzenie jest trudniej. Najważniejsze jest dobro dziecka. Super książka.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Wzruszająca i emocjonująca historia! Jak bardzo jedno wydarzenie może zmienić życie nasze i kilku innych osób? Wydarzenie negatywne, ale konsekwencje dla niektórych osób pozytywne co najlepiej w swoim wierszu ujmuje na końcu Lisa/Lissy. Czy nasze postępowanie ma zawsze odpowiednie pobudki i czy pomimo dobrych chęci nie prowadzi do złego? Książka na przemyślenie, wczucie się w sytuację każdej postaci z osobna i przeżywanie całej gamy emocji!!!!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Rexanne Becnel znam z porywających romansów historycznych, tutaj daje się poznać jako autorka naprawdę wciągającej powieści obyczajowej. Cała akcja kręci się wokół dwóch kobiet, Roberty i Diane które w przeszłości połączyła tragedia. Diane straciła ukochaną córeczkę w wypadku, rozpadło się jej małżeństwo, a za wszystkie te porażki obwinia właśnie Robertę. Nieumyślne spowodowanie śmierci czterolatki wstrząsnęło też Robertą ale .w jej przypadku był to katalizator zmian na gorsze. Swoje poczucie winy tłumiła narkotykami i innymi używkami, po paru latach jako recydywistka trafiła do więzienia i oczekuje na proces. Z kolei Diane zdobyła kwalifikacje opiekunki społecznej i zajmuje się dziećmi z zagrożonych, patologicznych rodzin, jest matką zastępczą. Gdy w jej ręce trafiają akta Roberty i jej córeczki Lissy, bodaj sześciolatki, chce się zemścić na kobiecie i odebrać jej córkę, tak jak sama została pozbawiona swojego szczęścia. Trafnie ukazane są ludzkie motywacje, to doskonale studium kobiecej psychiki. Mimo wielu różnic kobiety są do siebie podobne, niemoralnymi środkami usiłują osiągnąć własne cele. Nie spodziewałam się tak niejednoznacznej lektury. Podoba mi się nieoczywistość i skomplikowane stosunki adoptowanej córki i Diane. ,

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Diane i Jim Lefwishowie przeżywają ogromną tragedię, gdy pewnego dnia po jednej przejażdżce, w wypadku ich jedyne najukochańsze dziecko - córka Alyssa - ponosi śmierć na miejscu. W jednej chwili życie rodzinne Leftwishów rozsypuje się na kawałki nie do posklejania. Sprawczynią wypadku jest nastolatka bez prawa jazdy, która kilka lat później trafia na dziesięć lat do więzienia za zupełnie inne wykroczenie. Zrozpaczona Diane odnajduje się w pracy na rzecz porzuconych dzieci. Gdy pewnego dnia dowiaduje się, że morderczyni jej dziecka pójdzie do więzienia, a w tym czasie Lissy, mała córka zbrodniarki, trafi do adopcji, Diane postanowi zrobić wszystko by dziewczynka została jej córką. W myśl zasady dziecko za dziecko, córka za córkę. Czy mała Lisa odnajdzie szczęśliwy dom? Czy biologiczna matka będzie jej chciała szukać? Czy adopcyjna matka zdoła pokochać dziecko, które adoptowała głównie z zemsty na jej matce? Odpowiedzi w tej interesującej historii.

 

Książka jest podzielona na trzy części.
W pierwszej poznajemy całą historię z punktu widzenia Diane Leftwich. Resztę informacji dowiadujemy się z raportów więziennych i z listów odsiadującej wyrok matki do córki.
W części drugiej widzimy jak całą sprawę postrzega Bobby, matka Lisy. W tle mamy zapiski z pamiętnika Lisy.
Część trzecia obejmuje wszystko ze strony Lisy a w tle mamy poszczególne listy Jima Leftwisha, maile między poszczególnymi bohaterami.

 

Korespondencje umieszczone w każdej z trzech części są ciekawym zabiegiem. Poniekąd są kolejnymi losami bohaterów, a opisywane w takiej postaci jako poboczne pozwalają na śledzenie głównych postaci. Tym samym każda część powieści ma swojego własnego bohatera, a bohaterowie poprzedniej/następnej są drugim planem. Zabieg ten jest o tyle bardziej interesujący, że lektura listów i maili jest równocześnie zapowiedzią tego co będzie się działo dalej.

 

Oprócz wcześniej zadanych pytań, książka ta porusza też kilka innych ważnych zagadnień, między innymi:

 

Czy rodzice są w stanie pogodzić się ze śmiercią jedynego, najukochańszego dziecka? Czy są w stanie przebaczyć osobie, która doprowadziła do jej śmierci?
- Czy kobieta, która dopuściła się do śmierci niewinnej istoty jest w stanie zapomnieć o zdarzeniu i żyć normalnie? Czy może liczyć na wybaczenie od rodziców?
- Czy adopcyjna matka może uciec przed przeszłością i razem z dzieckiem zniknąć tak, by nikt z "poprzedniego życia" nie wpadł na ich ślad i nie wdarł się w ich małą, prywatną przestrzeń życiową jaką sobie stworzyły przez lata?

Powieść tą czyta się szybko, przy połowie traci tempo, jednak później jest już tylko lepiej. Mimo, iż czytając wiemy o wszystkich wszystko, to i tak prawie do końca nie wiadomo jak potoczą się losy poszczególnych bohaterów.
Są też minusy. Dla mnie były to głównie błędy korekcyjne: literówki, a czasami brak na przykład jakiegoś zaimka co często wybijało z rytmu czytania - większość tych błędów jest przez pierwszą część książki.
I muszę o tym wspomnieć: nie lubię gdy ktoś mówi "chłopacy", co dopiero gdy to czytam. Tym bardziej dziwi mnie niekonsekwencja w tłumaczeniu, gdzie mamy ten błąd, a zdanie później widzimy wersję poprawną. Mam tylko nadzieję, że było to zamierzone w przypadku jednego z listów niewykształconej, siedzącej w więzieniu Bobbie do jej córki. Tylko ciekawa jestem, jak to "zamierzenie" wyglądało w wersji oryginalnej...

 

Według mnie historia Diane, Lisy i Bobbie jest dobra, zasługuje na sześć gwiazdek i jest jak najbardziej warta polecenia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)