Wyeliminować czyli powieść o Tobie
Piotr Kowalski

Praca dla wielu z nas jest życiem. Co się dzieje, gdy nagle ją tracimy? Przechodzimy zwyczajnie do szarej rzeczywistości? Utapiamy smutki w alkoholu? Natychmiast szukamy nowej, docelowo lepszej? A może poświęcamy całe swoje dalsze poczynania na zemstę, która najlepiej smakuje podawana na zimno? Otóż standardowy człowiek wybierze którąkolwiek z opcji, raczej jednak nie ostatnią. „Wyeliminować” Piotra Kowalskiego to thriller na bazie sporej dozy fantastycznego CSI.

Książka zaskoczyła mnie kilkoma cechami. Po pierwsze maleńką zawartością (jak thriller, mimo że polski, to spodziewałam się przynajmniej 200 stron!), ale nie zrażałam się – czasem na niewielkim obszarze mamy arcysmaczne pozycje literackie. Po drugie – okładka – minimalistyczna, a jednak w dobrym guście. Od razu kierująca Czytelnika na właściwy gatunek literacki i w dodatku wydana na bardzo miłym papierze. Trzecia kwestia dotyczy już zawartości książki. Na pewno nie raz spotkaliście się z pozycją pisaną w pierwszej osobie, trzeciej osobie, ale czy dane Wam było zapoznać się z taką, która jest skierowana bezpośrednio do Was i pisana jest w drugiej osobie? Osobiście nie przypominam sobie takiego doświadczenia, dlatego wielki plus za zaskoczenie mnie na tym gruncie. Dzięki temu ostatniemu zabiegowi „Wyeliminować czyli powieść o tobie” czyta się bardzo szybko i ma się wrażenie bycia głównym bohaterem książki.

Fabuła nie jest wielce oryginalna – ot zemsta za wyrzucenie z pracy bez uprzedzenia. Toż to były o tym i powieści i filmy. Tutaj mamy jednak do czynienia z firmą farmaceutyczną i nasz bohater jest w stanie zrobić absolutnie wszystko, aby zemścić się na ukochanych współpracownikach i szefach. To ten moment, kiedy wszystko zaczyna się robić, delikatnie ujmując, dziwne. Pistolety, bomby, świetne apartamenty, agencje antynarkotykowe...to wszystko brzmi trochę naciąganie i fantastycznie. Owszem, takie rzeczy mogą się zdarzać i niewątpliwie mają miejsce, ale jakoś mi to wszystko do siebie nie pasuje. Niby mamy zachowaną spójność, lecz czegoś mi brakuje. Może gdyby fabuła osadzona była w innych realiach, byłoby to bardziej wiarygodne.

Niemniej jednak jako, iż jest to debiut literacki Piotra Kowalskiego, trochę można wybaczyć. Nieskładność zdań, które przecież prościej pisać w drugiej niż trzeciej osobie i tę fabułę rodem z fantastyczno-kryminalnego serialu CSI. Może gdyby autor darował sobie chociaż te widowiskowe bomby, to byłoby znacznie lepiej. Miałam przez chwilę wrażenie, że nasz bohater i jego perypetie wysadzą w powietrze połowę miasta...Oryginalność stylu każe mi dać szansę Kowalskiemu i nie oceniać go po jednej książce, zatem czekam na następną, niewątpliwie lepszą!