Tajemnica Evana
D.Pisarska

WSPÓŁPRACA
Tajemnica Evana
Autorstwa Danuta Pisarska
Jest to książka inna niż wszystkie. Jest to literatura młodzieżowa. Bardzo krótka bo zaledwie 122 strony. Czyli czyta się ekspresowo. Rzadko sięgam po tego typu gatunek, ponieważ często nie poruszają zbyt poważnych tematów czy problemów.
Historia zaczyna się od poznania małego kilkuletniego Evana. Chłopaka który myślał że jest superbohaterem i posiada moce. Chłopiec że względu na brak dłoni jest osobą niepełnosprawną. Postanawia uratować Emme modelkę, którą sam sobie wybrał do uratowania. Piękna kobieta o bardzo oryginalnym czerwonym kolorze włosów. Chłopiec postanawia zamieszkać z kobietą. Tu historie trzeba samemu przeczytać, ponieważ za dużo szczegółów by trzeba zdradzić.
Początkowo historia wydawała się nudna, przewidywalna i nieprawdopodobna. Dopiero pod koniec można było zrozumieć i dlaczego autorka w taki sposób nas prowadzi przez całą powieść. Ciężko ubrać w słowa zakończenie. Chyba można się było spodziewać takiego zakończenia ale daje nam doskonałą lekcje i można uronić łzy. Historia po przeczytaniu całości bardzo zyskuje i polecam każdemu młodemu człowiekowi aby przeczytał i zaczął patrzeć inaczej na otaczający na świat.
Mimo że jest to pierwsza książka tej autorki zdecydowanie chce sięgnąć po kolejne jej pozycję. Evan faktycznie to mały superbohater, który uratował życie kilku osób. Bądźmy jak Evan i pomagajmy ludzią nawet gdy oni nie dostrzegają swoich problemów. Pamiętajmy nie róbmy nic na siłę.

Zgadzając się na napisanie kilku słów o tej historii, nie spodziewałam się, że ta króciutka opowieść tak bardzo mnie poruszy. Minęło już kilkanaście dni od momentu, w którym skończyłam ją czytać, a ona nadal siedzi mi w głowie, porusza i zmusza do nieustających refleksji.
Narratorem tej historii jest mały chłopiec, chłopiec, który jest superbohaterem i za najważniejsze zadanie w swoim siedmioletnim życiu postawił przekazać dorosłym, że pieniądze blichtr i życie na świeczniku to nie jest to, co jest najważniejsze w życiu... Czy mu się to udało? Mam nadzieję, że tak, bo morał płynący tej historii jest naprawdę ważny i powinien on dotrzeć do bardzo wielu osób zapatrzonych w swój własny czubek nosa i niedostrzegających życia, toczącego się tuż obok.

Początkowo historia ta wydawała mi się dość dziwna i nieprzemyślana do końca (Gdzie są rodzice dziecka? Dlaczego go nikt nie szukał? Kto pozwolił siedmiolatkowi, by wybrał sobie osobę, u której zamieszka? Dlaczego Emma nie zawiadomiła odpowiednich służb?) I mnóstwo jeszcze innych szczegółowych pytań się nasuwało, ale z każdą kolejną stroną historia ta nabierała coraz większego sensu i te pytania już nie były tak ważne, a odkryta tajemnica totalnie zmieniła mój punkt widzenia i wymazała pierwsze niezwykle mylne odczucia, zastępując je olbrzymim wzruszeniem i wieloma łzami.

Autorka fantastycznie zbudowała napięcie, z każda kolejną stroną adrenalina rośnie a emocje, które płyną z każdej strony, sprawiają wrażenie rozpędzonej górskiej kolejki. Książkę czyta się niezwykle szybko, ale w głowie zostaje ona na bardzo długo. Przypominamy sobie, jak ważne jest, by mieć obok siebie kogoś, komu można ufać, jak bardzo trzeba wspierać drugiego człowieka i być tuż obok gdy świat zaczyna sypać się na głowę.
Autorka pięknie pisze o miłości nie tylko tej między dwójką dorosłych ludzi, ale szczególnie o tej rodzicielskiej, tęsknocie za ciepłem i poczuciem bezpieczeństwa. Nie boi się pisać o chorobie i odchodzeniu, radzeniu sobie z żałobą i układaniu dalszego życia w cieniu straty. Zaopatrzcie się w ogrom chusteczek, bo historia ta szczególnie teraz w tym świątecznym okresie otworzy Wam oczy na wiele istotnych spraw i tylko potwierdzi, że nie ważne jest to, co znajdziecie pod choinką, ale to, kto usiądzie obok przy wigilijnym stole...

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. To krótka historia, ale niezwykle emocjonalna i mimo trudnego zakończenia, przepełniona wieloma pozytywnymi aspektami. Każdy z niej wyciągnie wiele wniosków...