Wieczna tęsknota
Chandler Elizabeth

Nie mogłam się doczekać momentu kiedy sięgnę po tę cześć. Byłam ciekawa co autorka może wymyślić, kiedy wydawałoby się, że historia jest już całkiem zakończona.Gdy zaczęłam czytać byłam bardzo negatywnie zaskoczona. Po pierwsze, to co czytałam zupełnie nie pasowało mi do autorki, zupełnie jakby pisała to inna osoba. Tkliwe teksty, bohaterka kreowana na naiwną dziewczyneczkę- kompletnie nie przypadło mi to do gustu.Dopiero w połowie książki zaczyna się coś dziać i nawet robi się ciekawie. Jest akcja bo oprócz starych bohaterów , nawet tych już " niby" nieżyjących, pojawiają się nowe osoby. Gregory powraca i znowu chce zabić Ivy a Will i Tristan chcą ją ratować. Czyli jednym słowem powtórka z rozrywki tylko inaczej opowiedziana:)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Czwarta część pocałunku anioła"wieczna tęsknota" i tym razem mnie nie zawiodła.Od śmierci Tristana mija rok.Ivy z przyjaciółmi wyjeżdza do nadmorskiej miejscowości aby odetchnąć i trochę popracować.Niespodziewanie ulega wypadkowi w którym umiera ale tylko na chwilę gdyż zostaje przywrócona do życia przez pocałunek Tristana.W szpitalu poznaje tajemniczego Guya któremu pomaga i do którego czuje niesłychany pociąg,tak jak niegdyś do Tristana.Ale do świata Ivy powraca demon George który pragnie zemsty.Ivy znowu jest w niebezpieczeństwie.Tylko komu może zaufać?Przyjaciołom którzy ostrzegają ją przed Gayem czy Gayowi który nie wie kim jest.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Uwielbiam serię "Pocałunek anioła", ale ta część mimo, że była ciekawa to była dla mnie drogą przez mękę. Musiała rozpocząć się praktycznie całkiem nowa historia. Akcja się rozwijała. Ucieszyło mnie to, że Tristan i Gregory powrócili, bo oni są moimi ulubionymi bohaterami. Jednak trochę zabrakło mi tu więcej akcji z Gregorym. Mimo wszystko, polecam :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna część tej serii (należącej do moich ulubionych) za mną. Przyznam, że ta podobała mi się mniej niż poprzednie. Miałam wrażenie, że została napisana odrobinę na siłę. Początek był dla mnie śmiertelnie nudny. Taka sielankowa opowiastka o "miłości nad rozlewiskiem" nie złapała mnie za serce, a wręcz przeciwnie - przewracałam oczami od tych ckliwych tekstów. Dopiero wypadek był prawdziwym zwrotem akcji. Od niego nareszcie zaczęło się coś dziać. Niestety do czasu. Kiedy Ivy zakochała się w tajemniczym Guy'u, bo widziała w nim Tristana, znowu zaczęło się nudne miłosne ćwierkanie. Na szczęście Beth miała swoje prorocze sny. One właśnie dodawały lekkiego dreszczyku emocji. Zakończenie, przyznam, obiecujące. Z wielką chęcią przeczytam następne części, ponieważ ich największym plusem jest prosty język, dzięki któremu książki czyta się szybko i przyjemnie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

And we don't want to go outside tonight And in a pipe we fly to the Motherland Or sell love to another man It's too cold outside For angels to fly Angels to fly To fly, fly For angels to fly, to fly, to fly Or angels to die* Anioły, to takie niesamowite istoty, prawda? Potrafią ocalić ludzkie życie, a ponadto komunikować się wszelkimi stworzeniami. Jednak... Co będzie, kiedy nasze anioły odejdą? Kiedy nie będziemy czuć już ich obecności, ani nie będziemy mogli usłyszeć ich szeptu w naszych głowach? Takie właśnie pytania zadawała sobie Ivy pod koniec Bratnich dusz. Szczerze mówiąc ja też je zadawałam. Nie potrafiłam wyobrazić sobie, kto teraz będzie chronił dziewczynę, ale... w końcu była już bezpieczna. W końcu jej oprawca zginął. Jednak Ivy znalazła zastępcę Tristana - Willa, który obiecał chronić ją przed wszelkimi niedogodnościami, ale czy wytrwa w swojej obietnicy? Kolejne lato. Tym razem bez szalonych pościgów, ani tajemniczych zabójstw. Ivy wraz z Willem, Beth, Dhanyą oraz Kelsey, wybrali się na Cape Cod, aby pomagać ciotce Cindy w prowadzeniu ośrodka turystycznego. Cała piątka świetnie się bawi, oczywiście, tylko wtedy, kiedy nie muszą pracować. Chodzą na imprezy, opalają się na plaży... Wywołują duchy... To ostatnie ściąga na nich problemy, ponieważ Kelsey zupełnie ,,niechcący" otworzyła portal do świata żywych Gregory'emu. Na początku nic się nie dzieje, wszystko ma swój stały bieg. Panuje ta sama, dobra rutyna. Jednak pewnej nocy, gdy Kelsey i Dhanya są na imprezie, zbyt pijane na to, żeby samodzielnie wrócić do domu, Ivy i Beth muszą po nie pojechać. Pech jednak chciał, iż dziewczęta większość drogi musiały pokonać poprzez las, w którym nie było żadnego oświetlenia. Obie były przerażone wizją samotnego pobytu w lesie, aż tu nagle, zza zakrętu wyjeżdża duży, terenowy samochód. Chociaż... stwierdzenie ,,wyjeżdża" jest za mocnym słowem. Samochód raczej wyskakuje na drogę, trącając przy tym gałęzie drzew. Ivy chcąc uniknąć poważnego wypadku gwałtownie skręca w lewo. Niestety jej ruch okazał się tragiczny w skutkach, ponieważ dziewczyna zderzyła się z drzewem. Przez chwilę miała wrażenie, że unosi się w powietrzu, aż w końcu usłyszała coś... a dokładniej kogoś. Tristan przemówił do niej i wtedy Ivy zrozumiała, że... nie żyje. Ten stan nie trwał jednak długo, gdyż już po chwili, a przynajmniej tak jej się zdawało, obudziła się w swoim ciele... w szpitalu. Od przystojnego pielęgniarza dowiaduję się, iż miała ogromne szczęście, bo przeżycie takiego wypadku nie jest możliwe. I wtedy dziewczyna dodaje dwa do dwóch i dochodzi do wniosku, że to Tristan. To on ją uratował, dając jej pocałunek życia Po kilku dniach, kiedy wraz ze swoimi koleżankami siedzą na szpitalnej werandzie, Ivy poznaje tajemniczego chłopaka, który jest dla niej bardzo oschły. Kim jest tajemniczy Guy? Czy Tristan powróci? Jak ułożą się sprawy między Ivy a Willem? Czy dziewczyna znów odzyska spokój ducha, który utraciła wraz z odejściem jej ukochanego? Ja Wam tego nie zdradzę, lecz dowiecie się tych wszystkich rzeczy czytając Wieczną tęsknotę. Powiem tak, szału nie ma, a staniki nie latają. Ta część nie zrobiła na mnie większego znaczenia. W niektórych momentach byłam wręcz znudzona. Niewiele się tutaj dzieje. Dowiadujemy się o kilku kłótniach między przyjaciółkami i czytamy o rozterkach miłosnych Ivy. Jednak... podoba mi się postać Guy'a. Lubię osoby tajemnicze, takie, z których nie wyciągniemy łatwo informacji. Natomiast Ivy... chyba przestałam ją lubić. Jakim cudem osiemnastoletnia dziewczyna wierzy w każdą opowiedzianą jej bajeczkę?! No jak, ja się pytam?! Rozumiem, że nie pozbierała się jeszcze po śmierci Tristana, ale bez przesady. Ma, do jasnej ciasnej, Willa, który kocha ją równie mocno, jak ona kocha swojego Anioła, a mimo to odtrąca go. Odtrąca również swoją najlepszą przyjaciółkę. O, nie, takich zachowań to ja nie toleruję. Podsumowując. Książka... Nie wiem sama.... Może powiem tak: polecam ją osobom z wielkimi zasobami cierpliwości (których ja niestety nie posiadam), takim, które lubią przesłodzone sceny, w których co pięć sekund padają słowa ,,kocham cię". Nie polecam jej osobom, które są przeciwnościami tego, co wymieniałam przed chwilą. Ja jestem pomiędzy. Nie mam cierpliwości do osób takich jak Ivy, jednakże uwielbiam scenki z wyznawaniem miłości. Mam wówczas po prostu ochotę się rozpłynąć. Ale najlepiej chyba będzie, jeśli powiem, że sami powinniście się przekonać, czy warto te książkę przeczytać czy nie. Bo, jak wiadomo, zdania są podzielone :D

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

,,Wieczna tęsknota" to czwarty tom cyklu ,,Pocałunek anioła". Książka powstała kilka lat po trzeciej części i jest kontynuacją miłosnych perypetii Ivy. Zbliża się pierwsza rocznica śmierci Tristana i Ivy wraz z przyjaciółmi postanowili wyjechać na wakacje. Will, Beth, Kelsey i Dhanya oraz Ivy spędzają lato na Cape Cod, gdzie pomagają ciotce Beth w prowadzeniu pensjonatu dla gości. Pewnego dnia Ivy i Beth ulegają niebezpiecznemu wypadkowi, podczas którego Ivy umiera. Tristan ratuję dziewczynę pocałunkiem życia i od tego momentu wszystko się zmienia. Ranna dziewczyna szybko wraca do zdrowia w szpitalu i to tam spotyka tajemniczego chłopaka, który stracił pamięć w wyniku brutalnego pobicia. Ivy jest przekonana, że ,,Guy", bo tak go nazywają, ma w sobie cząstkę Tristana i dziewczyna zaczyna darzyć go głębokim uczuciem. Nowe otoczenie z pewnością dodały świeżości. Już nie krążyłam między domem a szkolnymi korytarzami a znaleźliśmy się w pięknym i urokliwym miejscu. Uwielbiam nadmorskie klimaty i bardzo się ucieszyłam, że autorka postanowiła coś zmienić. Poznałam nowych bohaterów i nie wszyscy mi się spodobali, kilku wzbudziło moja podejrzliwość i jestem ciekawa, z jakiej strony zaprezentują się w przyszłości. Myślę, że seria rozwija się z książki na książkę. Pamiętam, że pierwsza część była delikatna i przyjemna, lecz ta nabrała pazura i akcji. Jest o niebo lepsza od swoich poprzedniczek. Względem Ivy mam mieszane uczucia. Po tym, co ją spotkało powinna być bardziej czujna a ona nie zważała na rady innych. Poznała nowego chłopaka i święcie wierzyła w jego dobroć. Lekceważyła rady przyjaciół, co wywoływało niejedną kłótnie. Dziewczyna mnie denerwowała nie tylko ze względu na swoją bezmyślność, ale jej podejścia do Willa również nie było w porządku. Chłopak już od pierwszej książki udowodnił, że jest porządnym, miłym i odważnym bohaterem. Polubiłam go i sądziłam, ze świetnie do siebie pasują. Po ich rozstaniu zachował się uczciwie i jego postać mnie intryguję, jestem ciekawa jak dalej potoczą się jego losy. Autorka nadal utrzymała lekki styl pisania. ,,Wieczną tęsknotę" można przeczytać w kilka godzin i przyznaję, że jest to mile spędzony czas. Pani Chandler mnie zaskoczyła, kiedy myślałam, że już wszystko zostało wyjaśnione, ona wprowadziła kolejne niebezpieczeństwo i uważam, że jej się udało. Książka nie jest czymś wielce oryginalnym. Pomimo tego seria przypadła mi do gustu, jest świetna na zabicie czasu, więc polecam. 4-/6

(Kliknij aby rozwinąć opinię)