Zezia i Giler
Agnieszka Chylińska

Szału nie ma. Nie powala, nie zachwyca, nie śmieszy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Zezia, a tak naprawdę Zuzia Zezik, ma 8 lat i zaczęła nosić okulary. Gdy brat zobaczył ją w szkiełkach po raz pierwszy, powiedział: "Zezia" i tak już zostało. Z kolei 5-letni Czarek ma kłopoty z chustką do nosa i katarem, dlatego został nazwany Gilerem. Pierwsze rozdziały przedstawiają całą rodzinę, kotkę Idźstąd, sąsiadów, koleżankę Zezi. To opisy. I są one oczywiste, gdy kogoś lepiej chcemy przedstawić. Jednak na tym się nie skończyło... Wszystkie rozdziały to opisy! A jak wiadomo opis jako forma wypowiedzi jest statyczny. To właśnie przede wszystkim spowodowało, że w tej książce dla dzieci brak typowej, dynamicznej akcji! A szkoda, wielka szkoda...! Przyznam szczerze, że się trochę nudziłam właśnie z powodu źle dobranej formy wypowiedzi i braku fabuły, braku akcji. Nie wiem, jak odbierają tę książkę dzieci. Ja jestem zawiedziona. A może nie powinnam być, skoro na tylnej okładce opinie znanych celebrytów zachwalają książkę pod niebiosa? Co mnie jeszcze raziło? Zapis... czasami tylko jeden akapit był na stronie, choć czcionka i interlinia odpowiednie dla dziecka. Kompletny brak dialogów, od czasu do czasu tylko w cudzysłowach pojawiały się przytoczone wypowiedzi z różnych sytuacji. Narracja niby 3-osobowa, choć świat przedstawiany jest z punktu widzenia 8-latki. Składnia momentami też kulała. Trochę jakby stylizowana na dziecięcą. A z drugiej strony zdania były... zbyt wielokrotnie złożone, a nawet źle rozpoczynane (No więc...). Niezbyt bogate słownictwo autorki, wiele powtórzeń, a Zezia Zezię Zezią poganiała... Dziwne zakończenie, a właściwie jego brak. Po prostu skończył się kolejny rozdział i skończyła się książka. Tak mogło by się stać po każdym rozdziale. Nic by się nie straciło. A co mi się podobało? Na pierwszym miejscu ilustracje Marka Bogumiła. Czarno-białe, klasyczne w linii, bez udziwnień i dobrze dopasowane do treści. Nazwy własne bohaterów: Babcia Jasnowłosa, Babcia Ciemnowłosa, Wujek Rolnik, Pani Artystka, Straszny Pan, Czarna Pani, Pan Trampek, Pani Tyka, Pani Modelka. Poczucie humoru autorki, choć był ono bardzo przytłoczone formą wypowiedzi i tyko z rzadka się przebijało. Niektóre pomysły bohaterki na zabawy, bo każde zadanie dało się zamienić w zabawę. I tak czyszczenie sztućców to walka rycerzy z rozbójnikami w obronie księżniczek i ich córek, zaś obieranie ziemniaków to zabawa w fryzjera w koszarach. Co mnie zaskoczyło? Na mikołajki dzieci ustawiają buty na parapecie (u mnie koło łóżka). I to, że 8-latka obiera wielka gar ziemniaków na obiad i myje kaloryfery szczotką na druciku! Na podstawie opisów Zezi dałabym bohaterce co najmniej 10 lat, tak więc i postacie nie są do końca dobrze stworzone. Zezia i Giler według mnie to spostrzeżenia małej dziewczynki zamknięte w opisach poświęconych różnym tematom (Łikend, Nocne Łałaki, Święta, Wakacje itd.). Rozdziały ułożone zostały tematycznie w dowolnej kolejności, tak więc jakiegoś planu, konstrukcji w powieści brak, pomysłu na książkę tak naprawdę też. Czytajcie na własną odpowiedzialność. Wiele czasu Wam to nie zajmie. Ja do tej pory nie wiem, jaki był zamysł Agnieszki Chylińskiej na tę powieść, co piosenkarka chciała w niej przekazać...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sięgnęłam po książkę w naszej bibliotece skuszona i tytułem i autorką. Perypetie rodzinne Zezików z perspektywy ośmioletniej Zezi-Zuzi. Historie codziennych spraw ciekawych dla dzieci, napisane z myślą o nich i językiem przystępnym również dla nich. Nasze dzieci z utęsknieniem czekały na dalsze rozdziały na dobranoc. Nikt, by się nie spodziewał takiej wyobraźni, fantazji i języka dawnej, "ostrej i kontrowersyjnej" wokalistki "O.N.A". Polecam tą zabawną książkę!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Świat opisywany oczami dziecka. Dowcipnie i mądrze. Z przyjemnością czytam tę książkę mojemu dziecku. Nie sposób się nie zaśmiać, gdy czyta się o Cioci Zagranicy, kotce Idźstąd itd. Na plus również - ilustracje.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W ostatecznej ocenie daję książce czwórkę. Pomimo wszystkich edukacyjnych treści, nie przemówiła do mnie na tyle, żeby dać jej wyższą notę.więcej na: http://ksiazki-sardegny.blogspot.com/2013/03/zezia-i-giler-agnieszka-chylinska.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

To świetna książka! Współczesny świat, bez latających dywanów i mówiących kotków. Bardzo pozytywna lektura na zimowy wieczór. Czytając, w głowie mając głos Agnieszki Chylińskiej, którą bardzo lubię, więc przyjemność z "Zezi i Gilera" miałam podwójną. Odjęłam jeden punkt dlatego, że szybko się skończyła, a ja chciałam czytać dalej i dalej. :) Na ostatniej stronie widnieje napis "Koniec?", co daje nadzieje, na kontynuację losów rodzeństwa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dawno nie przeczytałam tak dobrek książki dla... dla nas!!! Czytałam ją dzieciakom, ale sama nieżle się przy niej ubawiłam... Rewelacyjne ujęcie tematów codziennych-niecodziennych. Jakbym czytała książkę o sobie... ale w różnych wymiarach... raz jestem Zezią, raz Mamą Zezi... polecam nie tylko dzieciom, ale dorosłym przede wszystkim:):):)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nietypowa niby bajka, niby wspomnienia. Czytałam ją swoim wnukom, którym się nawet podobała.
"Tata Zezi uważał, że Pani Modelka powinna zrobić karierę za granicą, ale ku radości Mamy Zezi Pani Modelka zagrała w reklamie herbatki na zatwardzenie.
Poczucie humoru jak widać nie opuszcza Pani Agnieszki, ale i o obowiązkach również pamiętała.
"Zezia z czasem nauczyła się, że mieć obowiązki jest bardzo przyjemnie."
Ciekawie ujęte różne zagadnienia z perspektywy kilkuletniej dziewczynki, która chciała być już oczywiście dorosłą.
" Siostra Julki miała piętnaście lat i była zbuntowana. Julka i Zezia chciały być takie jak Laura."

Polecam, warto przeczytać.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W tej krótkiej opowiastce mamy okazję poznać pewną rodzinę Zezików. Rodzeństwo Zezię i Gilera, ich rodziców, Dziadka, Babcie: Jasnowłosą i Ciemnowłosą, kotkę Idźstąd, Ciocię Zagranicę i Edytkę, Wujka Rolnika i sąsiadów o równie wymyślnych określeniach. Agnieszka Chylińska naprawdę ma wyobraźnię. Tak pomyślałam po przeczytaniu pierwszych dwóch rozdziałów z trzynastu, jakie autorka nam przedstawiła. W każdym rozdziale mamy nowe informacje z życia Zezików. Widzimy jak spędzają wolny czas, jak się zachowuje każde z nich, co lubią, a czego nie cierpią. Po przeczytaniu całości śmiało mogę stwierdzić, ze mamy w niej przedstawiony jakby rok z życia Zezi i Gilera. Najpierw widzimy ich codzienne życie, czasem kłótnie, chwile wesołe i smutne, życie w szkole, wakacje, potem ponowne przygotowywanie się Zezi do kolejnego roku szkolnego. Książka kończy się opisem spędzania Świąt Bożego Narodzenia u Zezików.

 

Jakie więc są smutki Zezi? O czym Zezia marzy? Dlaczego brat Zezi Giler nazywa się tak a nie inaczej? Kim są Przestań i Przestań Do Cholery?
Kto chce poznać rodzinę Zezików śmiało może sięgnąć po tę książkę. Jest idealną lekturą dla dzieci. Dorośli również mogą przeczytać - choćby z ciekawości.
Plusem tej książki obok interesującej historyjki są rysunki autorstwa Marka Bogumiła. Doskonale przedstawiają opisywane fragmenty. Tylko szkoda, że nie są barwne, tak jak ten z okładki książki.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)