Wolny jak Hamilton
Romuald Pawlak

"Wszechświat był wrogi i bez ingerencji człowieka."

W przeszłości uciekinierzy z Ziemi porzucili planetę rozdartą wojną. Swój nowy dom, będący oazą spokoju i prawdziwym rajem postanowili nazwać na cześć przywódcy: człowieka nazwiskiem Hamilton, dzięki któremu ucieczka się powiodła.

Niestety, na Ziemi wciąż pamiętają, że idylla zbudowana na część charyzmatycznego dowódcy wcale nie jest tak krystalicznie czysta. Musicie bowiem wiedzieć, że Hamilton był przede wszystkim zbrodniarzem wojennym mającym na sumieniu krew wielu ludzi.

Spokój Hamiltonian burzy przylot agenta z Ziemi. Oleg Skun, w swojej tajnej misji, ma za zadanie sprawdzić czy Hamilton lub jego zaufani ludzie nie ukrywają się na planecie. W takiej długowieczności nie ma nic specjalnego, od kiedy ludzkość wymyśliła hibernację.

Od samego początku śledztwo zdaje się stać w miejscu. Skun wie, że ciężko będzie przebić mu się do prawdy ukrytej w murach "raju", a do tego jest niemile widziany. Tubylcy mają swoje sekrety, którymi niechętnie się dzielą z obcymi. W co wpakował się Skun? Jaką tak naprawdę odgrywa rolę? Dokąd doprowadzi go śledztwo?

"Wolny jak Hamilton" to świetnie poprowadzona historia w stylu klasycznego sci-fi. Nie ukrywam, że jestem pod wielkim wrażeniem pióra Pawlaka i uwielbiam wszystkie wykreowane przez niego światy.

Historia jak na science fiction przystało, napisana została niezwykle bogatym językiem, a co za tym idzie nie brakuje tu też technicznego słownictwa. Jednak nie jest to w żadnym stopniu wada, bo przez powieść dosłownie się płynie. To nie tylko żmudne śledztwo, ale i szpiegostwo czy machlojki polityczne w kosmosie.

W twórczości Romualda, dodatkowym atutem jest aspekt społeczny. Bohaterowie są indywidualni, barwnie wykreowani, mają głębię psychologiczną a także swoje troski i problemy, z którymi można się utożsamiać.

Warto też zwrócić uwagę na kreację głównego bohatera, która okazała się mistrzostwem! Olega nie polubiłam, był niezwykle dupkowaty, zadufany w sobie i przekonany o swojej wyższości.

W tej historii mocno wybija temat uprzedzeń, które w zderzeniu z rzeczywistością potrafią się skruszyć.

Książka skłania do refleksji nad tym, czy człowiek potrafi wyciągać wnioski z błędów przeszłości. Pokazuje, że nieważne jak daleko będziemy, to silne pragnienie ujarzmiania innych planet pod swoje widzimisię wciąż tli się w naszych zwierzęcych duszach.

Ziemianie pragną sadzić na innych planetach ziemskie rośliny, nie oglądając się na naturalne środowisko. Najchętniej nie poprzestaliby na tym i zrobiliby to samo z rdzennymi mieszkańcami planety.

Romuald opowiada o dwóch zupełnie różnych światach. Przedstawia Hamiltonian i Ziemian, w którym każdy wychwala swój świat. To przerażające jak łatwo jest innych odbierać swoją miarą. To, że ktoś żyje inaczej, wcale nie znaczy, że gorzej, zwłaszcza jeśli na gorszym poziomie, bez nowinek technologicznych i w harmonii z naturą.

Daje do myślenia ile człowiek musiał przeżyć, aby dotrzeć do obecnego rozwoju życia?

To także historia o poszukiwaniu własnej tożsamości oraz swojego miejsca we wszechświecie.

Gorąco polecam fanom niesztampowego S-F! Już wypatruję kolejnej!

Katooola patronuje tylko sztosom!?