Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy
Robert Beatty

Przedstawiam Wam dzisiaj drugą część dylogii z cyklu pt. "Willa", "Willa dziewczyna z mrocznej jamy", książka stanowi kontynuację tomu pierwszego pt. "Willa dziewczyna z lasu " autorstwa @trobertbeattybooks.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu @wydawnictwoliterackie  

Poznajcie moi drodzy dalsze przygody leśnej, feirańskiej dziewczynki, która dzielnie walczy o przetrwanie, swój dom, a także swoich "leśnych przyjaciół". Jak skończy się ta przygoda dla Willi?

Podczas kolejnej wyprawy do lasu Willa jest świadkiem postrzału niedźwiedzicy przez drwali prowadzących wyręb. Mimo starań ratowania życia przez Willę niedźwiedzica ginie. Dziewczyna złożyła jej obietnicę opieki nad jej młodym. Czy Willa zdoła dzięki swoim mocom uchronić bezbronnego niedźwiadka? 

Po śmierci swojej babci oraz wygnania przez swój klan, Willa natknęła się na mężczyznę o imieniu Nathaniel. Na początku traktowała go jak wroga, ale gdy zdobył zaufanie i przyjaźń, stał się jej ojcem, a ona jego córką. Nathaniel i Willa mieszkają wspólnie Hialeah. Hialeah jest przyrodnią siostrą Willi, rok temu straciła matkę.

Podczas porannej kłótni z siostrą Willa ucieka do lasu, by móc wszystko przemyśleć. Kiedy wraca do domu z małym niedźwiadkiem - Charka, rodzina jest zaskoczona, ale pozwala jej zatrzymać "przyjaciela"... 

Wkrótce Nathaniel zostaje oskarżony przez szeryfa Blounta o zabójstwo dwóch drwali, czy słusznie? 

Na terenie wyrębu dochodzi do kolejnych zabójstw, kto lub co morduje drwali? 

Czy Willa uratuje Jima McClarnena, brygadzistę z załogi Elkmon? Kim tak naprawdę okaże się Adelaide, córka Jima? Czy będzie tylko przyjaciółką feirańskiej dziewczynki? Czy Adelaide i Alliw to ta sama osoba? Czy Nathaniel zostanie w porę ocalony przed karą śmierci? Czy uda się ocalić "ziemię" ojca? Jaką cenę poniosą najbliżsi Willi oraz ona sama? Odpowiedzi zawarte są w lekturze 😉❤️

Po przeczytaniu książek mogę śmiało powiedzieć, że dyllogia zostanie w moim sercu na długo. Mamy do czynienia z wspaniałą baśnią z elementami fantastyki. Fabuła została osadzona przez autora @robertbeattybooks w Górach Karoliny Północnej, akcja baśni toczy się w roku 1901, gdzie rozpoczyna się przemysłowa wycinka lasów w regionie, a obozowisko Elkmont zyskało swoją nazwę trochę później. W lekturze mamy plemienię Cherokee, wierzenia Indian, mistyczne istoty, duchy oraz główną bohaterkę Willę, która jest perfekcyjnie wykreowana przez autora. Książkę czyta się płynnie i z ogromnym zainteresowaniem. Zakończenie czytałam ze łzami w oczach. Myślę, że zarówno młodzież jak i dorośli powinni przeczytać tę dyllogię. Książki budzą w czytelnikach refleksję na temat przyrody, tego, co z nią robimy i dlaczego powinniśmy ją chronić 😉.

P. S. Dzieci powinny czytać książkę z rodzicami, by mogli im wytłumaczyć świat, który jest w lekturze. Polecam 🔥❤️. 

„Willa, dziewczyna z lasu” była książką, przy okazji której po raz pierwszy spotkałam się z twórczością Roberta Beatty’ego. Zakochałam się w stylu autora, w obrazowym przedstawianiu rzeczywistości, w emocjach jakie zawarte są w jego opowieściach. Po kontynuację cyklu musiałam sięgnąć. I muszę przyznać, że zrobiła na mnie jeszcze większe wrażenie. O ile to w ogóle możliwe, bo już pierwszy tom otrzymał ode mnie maksymalną liczbę gwiazdek.

Trochę się obawiałam, że kolejny tom przygód rezolutnej, walecznej Willi nie sprosta moim oczekiwaniom, że dopadnie go klątwa drugiego tomu. Nic podobnego się nie stało. W „Willi, dziewczynie z Mrocznej Jamy” autor udowadnia, że można przeskoczyć nawet bardzo wysoko postawioną poprzeczkę. Beatty po raz kolejny zachwyca doskonale odmalowanym światem przedstawionym, w którym nadrzędną rolę odgrywa przyroda. Wątkiem wiodącym jest bowiem powstrzymanie ludzi przed wycinką lasów, którą wszystkimi siłami stara się powstrzymać młoda leśna czarownica. Ten wątek jest kontynuowany, natomiast pojawia się zupełnie nowa siła, mroczna i niepowstrzymana, która chce zniszczyć ludzi. Nastolatka będzie musiała sprostać wielu wyzwaniom, dokonać trudnych wyborów i zmierzyć się z ich konsekwencjami. Jakie decyzje podejmie i czy będą one słuszne, przekonacie się sięgając po książkę.

Sugestywne opisy przyrody, barwny, cudowny krajobraz, który chłonie się całym sobą, wyraziści bohaterowie to tylko niektóre zalety powieści. Krótkie rozdziały sprawiają, że książkę czyta się bardzo szybko, a przystępny styl autora zachęci do lektury również młodych czytelników. Ta opowieść jest pełna tajemnic i magii, baśniowa, cudownie podana. Nie brakuje w niej zwrotów akcji, dzięki którym z zaciekawieniem przewracamy kolejne strony ani emocji, które poruszą nawet najbardziej zatwardziałe serce. Powieść przepełniona jest miłością i szacunkiem do natury. Zostawia czytelnika z cennym przesłaniem. Uczy poszanowania natury, współistnienia z nią w harmonii, okazywania należnego jej szacunku. Mówi też wiele o poszukiwaniu siebie, odkrywaniu swojej tożsamości, o zaufaniu, przyjaźni, miłości, lojalności, oddaniu i poświęceniu. Przekazuje młodym odbiorcom, że w życiu wiele razy będą zmuszeni stawać przed trudnymi wyborami i że najważniejsze jest, aby kierowali się swoim sercem, aby byli wytrwali w swoich postanowieniach i nigdy, przenigdy nie poddawali się. Mądra i wartościowa jest to pozycja. W dodatku uniwersalna, bo czytać ją można w każdym wieku i każdy wyciągnie z niej coś ważnego dla siebie.

Ujmujące jest, jak na przestrzeni niezbyt długiego czasu zmieniła się główna bohaterka. Przeszła sporą przemianę, z dziewczynki nie do końca ufającej sobie, swoim wyborom, nieco niepewnej, bez swojego miejsca na ziemi w dziewczynę, która wie, kim jest, czego chce i odważnie po to sięga. Ufa swoim przeczuciom, jest wierna swoim przekonaniom, odkrywa prawdę na własną rękę. Już w poprzednim tomie bardzo się zmieniła, kiedy otworzyła oczy i ujrzała, jakimi kłamstwami była karmiona przez całe swoje życie. Jednak jej przemiana nie zatrzymała się w miejscu. Dziewczyna bardzo wydoroślała, stała się jeszcze bardziej odpowiedzialna za swoje decyzje i czyny. Musiała też zrozumieć coś bardzo ważnego. Otrzymała cenną lekcję. Dowiedziała się, że nie zawsze będzie w stanie zatrzymać zło. Że mimo ogromnej determinacji nie zawsze zdoła ochronić wszystko to, co tak bardzo kocha. Jedno jest jednak niezmienne. Nastolatka jest nadal tak samo wrażliwa na krzywdę innych i związana z przyrodą jak wcześniej. Willa jest wiodącą postacią w powieści, nie brakuje tu jednak innych bohaterów, równie oryginalnych, wyróżniających się, o zdecydowanie unikatowych osobowościach. Akcja książki jest dynamiczna na tyle, że nie sposób się przy niej nudzić, a zakończenie, czego akurat się nie spodziewałam, porusza tak bardzo, że wywołuje wodospad łez. Wielkie brawa w tym miejscu za wspaniały, oddający ducha powieści przekład Pana Łukasza Małeckiego.

Jestem zachwycona piórem autora, wielobarwnym światem przedstawionym, intrygującymi, złożonymi bohaterami, których nie sposób znaleźć gdziekolwiek indziej. A przede wszystkim mądrością płynącą z tej opowieści. Opowieści o wytrwałości, niezwykłej sile, poświęceniu i stawianiu czyjegoś dobra ponad własne. Szczerze i z całego serca polecam!

Przez pierwszą połowę książki akcja była naprawdę interesująca, nie miałam pojęcia w którą stronę fabuła zostanie poprowadzona i byłam zaangażowana w wydarzenia. Główną linią fabularną jest powstrzymanie ludzi przed dalszą wycinką lasu, ten motyw był rozpoczęty w 1 części, ale nie skupiała się ona głównie na nim. Ponadto w lesie pojawiło się nowe zagrożenie i Willa musi znaleźć jego źródło.
Dziewczynka nawiązuje relacje z leśnym zwierzęciem i bardzo mi się podoba jak autor prowadzi tę znajomość.

Niestety druga połowa książki trochę mnie rozczarowała. Część wątków nie została rozwiązana, co mnie kłuje. Jedna z ważnych postaci została usunięta w cień na praktycznie całą opowieść, a relacja między tą postać a Willą była czymś co tak zauroczyło mnie w 1 tomie. Zamiast niej wprowadzono inną postać, która miała potencjał, ale według mnie autor poszedł na łatwiznę z rozwinięciem jej historii. Ostania akcja w książce była kompletnie niepotrzebna, czułam się zagubiona, jakby opowieść została przyspieszona na siłę i sam koniec też był wymuszony. Rozumiem co autor chciał osiągnąć, ale nie zgadzam w jaki sposób to zrobił.

"Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy" to nadal dobra jakościowo literatura, z ważnym przesłaniem i dobrze poruszonymi trudnymi tematami. Niestety przez zakończenie muszę zaniżyć jej ocenę.

Uczono ją, że trzeba kraść, żeby przetrwać, że światłoluby to ucieleśnione zło, a dobrem nadrzędnym jest klan. Chciwość i zajadłość przewodzącego mu padarana doprowadziły jednak do upadku ród Feiran. Głucha Jama uległa zniszczeniu. Willa zbudowała sobie nowy świat, zdobyła nową rodzinę i pogłębiła umiejętności, które przez lata wpajała jej babka. Niestety bliskim dziewczyny (roślinom, zwierzętom i ludziom) ponownie zagraża niebezpieczeństwo. Groźni są nie tylko nie znający umiaru drwale, którzy w imię dobrego zarobku i rozwoju cywilizacji bezlitośnie karczują lasy porastające Wielkie Góry Mgliste, ale i nowa mroczna siła, która narodziła się na zgliszczach byłej siedziby Feiran...
Czy Willa zdoła uchronić tych, których kocha? Co czeka ostatnią czarownicę z klanu leśnych ludzi? I czym są cieniste stwory niosące ze sobą przeraźliwy chłód, śmierć i zapach zgnilizny, które pojawiły się ostatnio w leśnych ostępach? Czy staną się sprzymierzeńcem, czy wrogiem dziewczyny?

***
„Willa dziewczyna z lasu” była najlepszą książką, jaką przeczytałam w ubiegłym roku. Dlatego też sięgnięcie po „Willę dziewczynę z mrocznej jamy” było tylko kwestią czasu…
Ogromnie się cieszę, że autor postanowił napisać kontynuację przygód Willi. Druga część skradła moje serce w tym samym stopniu co pierwsza. Ogromnie spodobała mi się więź Willi z lasem. Ogólnie kreację tej postaci uważam za bardzo udaną. Willa to postać urzekająca swą sprawiedliwością i troską o przyrodę.
Akcja jest idealnie poprowadzona, cały czas coś się dzieje, przez co ciężko odłożyć tę powieść choć na moment. Wpływa na to również świetne pióro autora. Potrafi on stworzyć bajkowy klimat, a przy tym zawrzeć w fabule tak wiele istotnych kwestii z świata rzeczywistego.
Po raz kolejny pochłaniałam opisy przyrody jak zahipnotyzowana, mimo iż za nimi nie przepadam. Historia ta nie opowiada tylko o przyrodzie i jej ochronie. Jest to również opowieść o przyjaźni, rodzinie i poświęceniu.
Co ciekawe, choć jest to fantastyka, to autor inspirował się prawdziwymi wydarzeniami, związanymi z powstaniem Parku Narodowego Wielkich Gór Mglistych w Tennessee.
Zakończenie mnie zszokowało, choć nie da się ukryć, że stanowi przepiękne zwieńczenie historii Willi. W moim odczuciu książka ta zachwyci każdego czytelnika, nie zależnie od wieku. Historia ta idealnie obrazuje ludzką zachłanność oraz tragiczne skutki masowej wycinki lasów. Gorąco polecam!

Moja ocena: 10/10

Oddać życie za coś, co się kocha całym sercem, to nie tylko najwyższy szczyt odwagi, ale również naturalna kolej rzeczy. 

Willa mieszka z przybranym ojcem i rodzeństwem na obrzeżach lasu. Jednak nie zmienia to jej miłości do gór, lasu, natury i wszelkiego leśnego stworzenie. W dalszym ciągu próbuje toczyć nierówną walkę z drwalami, którzy sukcesywnie wycinają drzewa pod budowę autostrady. Nie baczą przy tym na nic i często krzywdzą nie tylko roślinność, ale również i zwierzęta. Kiedy zabijają niedźwiedzicę, Willa decyduje się na opiekę nad małym niedźwiadkiem, dla którego dość szybko udaje jej się znaleźć schronienie. Niestety to dopiero początek nieprzyjemnych wydarzeń, z którymi przyjdzie jej się jeszcze zmierzyć. W lesie pojawiają się nieznane istoty, które krzywdzą drwali, a o zastrzelenie jednego z nich zostaje oskarżony właśnie ojciec Willi. Czy leśnej dziewczynce uda się zidentyfikować nieznane istoty, okiełznać je i dodatkowo uwolnić ojca od niesłusznych zarzutów? 

Po raz kolejny odbyłam niesamowitą podróż i niesamowitą przygodę. Tym razem postać Willi nie zachwyciła mnie tak, jak w pierwszym tomie, ale to tylko dlatego, że była już mi wcześniej znana. Nie mogę jednak narzekać na brak zaciekawienia i zwrotów akcji, bo tego było zdecydowanie więcej. Wątek Nathaniela, czyli ojca Willi był decydującym zwrotem w całej książce, ale nie jedynym. Jednak nie zdradzę Wam więcej, pozwolę, abyście dali się zaskoczyć tak jak ja.

Autor ponownie ukazał przyrodę jako świat ściśle zintegrowany z ludźmi. Umiejętność Willi, która polegała na rozumieniu mowy roślin i zwierząt, dodała aury magii i tajemniczości całej lekturze, ale również ukazała leśny świat z innego punktu widzenia. W dalszym ciągu przeżywamy przygody z Willą, która nic się nie zmieniła. Jest dobrą, uczuciową i walczącą o prawdę dziewczyną, która nie zawaha się przed niczym, kiedy w grę wchodzi obrona tych, których kocha i na których jej najbardziej zależy. 

Od głównej bohaterki możemy nauczyć się przede wszystkim rozumienia przyrody, słuchania głosu swego serca oraz walki do samego końca. Jest przy tym tak sympatyczna i przyjazna, że po prostu nie da się jej nie lubić. 

Jeśli chodzi o zakończenie to absolutnie mnie zaskoczyło, czegoś takiego zdecydowanie się nie spodziewałam, jednak pozostawiło po sobie przesłanie, że jeśli coś zabieramy przyrodzie, coś od niej otrzymujemy, to musimy również podarować jej coś  w zamian.

Zdecydowanie polecam oba tomy, które wyciszają, porywają, ukazują inne spojrzenie na pewne sprawy, a przede wszystkim uczą też tolerancji i odpowiedzialności za swoje czyny.

We współpracy z wydawnictwem Literackim.

W ubiegłym już roku miałam przyjemność czytać powieść Roberta Beatty’ego, czyli Willę, dziewczynę z lasu. Książka ta całkowicie podbiła moje serce i znalazła się w topce najlepszych książek ubiegłego roku. Nic dziwnego, w końcu autor stworzył świetną powieść dla młodzieży (również tej młodszej), którą można pochłonąć w jeden dzień. Kiedy więc dowiedziałam się, że premierę będzie mieć tom drugi przygód Willi - oszalałam z radości. Dzięki uprzejmości wydawnictwa Literackiego mogę dzisiaj opowiedzieć Wam właśnie o tej książce. Czy Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy dorównała poziomem swojej poprzedniczce?

Willi udało się odnaleźć nową rodzinę, przy której czuje się kochana i bezpieczna. Całymi dniami może przechadzać się po lesie i utrzymywać kontakt z naturą. Co, jednak jeśli źli ludzie nie cofną się przed niczym i już wkrótce rozpoczną wycinkę całego lasu, a pewna mroczna siła zadomowiła się na zgliszczach dawnej siedziby Feiran? Willa również nie zamierza czekać bezczynnie i pragnie ochronić tych, których kocha. Czy jej się to uda?

Zanim przejdę do właściwej części tej opinii, chciałabym poświęcić jedno zdanie na to, jak piękne wydana jest ta książka. Styl grafiki okładkowej został zachowany, dzięki czemu wszystkie okładkowe sroki mogą odetchnąć z ulgą - drugi tom nie odstaje wydaniem od pierwszego (a czasem się to niestety zdarza). Coś jest w tej okładce, co mnie bardzo przyciąga i sprawia, że mój wzrok mimowolnie ucieka ku niej. No, ale przejdźmy już do konkretów.

Willa po raz kolejny zachwyciła mnie swoją odwagą i siłą. Jest to młodziutka bohaterka, która w teorii mogłaby uchodzić za liche chucherko, które niewiele może zdziałać. Mam nadzieję, że nikt tak nie myśli, bo ta postać z powodzeniem mogłaby zawstydzić niejednego dorosłego. To, ile siły, odwagi i miłości do świata przelał na nią autor, zachwyca mnie niezmiernie i chwyta za serce. Rzadko się zdarza, by jakiemuś autorowi udało się aż tak dobrze wykreować swoją postać (w szczególności, jeśli chodzi o powieści młodzieżowe/dziecięce), a Robertowi Beatty’emu udało się to bardzo dobrze.

Historia z tego tomu ściśle wiąże się z tą z poprzedniego – po raz kolejny spotykamy nie tylko Willę, ale i Nathaniela, który zaadoptował dziewczynkę i przyjął do swojej rodziny. Nie można zapomnieć również o obecności Feiran, którzy tutaj nie są już tak mocno obecni, jednak wciąż przewijają się pomiędzy wierszami. Ponownie została poruszona tutaj kwestia ekologii oraz dbania o środowisko, co jest niezwykle ważne w kontekście współczesnych wydarzeń. Wycinka drzew na tak dużą skalę poraża i sprawia, że wiele gatunków traci swój dom. Dlatego też uważam, że obie te książki są niezwykle istotne i zdecydowanie podsunęłabym ją każdemu młodemu czytelnikowi.

Autor ma bardzo dobre pióro, ale o tym już pisałam w poprzedniej recenzji. Po raz kolejny udało mu się mnie oczarować i sprawić, że zapomniałam o rzeczywistości na długie godziny. Kończyłam tę książkę dość późnym wieczorem i choć oczy same mi się już zamykały, to nie chciałam jej odłożyć, dopóki nie przeczytam ostatniej strony. Zakończenie sprawiło, że moje serce zadrżało, a z oczu poleciały łzy. Zdecydowanie mocno związałam się z tą bohaterką i cieszę się, że mogłam ją spotkać na swojej czytelniczej drodze.

Jeżeli lubicie literaturę młodzieżową lub fantastykę młodzieżową, to zdecydowanie powinniście poznać Willę i jej historię. Idealna lektura na długie godziny, która nie tylko zajmuje myśli, ale i przekazuje istotne wartości.

Och, jak ja uwielbiam lektury przy których zapominam o rzeczywistym świecie. Przenoszę się wtedy do wymyślonego świata przez autora lub autorkę. Gdy muszę wrócić do codzienności, to towarzyszy mi wtedy takie niezrozumiałe uczucie. Przecież przed chwilą byłam z tym czy tamtym bohaterem w takim albo innym świecie. Nie byłam wtedy po prostu Anią, która próbuje jakoś żyć dzień po dniu. W zeszłym roku zachwyciła mnie książka „Willa, dziewczyna z lasu”. W tym roku mogłam wrócić do leśnego świata Willy za pomocą drugiej części, czyli „Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy”.

Pamiętałam, że poprzednią książkę Roberta Beatty’ego czytało mi się bardzo dobrze. Jednak zapomniałam jak bardzo ta historia jest wciągająca. Gdy byłam obok Willi, to nie chciałam być nigdzie indziej. Pragnęłam cały czas obserwować jej życie i przyglądać się jak ta rezolutna dziewczyna rozwiązuje problemy, z którymi się zmaga ona albo ktoś jej bliski. Willa to leśna wiedźma, która potrafi panować nad niesamowitą mocą. Ma ogromne serce i bardzo zależy jej, aby jej środowisko naturalne, czyli las, pozostało w niezmienionej formie. Jednak istnieją ludzie, którzy chcą wykorzystać drzewa na własne potrzeby i wykarczować las. Oprócz drwali pojawia się jeszcze coś, co zagraża Willi i innym ludziom.

„Willa, dziewczyna z Mrocznej Jamy” to niesamowicie klimatyczna powieść, która pokazuje, że ludzie, zwierzęta oraz roślinność tworzą jedną całość. Każdy rozdział wciągał mnie jeszcze bardziej. Niektóre momenty były wesołe, ale zdarzyły się też bardziej mroczne oraz niebezpieczne. Bardzo polubiłam główną bohaterkę i kibicowałam jej ze wszystkich sił. Zakończenie tej książki wbiło mnie w fotel. Nie spodziewałam się, że ta historia zakończy się w ten sposób.

„W przeszłości nic nie było takie samo jak obecnie – i nie będzie takie w przyszłości”.

Willę uczono, że trzeba kraść, żeby przetrwać, światłoluby to ucieleśnione zło, a dobrem nadrzędnym jest klan. Chciwość i zajadłość przewodzącego mu padarana doprowadziły do upadku rodu Feiran. Głucha Jama uległa zniszczeniu, a główna bohaterka zbudowała sobie nowy świat, zdobyła nową rodzinę i rozwinęła umiejętności, które nabyła dzięki swojej babci.
Niestety roślinom, zwierzętom i bliskim Willi ponownie grozi niebezpieczeństwo. Drwale zagrażają jej najbliższym. W imię zarobku i rozwoju cywilizacji karczują lasy porastające Wielkie Góry Mgliste i zabijają zwierzęta w nich żyjące. Do tego pojawiają się cieniste stwory, które zrodziły się ze zgliszczy siedziby Feiran. Niosą one przeraźliwy chłód, śmierć i zapach zgnilizny…
Czy Willi uda się ochronić tych, których kocha? Co ją czeka?

Zanurzyłam się w pełną tajemnic i magii, baśniową opowieść o Willi i nie żałuję ani minuty spędzonej z tą książką.
To opowieść o miłości do przyrody i najbliższych osób, wrażliwości na piękno otaczającego świata i bólu związanego z jego niszczeniem. Bohaterka uczy empatii, wrażliwości, odpowiedzialności i waleczności. Jej rozterki stają się rozterkami czytelnika. Bohaterka pokazuje, że żaden opisany świat nie jest idealny, ale w każdym z nich są osoby, które łącząc się mają ogromną siłę przebicia i mogą uczynić wiele dobrego.
Widać, że autor pisząc pierwszy tom, myślał o kolejnym, ponieważ drugi wyjaśnia wiele spraw. Ta część historii Willi jest równie dobra jak wcześniejszy tom, ale też dużo bardziej mroczna.
Wiele myśli przelało się przez moją głowę, kiedy czytałam tę książkę. Ludzie niszczyli przyrodę w XX w. i niszczą ją w XXI w. Kiedy przestaną?

Książka uświadamia jak ważna w naszym życiu jest przyroda. Jeśli jeszcze tego nie wiesz polecam przeczytanie tej książki. Jeśli już to wiesz – to ona potwierdzi tylko, że kroczysz właściwą drogą.

Świetna literatura dziecięca. Czyta się ją bardzo szybko, uwinęłam się chyba w 24h. Wciągająca fabuła, która nie tylko zaskakuje, ale też uczy o ekologii pokazując znaczenie lasów dla świata i ludzi. Główna bohaterka, Willa, wnosi wartości istotne dla współczesnego dziecka i jego świadomości dotyczącej ochrony przyrody. POjawia się również dylemat: chronić las, sens istnienia, czy rodzinę? Co jest ważniejsze: życie znienawodzonej, czy ukochanej istoty? Tych i innych odpowiedzi poszukuje bohaterka, jednakż autorka pozostawia czytelnikowi wiele do przemyślenia. Chrońmy razem lasy! 

"I czy ten świat umierał, czy może Willi tylko się przyśniło, że kiedykolwiek żył?"

Od małego Willa była uczona, że żeby przetrwać musi kraść, a światłoluby są złem, natomiast dobrem jest tylko klan. Jednak chciwość i zajadłość przewodniczącego doprowadziły ród Feiran do upadku. A głucha jama uległa zniszczeniu. Dziewczynka zbudowała sobie nowy świat  i stworzyła nową rodzinę oraz pogłębiła umiejętności która sprawiała jej babka. Jej najbliższymi stały się rośliny zwierzęta i ludzie niestety ponownie zagraża im niebezpieczeństwo. Groźni są nie tylko drwale, którzy bezmyślnie karczują lasy ale i Mroczna siła która narodziła się na zgliszczach byłej siedziby Feiran. Willa będzie musiała znowu starać się uchronić swoich bliskich. 

Już drugi raz Willa przyciągnęła mnie do siebie.  Znów zachwyciła mnie przepiękna okładka. Od samego początku czułam, że to będzie bardzo magiczna i baśniowa historia. Fabuła wciągnęła mnie już od pierwszej strony. To jedna z książek, które są dla dzieci, jednak dorosły czytelnik również się w niej odnajdzie.

Tym razem Willa musi zmierzyć się nie tylko z ludźmi, którzy niszczą przyrodę ale także z tajemniczymi siłami zła.

Uważam, że właśnie takie powinny być książki dla najmłodszych. Autor poprzez przygody Willi pokazuje czytelnikowi wartości które są w życiu ważne.

Przyjemnie było powrócić do tej historii. Od wydarzeń z poprzedniego tomu minął rok. Feiranka Willa dalej walczy o swój dom, o las, który drwale wycinają olbrzymimi maszynami. Mieszka z ludźmi, których kocha tak, jak wcześniej klan, który ją odtrącił. Nasza bohaterka ma teraz 13 lat i wyraźnie widać jej dojrzałość emocjonalną. Uwielbiam fragment " [..] każdy prędzej czy później staje się wyborami, których dokonał [...]". Dziewczynka stara się na spokojnie rozważać efekty swoich działań. Bo choć nie ma broni z żelaza, aby stanąć do walki, to ma moc płynącą prosto z ziemi. Willa dostrzega jeszcze bardziej moc otaczającej ją natury. Korzenie drzewa są tak samo piękne jak to, co wyrasta nad ziemią, a to w nich skryta jest życiodajna siła. To książka o miłości, odnajdywaniu siebie, o ochronie środowiska. To lektura pokazująca istniejący w naturze nierozerwalny cykl wzajemnych potrzeb. Willa, dziewczyna z mrocznej jamy pokazuje czytelnikowi jak ważne jest zjednoczenie się ludzi. Bo razem,zawsze możemy zdziałać więcej ?

Równo dwa tygodnie temu swoją premierę miała druga część znakomitej powieści Roberta Beatty. Chyba nie ma nikogo takiego na świecie, kto by nie pokochał tej dziewczyny całym sercem. Jest prawdziwym utożsamieniem dobra i sprawiedliwości. Często zanim pomyśli o swoim bezpieczeństwie gna na umór by ratować kogoś innego. Umie porozumiewać się z otoczeniem, drzewami, roślinami i zwierzętami. Nie czyni tego za pomocą słów, lecz poprzez mowę cielesną. Ma niezwykły instynkt wzroku, węchu i słuchu. Dzięki naukom swojej babci, której nie ma niestety z nią, potrafi leczyć ziołami. Często wspomina swoją siostrę Alliw, która zmarła sześć lat temu będąc w dziecięcym jeszcze wieku. Tęskni za nimi dwiema, choć wie, że kiedyś się z nimi złączy. Obecnie na jej głowie spoczywa ogromny obowiązek obrony własnego ojca, którego to nieprawnie zabrali do więzienia. Oskarżyli go o morderstwo, choć tak naprawdę nikt nie miał ku temu żadnych dowodów. W międzyczasie Willa spotyka w lesie dziwne istoty przypominające węże, lecz o bardzo niekształtnej budowie. Wraz z nimi pojawia się ktoś jeszcze, lecz nie wiadomo kim jest i czego od niej chce. Wszystkie dalsze wydarzenia wskazują na to, że jeszcze wiele musi przejść, by zrozumieć strukturę świata i natury. Tym bardziej, że wciąż kroczy przy niej mały niedźwiadek.
Skąd się wziął? Kto niszczy las i jest odpowiedzialny za śmierć kilku mężczyzn? Kim jest osóbka prowadzająca się z bestiami? Czy w ogóle uda jej się uwolnić ojca i udowodnić jego niewinność? Czy odnajdzie przybraną siostrę zanim stanie jej się coś złego?
Naprawdę pytań jest wiele, bo faktem jest, że jej przygody do samego końca książki są nieprzewidywalne. Wydawać by się mogło, że największy błąd jaki popełniła, to ten w którym ujawniła się człowiekowi. Jednak czy na pewno? Czy to jedyne jej zmartwienie?
Kochani, czuła i troskliwa osóbka jaką jest Willa skradła moje serce już od pierwszego tomu. Jestem pewna, że w przyszłości będzie uważana za najlepszą baśń, którą będziemy opowiadali sobie z pokolenia na pokolenie:-)

Widzę zielony las pełen życia. Słychać w nim śpiew ptaków i codzienne rozmowy reszty zwierząt. Jest w tym piękno i niezmącony spokój.

Widzę spadające pod brutalną siłą siekier drzewa. Widzę zwierzęta, które uciekają przed pociskami. I widzę przedziwną dziewczynkę, która opłakuje naturę, do której wtargnął człowiek.

Widzę emanuje blaskiem czerwone kwiaty, które wyrastają wśród paproci, jakie porastają cmentarzysko kości. Drzewa mają czarny kolor, a piękno Mrocznej Jamy napawa lękiem. Śmierć jest tu bliżej niż gdziekolwiek, a pradawna magia nie cofnie się przed niczym.

,,Świat nie jest ani płaski, ani kulisty, pomyślała -- świat jest górami."

Niezmącone od wieków piękno przyrody zostaje naruszone, gdy życie zostaje przeliczone na zysk przez Przedsiębiorstwo Drzewne Sutton. Stare drzewa zostają powalone przez maszyny, wyjątkowe gatunki tracą miejsce do życia, a zwierzęta umierają z broni lub na skutek głodu. Ludzie przynoszą śmierć naturze, która sama nie potrafi się obronić. Próbuje na wiele sposobów, ale nic nie wydaje się być wystarczające. Nawet pradawna mroczna magia. Są jednak i tacy, którzy stają po jej stronie. Którzy gotowi są ryzykować własne życie, by obronić to, co kochają najbardziej.

Willa wciąż nie potrafi dotrzeć do swoich pobratymców, jej ojciec zostaje oskarżony o zbrodnię, której nie popełnił, a las wokół umiera. Dzieje się wiele i czytelnik od pierwszych stron zostaje wciągnięty w wir wydarzeń. Nie brakuje zwrotów akcji oraz chwil wzruszeń czy radości. Fabuła boli, uwiera, daje nadzieję i pokazuje piękno więzi bliskich osób. Bohaterowie są barwni i z uwagą wykreowani. Wszystko jest przemyślane, a każda strona pokazuje jak wiele destrukcji przynosi działalność wycinkowa. Jak wiele zniszczenia idzie za człowiekiem. Ale też, że głośny sprzeciw daje szansę na uratowanie natury. Że wspólna misja jednoczy i może przynieść zmiany.

Robert Beatty napisał powieść, która uczy szacunku do przyrody. Która ukazuje jak każdy element ekosystemu się łączy i jak wielkie zmiany zachodzą, gdy zabraknie choć jednego jego składnika. Ale jego powieść nie ma jedynie przesłania ekologicznego, bo przecież na pierwszy plan wychodzą tutaj więzi rodzinne oraz czasami trudne ich relacje. Autor mówi o sile, jaka tkwi w grupie i o misji, która łączy. Przed bohaterką stawia wiele dylematów etycznych (jak chociażby to, czy uratować drwali, gdy zagrożone zostaje ich życie), a ubarwia to szczyptą magii (tej pięknej i tej mrocznej). Uczy, że musimy podjąć trudne decyzję i zmierzyć się z ich konsekwencjami.

Jeśli przy poprzednich powieściach autora byłam zachwycona -- a byłam -- to nie wiem, co powinnam powiedzieć o tej. Wiem, że gdybym się uparła, to mogłabym wymienić choć jeden lub dwa elementy w kreacji świata, które budzą moje pytania, ale nie zmieni to tego, że tytuł ten jest piękny i ważny. Że jest dobry, a obcowanie z nim napełniło moje serce wieloma pięknymi uczuciami.

Zdecydowanie jest to moja ulubiona powieść autora. Taka, która zajmie szczególne miejsce w moim sercu. A moje łzy na koniec niech będą tego dowodem.

przekł. Łukasz Małecki