Wodospad
Lauren Kate

Co zrobić, kiedy świat, który tak dobrze znasz, zginął? Kiedy, twój największy wróg przejął ciało twojego przyjaciela? Kiedy poznajesz swoją mroczną stronę? Z tymi pytaniami musiała zmierzyć się Eureka w kontynuacji ,,Łzy". ,,Wodospad" to pełna nostalgii lektura. Jest w niej wiele emocji: od smutku, do radości; od rozgoryczenia, do nadziei. Ta książka wstrząsa i porywa czytelnika w swój świat. Zapraszam do zapoznania się z recenzją.  
,,Jedna łza może ocalić świat. Jedna łza może go zniszczyć..."  
Łzy Eureki zatopiły ziemię. Atlantyda zaczęła się wznosić, a wraz z nią jej złowrogi władca Atlas. Eureka jako jedyna może go powstrzymać, ale najpierw musi nauczyć się walczyć. Wraz z Cat, rodziną i zakochanym w niej Anderem przebywa ocena, by znaleźć Solona, tajemniczego, ukrywającego się od lat Tragarza Ziarna, który wie, jak pokonać Atlasa.  
Wydostawszy się na ląd, Eureka nie czuje się wcale gotowa na stawienie czoła Atlasowi i ocalenie świata. W dodatku Solon wyjawia, że miłość jest słabością Andera, a uczucia, jakie żywi do niej chłopak, przyspieszają jego starzenie.
Próbując znaleźć sens w mrocznym świecie stworzonym przez jej smutek, Eureka odkrywa wstrząsającą tajemnicę. Jeśli okaże się wystarczająco silna, może wykorzystać tę wiedzę, by pokonać Atlasa... chyba że jej złamane serce jest dokładnie tym, czego władca potrzebuje, by ożywić swoje wznoszące się królestwo...
Eureka będzie musiała poświęcić wszystko-nawet miłość...
,,Wodospad" rozpoczyna się dokładnie po zakończeniu I tomu. Przed Eureką stawiają nowe wyzwania. Istnieje wiele tajemnic, które musi poznać, by pokonać swojego wroga. Tylko czy na pewno jest nim Atlas? Nie chcę zdradzać za dużo. Ta książka odkrywa przed nami prawdę, na którą nie jesteśmy gotowi. Wszystko, co wydawało się prawdziwe, to tylko pozory.
,,Twoje imię znaczy: ,,Znalazłem", a jednak przez całe życie byłaś zagubiona."
Lauren Kate zachwyca swoim piórem. Każdy rozdział serwuje nam coś zupełnie nowego. Tak jak i w poprzedniej części jest w tej książce wiele smutku. Przeżywamy wraz z bohaterami ich problemy, zastanawiamy się, co zrobilibyśmy na ich miejscu. Akcja cały czas gna do przodu. Ostateczna walka się zbliża. Kto zwycięży? Przekonacie się, czytając tę pozycję.
Eureka odkrywa mroczną prawdę na temat swojego pochodzenia, która może wszystko zniszczyć. Ander poznaje swoje prawdziwe dziedzictwo. Atlas rośnie w siłę, będąc w ciele Brooksa. Bliźnięta odkrywają swoje dary. Pojawiają się nowe postacie. Wraz z nimi przybywają kolejne problemy. Umierają kolejni bohaterowie. Czasu jest coraz mniej, by powstrzymać zagładę. ,, ,,Wciąż jesteś ze mną?" Brooks odnalazł ją na stopniach barw, po których, jak sądziła, wspinała się sama. Co się jej rzadko zdarzało, pomyślała o jego prawdziwym imieniu. ,,Aż do końca świata i w drodze powrotnej, Noah." "
Podsumowując: ,,Wodospad" to lektura, która chwyta za serce i pozostawia wielką pustkę w czytelniku. Zakończenie jest wielkim ciosem, przy którym nie można przejść bezemocjonalnie. Autorka napisała powieść pełną smutku, ale niosącą nadzieję. Jeśli myślicie, że po ,,Łzie" wiecie wszystko, jesteście w błędzie. Dopiero druga część ukazuje całkowitą prawdę. ,,Wodospad" to książka, dla wszystkich. Każdy z nas znajdzie w niej coś dla siebie. Polecam!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwszy tom przygód Eureki nie przypadł mi zbytnio do gustu, ale i tak postanowiłam z ciekawości sięgnąć po drugą część, czyli Wodospad. Czy Lauren Kate i główna bohaterka zreflektowały się w moich oczach? Łzy Eureki zalały świat, a ona sama musi udać się w podróż celem znalezienia Solona - jedynej osoby, która wie, jak pokonać złego Atlasa. Oczywiście rodzina i przyjaciele nie zostawiają jej samej, chociaż nie jest to podróż usłana różami. Ander, zakochany na zabój w Córce Łez, nie odstępuje jej na krok. Dziewczyna wciąż jednak nie może zapomnieć o swoim przyjacielu, który został opętany przez okrutnego władcę Atlantydy. Na dodatek Solon ujawnia jej okrutną prawdę, którą Ander ukrywał: miłość chłopaka do Eureki jest jego słabością i sprawia, że z dnia na dzień jest coraz bliżej śmierci. Wokół kręcą się wiedźmy plotki, które jeszcze bardziej potrafią zamieszać w życiu Eureki. Jak dziewczyna poradzi sobie z tym wszystkim? Tym razem cała walka toczy się o trzecią łzę Eureki, która okazuje się być tą najważniejszą. Wie o tym zarówno Solon, jak i Atlas. Każdy z nich ma jednak nieco inny plan, ale to Eureka powinna zdecydować, jak skończy się ten świat. Czy właśnie tak to powinno wyglądać? Że losy całego świata spoczywają w rękach nastoletniej, niezbyt rozgarniętej dziewczyny? Niestety, Eureka nie zreflektowała się w moich oczach. Jest słaba, a cała otoczka siły, którą autorka stara się wokół niej wykreować, jest po prostu czystą abstrakcją. Ta dziewczyna nadal zupełnie nie pasuje mi na osobę, która odgrywa tak ważną rolę w całej historii. Nie słucha mądrzejszych i bardziej doświadczonych od siebie osób, wierzy komu popadnie i mimo że stara się być sprytna, to średnio jej to wychodzi. Dodatkowo autorka zrobiła z niej bez mała legendę, istotę cudowną, która nagle wpada na błyskotliwe pomysły i wszystko od razu jej się udaje. O tyle dobrze, że tym razem otrzymujemy lepszą wizję Atlantydy i lepiej poznajemy jej historię. Pojawia się sławetny Atlas i Delphine, którzy na całe szczęście są ciekawie wykreowanymi postaciami. Ratują całą sytuację swoimi charakterami, zwłaszcza Delphine. Intrygującą osobowością jest również Solon, ale to chyba nie do końca powinno być tak, że drugoplanowi bohaterowie wzbudzają w czytelniku więcej sympatii i emocji niż główne postacie. Nadal uważam, że historia Atlantydy i Córek Łez ma w sobie spory potencjał, ale pani Kate dalej nie daje sobie z nim rady. Dodatkowo pragnęła również stworzyć romantyczny, pełen uniesień wątek miłosny, ale wciąż jest on niewidoczny. Relacja Andera i Eureki jest sztuczna, wymuszona i w ogóle nie widzę w niej miłości. Plusem jest jednak to, że w końcu zaczęło się coś dziać. O ile pierwszy tom był po prostu nudny, tak tutaj akcja posiada znacznie lepsze tempo, a na każdej stronie coś się dzieje. Wciąż jednak nie byłam w stanie na tyle zżyć się ze światem powieści, żeby przejąć się losami bohaterów. Ponownie nie stałam się częścią tej historii, byłam gdzieś obok niej. Fakt, książkę czyta się lekko, szybko i przyjemnie, ale to nie zawsze o to chodzi. W pewnej chwili wszystko stało się dosyć przewidywalne i zabrakło elementów zaskoczenia. A niektóre wątki bądź też sytuacje wyjaśniające pewne fakty były po prostu naciągane. Niestety, Lauren Kate dalej mnie nie zachwyciła i to już druga seria tej autorki, która mnie nie porwała i widzę w niej więcej minusów niż plusów. Nie jest to historia zapadająca w pamięć, bo choć ma w sobie pewną oryginalność, to jej wykonanie skutecznie zniechęca do stania się fanem owej serii. Prosty przykład na to, że nie należy oceniać książki po pięknej okładce, bowiem zawartość może rozczarować. Wodospad jest lepszy niż Łza, ale wciąż pozostawia wiele do życzenia. Wystawiam 3/6.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Wodospad" to kontynuacja ,,Łzy" Lauren Kate. Po dramatycznych wydarzeniach, które miały miejsce w poprzedniej książce, świat uległ całkowitej zmianie. Eureka zapłakała, co sprowadziło potop. Ludzkość uległa zagładzie, a nieliczni ocalali borykają się z głodem. Dziewczyna wraz z ojcem, rodzeństwem, przyjaciółką oraz Anderem, udali się za ocean, by szukać rozwiązania tej tragedii. Tylko jeden człowiek zna prawdę i może im pomóc. Były Tragarz Ziarna, Solon posiada wiedzie, by pokonać Atlasa. Eureka jest zdeterminowana by osiągnąć sukces i zdolna do poświęcenia, nawet miłości. Akcja ,,Wodospadu" toczy się bezpośrednio po wydarzeniach z pierwszej części. Nie ma tutaj miejsca na zwyczajność czy chociażby okruch normalnego życia. Cała grupa obarczona presją jest świadoma śmieci milionów ludzi, dlatego też od samego początku akcja jest szybka i zwięzła. Lektura jest treściwa, bez zbędnych rozważań czy wahań. Wiele zostało wyjaśnione, pojawiły się odpowiedzi na pytania, lecz był to stopniowy proces. Biorąc pod uwagę, że książka nie jest obszerna, gdyż to raptem 360 stron, uważam, że autorka dobrze sobie poradziła. Od początku zmierzała w wyznaczonym kierunku i wszystko, co chciała wyjaśnić znalazło się w tej powieści. Nie twierdzę, że to, co zaserwowało w pełni mnie zadowoliło, wręcz przeciwnie, wzbudziło wiele emocji, od złości poprze zwątpienie do smutku. Niektóre wątki urwały się zbyt gwałtownie i straciły na ważności, co mnie zaskoczyło, gdyż w poprzedniej książce stanowiły istotny element. Wątek romantyczny wisi nad całą książka, lecz dopiero w końcowym stadium nabiera rumieńców i intensywności. Miłość Andera jest tak piękna i czysta, że trudno nie podziwiać jego uczuć. Sam bohater jest moim ulubieńcem i czuję niedosyt, ponieważ uważam, że powinno poświęcić się mu więcej uwagi. Eureka jest główną bohaterka, która z pewnością jest nieprzeciętną postacią. Od początku można wyczuć w niej melancholie i smutek. Dziewczyna dusi w sobie emocje, wiele razy nie dopuszcza do siebie uczuć z obawy, przed załamaniem i łzami. Eureka jest świadoma tego, co zrobiła, lecz nie potępiam jej za to, w końcu to nie ona odpowiada za zło, które spustoszyło ziemię. Ktoś może pomyśleć, że jest to kolejna użalająca się nad sobą dziewczyna, lecz stan, w którym się znajduję można zrozumieć zagłębiając się w lekturę. Bohaterka popełnia błędy, chwilami denerwuję, ale w ostatecznym rozrachunku jej heroiczna walka wzbudza sympatię. Dobrym pomysłem, było wprowadzenie do powieści nowych bohaterów, niektórzy okazali się istotni, lecz ci, którzy wzbudzili moje zainteresowanie w poprzedniej książce, zeszli na drugi plan, co kompletnie nie przypadło mi do gustu. W ,,Wodospadzie" skupiamy się raczej na motywie wzniesienia Atlantydy, niż na życiu prywatnym bohaterów i takie rozwiązanie ma zarówno swoje plusy jak i minusy. Czy będzie kontynuacja? Raczej nie oczekuję dalszych części, tym bardziej, że ta lektura zakończyła się dość jednoznacznie. ,,Wodospad" jest barwną powieścią utrzymaną w mrocznym klimacie. Mitologia, miłości i zagłada ludzkości okazały się dobrym połączeniem, który spodoba się fanom gatunku. Książka ma w sobie czar, który zachwyci niejednego czytelnika. Pomimo kilku uchybień, z lekturą spędziłam miło czas, polecam. 4/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)