Wybrana
Naomi Novik

Baśniowo i magicznie. Cudownie było czytać o nieschludnym wyglądzie Agnieszki :-) Dowiedziałam się dlaczego Smok (Sarkan) zabierał co 10 lat, dziewczynę do swej wieży. Dowiedziałam się skąd naprawdę wzięło się zepsucie Boru. Warto samemu odkryć te tajemnice, dlatego gorąco zachęcam do przeczytania!!! :-)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka jest utworzona jako swoista powieść-baśń. Całkiem nowa mieszanka, ale wciągająca. Dotyczy ona bowiem gapowatej Agnieszki, która w niesamowity sposób przyciąga kłopoty. To właśnie ona, a nie jej przyjaciółka Kasia zostaje wybrana na 10 lat służby do Smoka. To on właśnie nie tylko chroni dolinę przed Borem,a le także uczy Agnieszką magii. Nie wiedzą jednak, że szybciej niż myślą będą walczyć z tajemniczym lasem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Miałam przeczucie co do tej książki. Wiedziałam, ze będzie to dobra pozycja, ale nie sądziłam, że aż tak mi się spodoba. Choć z opisu mogłoby się wydawać, że to opowieść nieco przewidywalna, o utartych już wzorach - wybranka zakochuje się w swoim nauczycielu, walczy ze złem, by ostatecznie uratować świat w eleganckim stylu. Już teraz wyprowadzę każdego z błędu. "Wybrana" w żadnym wypadku nie jest zasługuje na miano sztampowej, bo mimo że miejscami jest przewidywalna i schematyczna to całość opisana jest w niezwykle ciekawy sposób, który nie pozwala się oderwać. Widać, że autorka miała pomysł i nie chodzi mi tu tylko o samą fabułę. Z tradycyjnych bajek i baśni naszego dzieciństwa stworzyła coś nowego i intrygującego. Utarte motywy zmieniła w coś świeżego i obiecującego. Historia Agnieszki okraszona jest wieloma zagadkami i niewiadomymi, nie zabraknie również intryg oraz niespodzianek, a przygody są tutaj na porządku dziennym. Do tego Naomi Novik dodaje również własne, oryginalne elementy, tworząc coś naprawdę niepowtarzalnego. Świat Polnii został skonstruowany z najmniejszymi szczegółami i poznajmy go stopniowo, tak byśmy się wciągnęli w niego i zostali bezpowrotnie pochłonięci. Nie można również zapomnieć o bohaterach. Mamy tu mocno zarysowanych i wyrazistych bohaterów, pełnych zalet jak i wad. Agnieszka nie jest idealną bohaterką, o nie. Jest nieco strachliwa, o przeciętnej urodzie i tak właściwie niczym się nie wyróżnia. Posiada wady, ale ciężko nad nimi pracuje, starając się przekuć je w zalety. Mamy też nieustraszoną i piękną Kasię, księcia Marka i Smoka. Tak, o Smoku trzeba wspomnieć, bo to taka postać, która razem z Agnieszką charakteryzuje tę powieści i nadaje jej oryginalności...On jest taki wspaniały! Wprost uwielbiam każdy fragment z nim związany! Akcja jest dawkowana stopniowo. Na początku wszystko płynie wolno, abyśmy mogli lepiej przyswoić sobie informacje i wczuć się w powieść, pozwalając oddać tajemniczy i niepokojący klimat, od którego aż gęsto w powieści. Gdzieś od połowy akcja rozkręca się już na dobre i nie pozwala oderwać ani na chwilę. A to wszystko opisane jest wspaniałym językiem. Naomi Novik ma wspaniały, baśniowy i niezwykle plastyczny styl. Rozdziały są pełne obszernych opisów, ale skonstruowane tak umiejętnie, że nie odczuwamy ich upływu, a ja sama prosiłam o więcej. Trochę się rozpisałam, tak więc tu zakończę, choć mogłabym dalej się zachwycać i zachwalać. W "Wybranej" ciężko doszukać się czegoś, co by mi się nie spodobało. Od dawna nie czytałam tak dobrego fantasy, ale tego typowego, klasycznego, pełnego magii i zaklęć, ale przedstawionego w otoczeniu wieśniaków i mrocznego Boru. Jedyne co pozostaje to zachwycać się i wzdychać, że to już koniec. Aż brak mi słów, żeby opisać jak wspaniała jest ta książka, bo jedyne co mogę powiedzieć to: "cudowna, idealna, chcę więcej" i tak w kółko i w kółko. Jeszcze nie byłam w takiej sytuacji, gdzie chciałabym krzyczeć i dobijać się do drzwi każdego domu, żeby polecić i wcisnąć "Wybraną" w ręce tego, kogo tylko bym zobaczyła.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Muszę pokładać mniejszą nadzieję, jeśli chodzi o książki, bo mogę się naprawdę zawieść - tak jak było w tym przypadku. W którymś czasopiśmie trafiłam na próbkę "Wybranej" Naomi Novik i stwierdziłam, że może to być świetna lektura, oparta na polskich baśniach, czegoś takiego jeszcze nie czytałam i miało się to okazać ciekawym doświadczeniem. Doświadczeniem się okazało, ale niezbyt pozytywnym. Po raz pierwszy w książce po którą sięgnęłam, denerwowały mnie polskie imiona. Nie do przeżycia. Główna bohaterka to koszmar. Na siłę kreowana na wielką niezdarę. Aż dziwne, że nie miałam nic przeciwko, gdy Smok wyzywał ją od idiotek. Coś sprawiło, że jeszcze przed połową książki odechciało mi się czytać. Serio. Później już tylko pobieżnie przeglądałam kartki, bo nie starczało mi cierpliwości na znoszenie Agnisi i Kasi. Może jestem za stara na tego typu książki? Podsumowując: powieść napisana prostym językiem z dużą ilością powtórzeń, których można było uniknąć. Polecam osobom w przedziale wiekowym 13-15 lat.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka, która zdecydowanie wpada do mojego kanonu ulubionych lektur. Cudowne połączenie bajek, które pamiętam z dzieciństwa, ze światem fantastycznym, ale tak bliskim. Gdy skończyłam czytać - po raz kolejny - Tolkiena, to poczułam ukłucie w sercu, że tak rozbudowanego i wciągającego świata fantastycznego już więcej nie poznam. Tymczasem ta książka nie tylko nie pozwoliła mi się oderwać od jej kartek, ale jeszcze pozostawiła żal wraz z zamknięciem ostatniej strony - że to już koniec. Postać Agnieszki rewelacyjna, czarodziej Sarkan do zakochania ;) Pełna recenzja: http://dlalejdis.pl/artykuly/wybrana_recenzja

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Myślę, że mogę zaryzykować stwierdzenie, że to jedna z najlepszych powieści fantastycznych, jakie miałam okazję poznać w ostatnim czasie. Ma wszystko to, co najbardziej lubię: dobrego narratora, przemyślaną i sensowną fabułę, wciągającą i zaskakującą akcję, a także mnóstwo ciekawych elementów, które są tworem wyobraźni samego autora. ,,Wybrana" to mroczna acz klimatyczna opowieść, która oczaruje każdego, kto postanowi poznać ten świat. Jej baśniowy charakter i prostota nadają jej niecodziennego uroku, który trwa od samego początku do samiutkiego końca. Polski akcent i piękna okładka dopełniają całości. Całości, którą każdemu do poczytania polecam...

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

SWOJSKA

Do tej powieści nie przekonał mnie ani tytuł, ani opis, ani nawet nazwisko autorki, które w fantastyce ostatnich lat pobrzmiewało dość głośnym echem. Nie przekonały mnie także liczne nagrody (Nebula, Locus, Mythopoeic Award i nominacja do Hugo), stanowiące wyznacznik jakości, ani udana okładka. To imię bohaterki, w połączeniu z miejscem akcji i samym gatunkiem, sprawiło, że po prostu musiałem po „Wybraną” sięgnąć. Nie wyobrażałem sobie nie przeczytać tej powieści. I nie żałuję, że ją poznałem, bo to kawał dobrej, rozrywkowej fantastyki z pazurem, której swojskość spodoba się każdemu miłośnikowi podobnej literatury żyjącemu w nadwiślańskim kraju.

Dwiernik to mieścina położona w dolinie na wschodzie królewska Polnii, w pobliżu granicy z Rusją. Życie jest tu spokojne, ale jak w każdym takim przypadku, gdzieś czai się zagrażające mieszkańcom zło. Owym „gdzieś” jest w tym przypadku Bór, las mroczny, tajemniczy i pełen czegoś, co chętnie dorwałoby mieszkańców w swoje łapy. Przed tym broni ich jednak porywający dziewice Smok. Tylko, że nie jest to owo legendarne stworzenie, które wszyscy znamy, a porywanie niewiast wygląda tu zgoła inaczej, niż można by sądzić. Smokiem bowiem wszyscy nazywają tutejszego czarodzieja, który w zamian za ochronę raz na dziesięć lat zabiera do siebie jedną z siedemnastoletnich dziewczyn. Podobno nie robi z nimi nic zdrożnego, po latach wypuszcza je, solidnie obdarowując srebrem, ale nie są już to te same dziewczyny, co wcześniej. Dobrze wychowane, nie pasujące do realiów życia Dwiernika, ruszają najczęściej w świat.
W chwili gdy zaczyna się akcja powieści, zbliża się dzień kolejnego wyboru. Będąca wśród kandydatek Agnieszka nie obawia się jednak, że tym razem padnie na nią. Wie doskonale, że Smok zabierze Kasię, najpiękniejszą i najzdolniejszą z mieszkanek Dwiernika – jej całkowite przeciwieństwo. A jednak, czarodziej zaskakuje wszystkich, to właśnie ją porywając do swojej wieży. Jak od teraz będzie wyglądało życie Agnieszki? Co czeka ją u Smoka? I czym jeszcze zaskoczy ją los?

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/03/wybrana-naomi-novik.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Tak naprawdę to nie wiem do końca, co mam myśleć o tej książce. Z jednej strony baaaardzo mi się spodobała, ale z drugiej mogę wymienić z 20 rzeczy, które mnie drażniły...

Historia opowiada o młodej dziewczynie Agnieszce, która zostaje zabrana na 10 lat do wieży, przez Smoka - najpotężniejszego czarodzieja w kraju. Nikt nie wie po co zabiera on do siebie dziewczyny, ale wszyscy zakładają, że pełnią one funkcję służących + kochanek... Mimo, że żadna z tych dziewczyn, zwolnionych po 10 latach służby u niego, nie przyznaje się do bycia tą drugą.

Wszyscy zakładali, że Smok wybierze piękną i zdolną Kasię - przyjaciółkę naszej głównej bohaterki, właśnie przez to, że no cóż... jest piękna i zdolna... Ale jednak, ku zdziwieniu wszystkich, Smok wybiera fajtłapowatą i wiecznie brudną Agnieszkę...

I tutaj zaczynają się zarówno ciekawe jak i te drażniące wątki. Ciekawe, bo okazuje się, że Agnieszka posiada dar magiczny, więc Smok postanawia (z wieeeeeelką łaską) ją uczyć. A drażniące przez to jak Smok ją traktuje... Wiecznie wyzywa ją od idiotki, głupiej, kocmołucha. (Może, jeszcze jakoś bym to 'zaakceptowała', gdyby później była podana przyczyna jego niechęci, ale nie. Okazuje się, że koleś jest po prostu chamem i gburem przez caluteńką książkę...).

Kolejnym zarówno ciekawym jak i drażniącym wątkiem był ten dotyczący Boru rosnącego (i chcącego pochłonąć wszystko dookoła) blisko wioski Agnieszki. Ciekawe było to, że Bór był swoistego rodzaju złym bytem, przepełnionym mroczną mocą, a drażniące, że aby się dowiedzieć dlaczego tak jest, trzeba było czekać do samiutkiego końca książki, a i to wyjaśnienie wydało mi się strasznie przekombinowane i naciągane.

Dlatego też mam mieszane odczucia. Nie wiem, czy ta książka po prostu nie przemówiła do mnie tak jak powinna, czy może byłam zwyczajnie zbyt zmęczona żeby docenić wszystkie te plastyczne opisy (a było tego od groma i jeszcze trochę...).

(Kliknij aby rozwinąć opinię)