Szumowiny
Jorn Lier Horst

Kolejna udana książka Horsta, doskonała dla fanów kryminałów. Po raz kolejny jej realizm przemawia do czytelnika, a przedstawione wydarzenia łączą się powoli w pełen obraz zaskakujących wydarzeń. Prócz klasycznego wątku kryminalnego mamy tutaj jeszcze dodatkowo tajemniczy wątek z życia gangów i nieznanych organizacji. Zdecydowanie polecam. Pełna recenzja: http://dlalejdis.pl/artykuly/szumowiny_recenzja

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Nie przypominał sobie drugiej takiej sprawy, która wydawałaby się aż tak chaotyczna, pozbawiona sensu i nieprawdopodobna. Nie wiedział od czego zacząć ani na co spożytkować skromne siły, którymi dysponował." Kryminał napisany w bardzo wciągającym stylu, nie ma w nim szarpania narracji, jak to nieraz się zdarza, lecz konsekwentne, płynne, uporządkowane, choć również mocno zaskakujące obierane kierunki akcji i wyjątkowo umiejętne rozwijanie intrygi. Stopniowo zanurzamy się w coraz głębsze warstwy tajemnic i zagadek, docieramy do pokładów prawdy sprytnie ukrytych za przeszłymi i bieżącymi wydarzeniami. Wartko, lecz z dbałością o szczegóły, tak aby nic nam nie umknęło z detektywistycznych zawiłości, jak najbardziej ulec sprawnie budowanemu klimatowi książki, mocno zaangażować się w chwytające rytmiczne tempo następujących po sobie zdarzeń. Powieść kryminalna gwarantuje wysoki stopień zaczytania i mocną satysfakcję. Wiele w niej pomysłowych rozwiązań, zgrabnie prowadzonych wątków obyczajowych, ciekawych profili głównych bohaterów i czarnych postaci. Autor podnosi również interesującą kwestię sensowności kary więziennej, wieloletniego pozbawiania wolności, podstaw uzasadnienia izolacji skazanych od społeczeństwa, stopnia sprawdzenia się programów resocjalizacji, istotnych zmian zachodzących w człowieku podczas pobytu w więzieniu, wskaźnika powtórnych zbrodni i przestępstw po wyjściu zza krat zakładów więziennych. Kryminał na udany wieczór czytelniczy w konwencji świetniej gry docierania do źródeł zbrodniczych czynów i prób wskazywania tożsamości mordercy. Makabryczne znaleziska wyrzucanych przez morze na norweską plażę ludzkich stóp wstrząsa mieszkańcami spokojnej miejscowości. Policja natychmiast zajmuje się identyfikacją, próbą odnalezienia reszty ciał i ustaleniem przyczyn zgonu ofiar. Jednak śledztwo prowadzone przez komisarza Williama Wistinga, może już nieco zmęczonego i zniechęconego wykonywaną pracą, okazuje się skomplikowane i złożone, uwarunkowane przez wydarzenia z dalekiej przeszłości, a do informacji o nich niezwykle trudno jest teraz dotrzeć. Rośnie presja czasu, zainteresowania opinii publicznej i środków masowego przekazu. Nie do końca wiadomo, jak prowadzić tak rozległe dochodzenie wobec znikomego zgromadzenia materiałów dowodowych, wielu teorii przedstawiających możliwy przebieg zdarzeń, braku logicznych powiązań, wyjaśnień, wzorców, wspólnych mianowników. Śledztwem zarzuca na prawo i lewo, wciąż nie wiadomo, z jakimi faktami i tajemnicami przyjdzie się jeszcze policjantom zmierzyć. Dlaczego plan zabójstwa zawiera element odcinania ofierze jednej stopy, co się za tym kryje? Co się okaże punktem zwrotnym sprawy, jaki ważny składnik, przełomowy detal, w końcu wydostanie się na światło dzienne, sprawiając, że powoli wszystkie elementy układanki zaczną trafiać na właściwe miejsca? Ale czy faktycznie uda się wszystko dokładnie i rzetelnie wyjaśnić, naświetlić właściwe tło sprawy, nie zgubić żadnego z tropów? bookendorfina.blogspot.com

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Zawsze istniało jakieś logiczne wytłumaczenie. Jakiś wzorzec, wspólny mianownik, ciąg przyczynowo-skutkowy". Resocjalizacja już z samej definicji powinna "naprawiać" zdemoralizowanego człowieka, z szumowiny z powrotem czynić go pełnoprawnym obywatelem. Wiemy jednak, że w większości przypadków pobyt w więzieniu nie pomaga, a wręcz przeciwnie, szkodzi, jeszcze bardziej pogrążając w degrengoladzie, osadzonego. Problem ten został poruszony w kolejnej odsłonie serii o pracującym w Larviku - policjancie Williamie Wistingu. Jorn Lier Horst to norweski pisarz i dramaturg, który do września 2013 r. pełnił funkcję szefa wydziału śledczego Okręgu Policji Vestfold. Studiował trzy kierunki studiów - kryminologię, filozofię i psychologię. Od 2012 r. wydaje powieści kryminalne dla młodszych czytelników, zwane serią CLUE, mieszka obecnie w Stavern. "Szumowiny" to szósty tom serii, dość dobrze przyjętej przez polskich czytelników. W środku lata, w Stavern, morze wyrzuca na brzeg odciętą, lewą stopę w bucie do biegania. W ciągu tygodnia zostają odkryte łącznie cztery takie makabryczne znaleziska. Inspektor William Wisting rozpoczyna śledztwo, w którym ważną role odgrywają byli skazańcy, pewni staruszkowie, którzy zaginęli bez jakiegokolwiek śladu oraz tajna organizacja. Rzecz wydawałoby się błaha, ale na współczesnym rynku księgarskim, jakże ważna, czyli okładka najnowszego tomu tej serii wydanego w Polsce - jest według mnie najlepszą z dotychczasowych i z pewnością przyciąga wzrok, co już jest dużym sukcesem. Poza tym, widoczny na niej obraz buta, które wyrzuciło morze, doskonale odzwierciedla całą intrygę kryminalną, a wraz z dwuznacznym tytułem oznaczającym zarówno występujących w fabule, wyrzutków społeczeństwa oraz morskie szumowiny, jakie wraz ze śmieciami, zawsze płyną z prądem, stanowią doskonałą całość. To na zewnątrz, a co w środku? Poprzednie książki Jorna Liera Horsta przyzwyczaiły mnie do dość spokojnego tempa akcji, które zazwyczaj równomiernie rozłożone, pozwala obserwować toczące się śledztwo z uwagą i z zaciekawieniem. W tej części, podobnie jak w innych, policyjne śledztwo zazębia się z pracą Line - dziennikarki, córki inspektora. Czytelnikom, którzy znają prozę autora, z pewnością łatwo więc będzie przewidzieć, że w pewnym momencie, obydwa wątki - policyjny i dziennikarski, zaczynają się ze sobą zazębiać, prowadząc do wspólnego finału. To przewidywalna maniera pisarza, która jednakowoż nie przeszkadza mi upajać się całą, wyborną, kryminalną warstwą. Początkowo, w miarę rozwoju akcji i wplatania w fabułę kolejnych bohaterów związanych z całą sprawą, miałam problem z zaszeregowaniem obcojęzycznych imion i nazwisk do ich udziału oraz wagi. Po uporządkowaniu sobie ról kolejnych postaci, mój umysł już bez problemu mógł śledzić dochodzenie Wistinga, którego finał okazał się bardziej skomplikowany niż przypuszczałam. Pewne motywy zabójcy bowiem odgadłam, jednak w dużej mierze nie przewidziałam genezy niektórych wątków, które okazały się dla mnie totalnym zaskoczeniem. Dzięki temu, mogę stwierdzić, że "Szumowiny" to powieść z dobrze skrojoną intrygą kryminalną. Przygoda z książkami tego skandynawskiego pisarza to jak cofanie się w czasie, gdyż w Polsce kryminały z tej serii wydawane są w zupełnie odwrotnej kolejności, co nadal mnie dziwi. Takie cofanie się w czasie od poprzedniego tomu nr 10 do obecnego nr 6, z których najpierw dowiadujemy się przykładowo o rozstaniu Wistinga ze swoją partnerką, poznając następnie początki ich znajomości, jest naprawdę dziwne. Jeśli chodzi więc o dość szeroko rozbudowaną płaszczyznę osobistego życia bohaterów, zaburzona kolejność wydawania poszczególnych tomów jest sporym utrudnieniem, które mnie irytuje. Jorn Lier Horst w każdym ze swoich kryminałów, porusza ważny społeczny problem. W tym przypadku śledztwo Wistinga dotyka fundamentalnych pytań dotyczących pracy policjantów i roli, jakie pełnią więzienia w resocjalizacji skazańców. W szczególności wątek rozmów Line z byłymi osadzonymi, daje sporo do myślenia. Autor wplata także w fabułę swojej książki statystyki dotyczące kary śmierci w Stanach Zjednoczonych porównując je z sytuacją w Norwegii, w której więźniowie wychodzą na wolność po odbyciu kary i często wracają na przestępczą drogę. Jorn Lier Horst nie wysnuwa jednak żadnych wniosków, to czytelnikowi pozostawia te kwestię pod rozwagę. Ciekawostką jest także geneza powstania sloganu firmy Nike, który wszyscy doskonale znamy, czyli "Just do it". "Szumowiny" to kryminał, przy którym spędziłam całkiem ciekawe popołudnie, śledząc poczynania jednego z moich ulubionych inspektorów policyjnych. Dla fanów tego cyklu to niewątpliwie lektura obowiązkowa.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

kingaczyta.blogspot.com Gdy tylko zobaczyłam "Szumowiny" we wrześniowych zapowiedziach to od razu dodałam ten tytuł do swojej listy. Zresztą nie mogło być inaczej, bo pozostałe tomy bardzo mi się podobały. Na początek krótko jednak wyjaśnię, że jest to tom szósty z cyklu o komisarzu Wistingu, a pozostałe zostały u nas wydane od końca i tak też już chyba pozostanie. Ta odwrócona kolejność w śledzeniu zagadek kryminalnych nie przeszkadza, bo każdy tom to odrębna historia. Natomiast trochę dziwnie czyta się o losach bohaterów od tyłu, o czym już zresztą wspominałam. Autor sporo czasu poświęca życiu prywatnemu Wistinga i jego córki Line, więc ten brak chronologii trochę może przeszkadzać, ale dla mnie i tak najważniejsza jest sprawa kryminalna. No i zawsze można poczekać aż wszystkie tomy zostaną wydane i dopiero wtedy zacząć lekturę, ale ja jednak polecam szybko zapoznać się z twórczością Horsta, bo facet zna się na rzeczy! Tym razem na komisarza Wistinga czeka bardzo trudna sprawa. W Stavern fale wyrzucają na brzeg cztery odcięte lewe stopy, brakuje jednak ciał ofiar. Tropy prowadzą do osób, które zaginęły z jednego z domu starców, ale dlaczego? Tutaj nic już nie jest jasne. Tradycyjnie akcja biegnie dwutorowo; jest śledztwo prowadzone przez Wistinga oraz punkt widzenia Line, która jest dziennikarką. I tutaj tym razem muszę się przyczepić, w sumie przy innych tomach także, bo zaważyłam, że autor jest mocno schematyczny. Ja nie ukrywam, że lubię Line i wątki z nią związane, ale za każdym razem wiem, czego się spodziewać; kobieta pracuje nad jakąś swoją sprawą, która później łączy się ze śledztwem jej ojca. A, no i często wpada w kłopoty. "Szumowiny" to moja 5 książka tego autora, więc taka schematyczność zwraca już mocno na siebie uwagę. Ale to jest Horst i najwyraźniej trzeba to po prostu zaakceptować. Taki ma facet styl pisania. Książki Horsta cenię sobie mocno za tematykę społeczną. Tym razem autor poruszył problem resocjalizacji dla więźniów i wielokrotnie stawia pytanie, zmuszając czytelnika do refleksji, jak pobyt w więzieniu wpływa na człowieka. Czy takie całkowite odizolowanie gwarantuje "naprawę" więźnia? Myślę, że jest to sprawa godna przemyślenia i spojrzenia właśnie w taki sposób na ukaranych. "Szumowiny" to nie jest kryminał pędzący jak rozpędzona górska kolejka. Tutaj tempo jest miarowe, a na rozwiązanie zagadki trzeba trochę poczekać, układając w tym czasie setki małych puzzli, które stopniowo dają jeden obraz. Akcja chociaż powolna, to nie nudzi, a wszystkie zagadki przygotowane przez autora potrafią zainteresować. W pewnym momencie zastanawiałam się, jak Horst ma zamiar wybrnąć ze swojego labiryntu różnych tropów i jak to połączy w jedną całość, ale udało mu się to. Styl autora również na plus; jest lekko, przyjemnie, czyta się szybko, a rozdziały są króciutkie.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Książka nie porywa tempem, nie szarpie emocjami, nie podnosi ciśnienia, zakończenie nie zaskakuje.
Mimo wszystko książka jest dobrze napisana.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)