Toska z Lasu. Spiski, ucieczki, tajemnice i porwania. Tom 2

Toska i Rinaldo zaprzyjaźnili się z Lucillą. Jej ojciec szykuje się do wojny, która jest nieunikniona, jej matka udała się w podróż do Urbino, a ona postanawia zostać w posiadłości. Tak teoretycznie, bo w praktyce wymyka się, aby spotkać się z przyjaciółmi. Cała trójka wybiera się do klasztoru, jednak droga nie przebiegnie bez komplikacji. Co takiego się stanie? Jakie przygody przeżyją?

To kolejny tom o przygodach rodzeństwa Toski i Rinaldo oraz księżniczki Lucilli. Historia ciekawa, wciągająca, momentalnie zabawna, pełna przygód. Zdecydowanie przypadła do gustu dzieciom.

Bohaterowie dający się lubić, a to sprawia, że ich przygody śledzi się z przyjemnością.

Wizualnie komiks jest dość ładny. Ilustracje niebanalne, przyciągające wzrok i zachęcające do poznania treści.

„Toska z lasu. Spiski, ucieczki, tajemnice i porwania. Tom 2” to komiks, który moim dzieciom się podobał i z przyjemnością polecamy.

Recenzja pojawiła się również na moim blogu - Mama, żona - KOBIETA

PopKulturowy Kociołek:

W Toska z lasu tom 2 Teresa Radice i wspierający ją artysta Stefano Turconi kontynuują prostą, ale niezwykle przyjemną w odbiorze przygodowo-komediową historię młodych bohaterów osadzoną w średniowiecznej malowniczej/słonecznej Italii. Ponownie uwaga czytelnika skupia się na Lucilli, której ojciec rozpoczyna przygotowania do wojny. Ona, zamiast towarzyszyć matce w podróży do Urbino, postanawia zostać w rodzinnej posiadłości. Szybko się jednak z niej wymyka, aby ponownie spotkać się ze swoimi nowo poznanymi przyjaciółmi. Później sytuacja mocno się komplikuje i popada ona w spore tarapaty. Na całe szczęście będzie ona mogła liczyć na Toske i Rinalda, którzy potrafią radzić sobie z różnymi zagrożeniami.

Nie brakuje więc tutaj widowiskowości, odrobiny dramatyzmu i dużej dawki wspomnianego już humoru. Wszystko to połączono z prostym, ale przemyślanym pokazaniem pewnych historycznych faktów (napięcia pomiędzy Florencją a Sieną). Do tego wszystkiego autorka zdecydowała się zaimplementować w scenariuszu retrospekcję ukazującą przeszłość tytułowej sieroty. Dając tym samym czytelnikowi szansę jeszcze mocniejszego polubienia tej postaci.

Nie można mieć więc większych uwag do przygodowego scenariusza (stworzonego głównie z myślą o młodszej młodzieży). Podobny poziom prezentuje oprawa wizualna komiksu. Rysunki Stefano Turconiego to prosta, acz żywiołowa forma sztuki, która dodatkowo mocno nasycona jest żywymi kolorami. Obserwując kolejne kadry dzieła, trudno jest nie zauważyć mocnej Disneyowskiej otoczki, która powinna spodobać się szerokiemu gronu odbiorców.