W pogoni za Harrym Winstonem
Weisberger Lauren

"W pogoni za Harrym Winstonem" opowiada historię trzech przyjaciółek, które z pozoru wiodą idealne życie, ale ich samych ono w pełni nie satysfakcjonuje. Z tego powodu pewnego dnia postanawiają wprowadzić zmiany i wymyślają plan, który ma na celu wprowadzić zmiany. Emma będąca dotąd monogamistką ma wdawać się w przelotne romanse, Leigh nie jest przekonana, że jej obecny związek jest tym na całe życie, a na horyzoncie pojawia się ktoś nowy, natomiast Adrianę nudzą stałe związki, lecz następna jej relacja zmienia  się w coś poważniejszego. Przypomina to jakąś głupkowatą, płytką komedię, ale w tej książce nie ma się z czego śmiać, a może gdyby pojawiały się tutaj wątki komediowe to odbierałoby się to nieco lepiej. Jest jednak jak jest i książka z jednej strony opowiada historię trzech dorosłych kobiet, ale z drugiej przypomina to powieść o trzech nieogarniętych nastolatkach, które same nie widzą czego chcą, zadzierają nosa, później się boczą, płaczą,wymyślają głupoty, robią głupoty i nudzą potwornie . Niby tam mamy zarysowane troszkę jakieś osobiste dramaty, ale to jest tak opisane, że nie przekonuje. Od samego początku losy bohaterek po prostu są nudne i nijakie. Podobne historie już były setki razy. Przypomina to taki surowy szablon, bez życia, bez emocji, bez ani jednej ciekawej postaci, bez choćby jednego oryginalnego akcentu. Trochę szkoda, bo sam pomysł nie jest taki straszny, po prostu brakuje tutaj tego "czegoś" co wciągnęło by w ten świat bez reszty, co pozwoliłoby śledzić losy bohaterek z zainteresowaniem, dzięki czemu chciałoby się dla bohaterów jak najlepiej i co powodowałoby, że chce się wrócić do tej książki. Tymczasem czytanie idzie jak po grudzie, a losy bohaterów są obojętne - byle doczytać do końca

Książka autorki Diabeł ubiera się u Prady jest stanowczo przereklamowana. Zwłaszcza w porównaniu z wyżej wspomnianą. Wybudził się przy niej jak mops. Akcja bardzo powolna. Momentami gubiłam się która bohaterką jest która.