Trylogia Ojczyzny (Tom 1). Dusza granicy
Matteo Righetto

Akcja książki rozgrywa się we Włoszech, w Nevadzie, w ostatnich latach XIXw. Poznajemy rodzinę De Boerów, ich codzienność, troski i radości. Głową rodziny jest Augusto, który potrafi jak nikt wsłuchać się w głos natury i żyć z nią w zgodzie. Mężczyzna wraz z rodzina zajmuje się uprawą tytoniu, jednak uzyskane dochody nie wystarczają na zepewnienie najbliższym godnego życia i mężczyzna zmuszony zostaje do nielegalnego handlu. Tajemnice nielegalnych interesów przekazuje najstarszej córce, Jole. Rozpoczyna się podróż, w której najtrudniejszym przeciwnikiem może okazać się natura. Gdy mężczyzna nie wraca do domu Jole rusza jego śladem. Czy  uda jej się dotrzeć do celu ? Jakie tajemnice kryją się za zaginięciem jej ojca ?

"Dusza granicy" to bardzo krótka i niewielka objętościowo książka, która zaskakuje swoją prostotą i uniwersalnością przekazu. To nie tylko historia o podróży ale również o sile rodzinnych więzi, poświęceniu, niezwykłej odwadze i wytrwałości. Książka napisana została w oryginalny, wręcz bardzo specyficzny sposób. Krótkie rozdziały, spokojna, stosowana narracja i bardzo mała liczba dialogów z licznymi opisami przyrody to cechy główne książki. Całość podzielona jest na trzy części. W pierwszej poznajemy rodzinę De Boerów oraz ich zwyczaje, w drugiej jesteśmy świadkami niezwykłej podróży ojca i córki by w końcu w trzeciej części towarzyszyć Jole w samotnej walce z żywiołem natury. "Dusza granicy" to wartościowa, piękna opowieść o pokonywaniu własnych słabości oraz przezwyciężaniu przeciwności losu. Nie znajdziemy tutaj szalonych zwrotów akcji czy sensacji. Lektura idealna dla osób poszukujących wyciszenia, oddechu od codziennego biegu oraz lubiących lektury z ukrytym przesłaniem. Dla mnie była ona miłą odmianą i okazją do poznania innej, bardzo interesującej formy przekazu ponadczasowych mądrości.

Koniec XIX wieku, Nevada. W położonej nad doliną rzeki Brenty w północnej części regionu Wenecji Euganejskiej od lat mieszka rodzina De Boerów. Głową pięcioosobowej rodziny jest Augusto, człowiek małomówny i niestrudzony pracownik. De Boerowie utrzymują się z uprawy tytoniu, lecz nie jest to opłacalny biznes, zwłaszcza że tytoń odbierany jest przez przedstawicieli państwa, które jest w tej dziedzinie monopolistą. Aby godnie żyć, Augusto potajemnie gromadzi liście tytoniu, żeby przemycić nadwyżkę przez granicę z Austrią. Pewnego dnia ojciec uznaje, że jego piętnastoletnia córka Jole jest już gotowa, żeby odbyć z nim podróż i przerzucić tytoń za granicę. Droga nie będzie łatwa, ojciec z córką będą przedzierać się niedostępnymi ścieżkami w ciągłym strachu, że zostaną odkryci przez straż graniczną lub zaatakują ich dzikie zwierzęta. Ta podróż będzie prawdziwą lekcją życia dla dziewczyny i nie minie wiele czasu, gdy Jole będzie musiała wyruszyć samotnie w podróż, by poprawić sytuację rodziny. Podejmie się przemytu tytoniu, ale oprócz tego będzie chciała odkryć, jaki los spotkał jej ojca, który przed trzema laty nie wrócił z przemytniczego szlaku.

Książka Matteo Righetto jest podzielona na trzy części. Każda z nich to nowe doświadczenia w życiu Jole. Już na samym początku zaskoczyła mnie bardzo prosta forma narracji, rozdziały są bardzo krótkie, prawie nie ma w nich dialogów. Narracja jest prowadzona spokojnie i na pewno nie będzie tu opisów wartkiej akcji. Mimo takiej formy autor zaskakuje, bo wystąpią tu zwroty akcji. Pierwsza część to zapoznanie czytelnika z rodziną i wprowadzenie w realia ich życia. To, co wyznacza rytm istnienia De Boerów są pory dnia i pory roku. Od tego jest uzależniona ich ciężka praca. Bieda i głód zmusza rodzinę do podjęcia się przemytniczej pracy. Część druga to opis podróży ojca i córki, która zostaje wprowadzona do nielegalnego biznesu. Ojciec będzie dla Jole mentorem i przewodnikiem, choć małomówny to przekaże córce wszystkie informacje na temat przemytu. Nie zabraknie w tej części opisów przyrody, które nie są rozwleczone, są wręcz plastyczne. Trzecia część jest poświęcona samotnej podróży Jole, która wróci z niej odmieniona. Dziewczyna nauczy się, że niebezpieczeństwo może ją spotkać nie tylko ze strony człowieka, ale i przyrody.

„Dusza granicy” zaskoczyła mnie ogromnie. Ta niewielka objętościowo książka ukazuje historię rodziny, która ze sobą jest bardzo mocno związana, wzajemnie się troszczy i by poprawić swój byt, decyduje się na przemyt tytoniu. Jole zaimponowała mi siłą, ta odważna dziewczyna sama wyruszyła niebezpiecznym szlakiem, świadoma tego, co może tam na nią czekać, zrobiła wszystko, co tylko mogła w trosce o swoją rodzinę. Książka na pewno nie będzie lekturą dla każdego. Dominacja stonowanej narracji i opisów przyrody mogą się nie spodobać. Warto jednak zapoznać się z tą historią.