Tylko mnie pragniesz, czyli wszyscy moi kochankowie
Szymon Braun

"Tylko mnie pragniesz, czyli wszyscy moi kochankowie" - Szymon Braun 

4,5/5 ?

"- Cichutko, wszystko jest dobrze - usłyszałem. 

Byliśmy bardzo blisko siebie, patrzyliśmy sobie w oczy.

- Teraz widzę, jak pięknym jesteś człowiekiem - powiedział, a ja poczułem, że się rozpływam."

Z jaką książką skończyliście stary i jednocześnie zaczęliście nowy rok? 

U mnie jest to książka Szymona, który nie tylko zadebiutował - według mnie - bardzo dobrą książką, ale prywatnie jest też przesympatycznym człowiekiem, pełnym ciepła i zrozumienia. 

I to się da wyczuć w jego książce, ponieważ czytając ją, można poczuć, jakby czytało się zwierzenia swojego najlepszego przyjaciela ?

Naprawdę, całość jest utrzymana w formie takiego.. pamiętnika? Chyba tak bym to nazwała. Dzięki temu, czuję większą więź z bohaterem, jakbyśmy znali się od lat.

Coś pięknego ?

Do tego wszystkiego autor nie stara się na siłę, aby było poważnie, tylko wręcz jest na odwrót - Szymon pisze z jajem, nie cenzuruje swoich słów, za co jestem mu ogromnie wdzięczna, bo dzięki temu jest bardziej.. autentycznie. 

Ja nie zliczę, ile razy parsknęłam śmiechem podczas czytania ?

Humor w tej książce powalał mnie czasem na łopatki - niby prosty, ale taki nie wymuszony, przez co totalnie mnie kupił ?

"Położyłem się na łożu i niczym Frytka w "Big Brotherze" dałem jasno znać, na co mam ochotę."  

Ale do rzeczy..

Książka zaczyna się, kiedy główny bohater poznaje Ł - dokładnie tak, kochankowie nie są wypisywani z imion, a jedynie pierwszych liter imienia - i krótko mówiąc.. nie była to randka życia.

Później autor przechodzi do zaburzeń odżywiania.. i tutaj mocno się utożsamiam. Sama potrafiłam i zresztą nadal potrafię, mieć napady objadania się. Niestety.

"Pamiętajcie, nie wspomina się o wadze, nic a nic. Te słowa ryją mózg, robią ci lobotomię wręcz.

[...]

To zawsze gdzieś w tobie zostanie. Przynajmniej we mnie wciąż jest. Kiedy widzę i słucham kogoś, kto mówi, że z tym wygrał, to nie umiem w to uwierzyć, chociaż chciałbym."

Następnie przyszedł czas na "X"..

X - czyli kolejny partner naszego głównego bohatera. Chodzący - w moim mniemaniu - red flag, napuszony drań.. matko i córko!

X do wora, wór do jeziora ?

No strasznie mi nie podpasowal..

Był też epizod z S1, jak nazwał go autor.. 

I autentycznie żałowałam, że ich relacja się się rozwinęła ?

Nie będę wymieniać wam wszystkich mężczyzn, bo myślę, że zepsuła bym wam radość z czytania, ale powiem, że było ich sporo. 

Jak to autor ładnie nazwał w którymś momencie, nadszedł czas "puszczania się" ?

Nie zabrakło też scen erotycznych i chociaż było ich sporo, były bardzo fajnie napisane. Nie skręcało mnie, a wiadomo, takie sceny trzeba umieć napisać, żeby nie było żenująco. Szymonowi się udało!

Ta historia jest dla mnie taką podróżą, w której bohater chce odnaleźć samego siebie. Może nie każde decyzje były mądre, ale takie jest przecież życie, każdy z nas uczy się na błędach.. 

Książkę czyta się bardzo szybko, przez co musiałam robić od niej przerwy, co by za szybko nie skończyć - za bardzo przywiązałam się chyba do głównego bohatera ?

I na pewno nie jest to coś, co poleciłabym osobie, która nie lubi książek o osobach homoseksualnych. 

Natomiast jeśli ktoś lubi takie wątki, lub po prostu mu nie przeszkadzają, to z czystym sumieniem powiem, że będzie to dobrze spędzony czas z książką. 

Ode mnie polecajka i nie mogę się doczekać kolejnych książek Szymona ?

Współpraca reklamowa z @szymon_br_krk