Zaproszenie do Prowansji

bardzo interesująca i pełna życia opowieść o szczęściu:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Naprawdę dobra książka. Historia wielowątkowa ale dobrze poukładana w sposób taki, że czytelnik się nie pogubi. Ciepła, pachnąca latem, dobrym winem i lawendą opowieść o miłości i jej niezwykłej sile. W tle wielki romans sprzed lat, marnotrawny syn i tajemnicze zabójstwo ciężarnej dziewczyny. Główną bohaterką, z założenia, miała być w moim odczuciu Franny, młoda pani weterynarz. Samotna dziewczyna wdała się w romans z żonatym mężczyzną, który to związek legł w gruzach już na pierwszych stronach powieści. Franny poznaje żonę Marcusa, która ma dosyć jego zdrad, występuje o rozwód i zaprzyjaźnia się z panią weterynarz. Franny dostaje zaproszenie na zjazd rodzinny do Francji, a dokładnie do Prowansji, od nieznanej ciotki Rafaelli. Wybiera się tam razem z nowo poznaną przyjaciółką. Podróż ta odmienia życie dziewczyn oraz innych bohaterów powieści.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Elizabeth Adler to jedna z najsławniejszych na świecie autorek trzymających w napięciu, dramatycznych powieści o miłości. Skuszona opisem na okładce, sięgnęłam po jej "Zaproszenie do Prowansji" i muszę przyznać, że mam problem. Spodziewałam się lekkiej, jednak sprawnie poprowadzonej narracji. Dostałam, ni to powieść obyczajową, ni to romans z motywami kryminalnymi. Czytając miałam odczucie, jak gdyby autorka wzorowała się, na słynnych w ostatnim czasie, trylogiach o Greyu i Crossie. Główną bohaterką, z założenia, miała być w moim odczuciu Franny, młoda pani weterynarz. Samotna dziewczyna wdała się w romans z żonatym mężczyzną, który to związek legł w gruzach już na pierwszych stronach powieści. Franny poznaje żonę Marcusa, która ma dosyć jego zdrad, występuje o rozwód i zaprzyjaźnia się z panią weterynarz. Franny dostaje zaproszenie na zjazd rodzinny do Francji, a dokładnie do Prowansji, od nieznanej ciotki Rafaelli. Wybiera się tam razem z nowo poznaną przyjaciółką. Podróż ta odmienia życie dziewczyn oraz innych bohaterów powieści. W moim odczuciu, na stronach książki, za dużo się dzieje. Elizabeth Adler próbuje przedstawić dzieje wszystkich bohaterów, przez co nie ma charakterystycznego podziału na pierwszo- i drugoplanowych. Sama fabuła jest też przewidywalna, a wątek kryminalny przedstawiony jest w sposób marginalny. Szkoda, bo mogła wyjść naprawdę dobra, klimatyczna powieść obyczajowa. A tak, dostaliśmy do ręki czytadełko na krótki wieczór do szybkiego przeczytania i również szybkiego zapomnienia.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ciepła opowieść pełna niespodzianek

(Kliknij aby rozwinąć opinię)