Tam, gdzie stąpały moje stopy
Wiesława Kucewiczówna

Książka  opowiada o skomplikowanej historii życia młodej kobiety. Która ciągnie  się od dzieciństwa aż  do okresu dorosłości. Dlatego że    miała dwóch ojców i dwie matki.  Jedni mieszkali na wsi a drudzy w mieście. Początkowo główna bohaterka mieszka na terenach wiejskich. Z czasem przeniosła do miasta. Bardzo miłe opowiada o czasach szkolnych zarówno tych na poziomie podstawowym jak i licealnym.  Nauka nigdy nie sprawiała jej większego problemu.  Największym cierpieniem  wówczas była  śmierć dziadka pierwszego nauczyciela języków obcych jak i biologicznej matki. Która odeszła 1 kwietnia, wyniku ciężkiej chorobie.  Po  maturze wybrała   się na studium nauczycielskie. Chociaż początkowo myślała o dziennikarstwie.   Rozpoczęła jednak  pracę w szkole podstawowej, którą bardzo lubiła. Bardzo młodym wieku  wyszła za mąż. Na początku jej nowa droga życia była usłana różami u boku ukochanego. Jednak z upływem czasu, sytuacja zaczęła dramatycznie zmieniać. Alkoholizm zaczął się wkradać do jej rodzina.   Śmierć męża była dla kolejnym ciosem poniżej pasa. Mimo wszystko musiała uporać się, pójść dalej. Ponieważ miała na wychowaniu córki. W  Późniejszym okresie czasu poznała  Toma, z którym się zaręczyła,  z pochodzenia był Holendrem. Którym się zaręczyła.  Resztę zostawiam czytelnikowi, naprawdę wato.   Po przeczytaniu książki  uświadomiłem, jak życie jest czasem przewrotne. A także, z jakimi ciężkimi doświadczeniami człowiek musi się zmierzyć. Trudne sytuacje uczą nas pokory i hartują na przyszłość.  Książka jest skierowana dla osób, które doświadczyły wielkiego kryzysu w już w okresie swojego dzieciństwa. A także wszystkim młodym małżonkom, którzy dopiero zaczynają wspólną drogę życia. I wszystkim innym, którzy uwielbiają ciekawe historie życia.

Przepiękna niczym najjaśniejsze ze wspomnień w których byliśmy szczęśliwi. Prosta jak życie naszej bohaterki, gdzie czasem chleb ze śmietaną i cukrem lepiej smakował niż miastowe jedzenie. Prawdziwa, pisana wprost z serca, które dla wszystkich miała wyciągnięte na dłoni. Ponadczasowa, jak Biblia, która nigdy się nie zmienia, a i tak każdy ma na jej temat własne zdanie. I bardzo przejmująca jak wydarzenie z dzieciństwa, które pamiętamy do dzisiaj.
Spisana ze wspomnień, których wydarzenia wpłynęły na jej rozwój i życie. Historia krótka, ale zapadająca w pamięć. Czytając ją przypominałam sobie swoje dzieciństwo. Rozumiem miłość bohaterki do wsi, bo ja sama wolałabym żyć tam nawet skromnie, niż cisnąć się w bloku, gdzie jedynym widokiem zza okna byłaby zmieniająca się ilość zaparkowanych samochodów. Nie zawsze tam gdzie są pieniądze jest radość i miłość. Najważniejsze to być chcianym i kochanym. Bardzo sentymentalna pozycja, która skłania do refleksji nad własnym życiem. Ukazuje wszystko co było i przeminęło. Cały szmat czasu wstecznego zamknięty w książce, która znaczy więcej niż prawdziwi rodzice, którzy jej nie wychowywali.
Bardzo się przy niej wzruszyłam.
Idealna jako zatrzymanie w czasie i zrobienie sobie rachunku sumienia. Niby czytamy historię postaci, a mimo tego od razu przed oczami staje nam własne życie. Zupełnie jakby zapraszała nas do zwiedzania przeszłości, o której nie można zapominać.
Bardzo ciepły i przyjemny styl niczym świeże i cieplutkie bułeczki. Ich zapach się za nami ciągnie, jak owa książka, która zaprasza, by jej posmakować.
Nieco nostalgiczna, ukazująca trudy życiowe na wsi, gdzie nie było lekko. Uświadamiająca o zdrowotności uchowanego mięsa, które bardzo długo zachowywało swoją świeżość. Historia płynna, choć czas w tej książce mija, a my nawet tego nie zauważamy. W jednej chwili dziecko jest malutkie, a następnie rośnie z biegiem czasu, które się przyrównuje do rzeczy bądź miejsc. Książka, która zachęca do życia i doceniania tego, co mamy, gdyż szybko można to stracić.