Szczęśliwy dom złamanych serc
Rowan Coleman

Ellen, teraz młoda wdowa i matka jedenastolatka, musi nauczyć sobie dawać radę bez męża. Codziennie wciąż na nowo. Na dodatek, przez to, że ubezpieczyciel nie wypłacił im odszkodowania, są bez grosza. Bohaterce nie pozostaje nic innego, jak zrobić coś dla siebie, swojej rodziny, znaleźć sposób na rozwiązywanie problemów, musi wyjść z kokonu, w którym trwała do tej pory. Pomysłem jej wynajęcie pokoi obcym ludziom... Kto jej w tym pomoże? ,,Pamiętaj, że miałaś go przynajmniej przez jakiś czas. Należał do ciebie, wszyscy o tym wiedzieli. Już na zawsze pozostanie twój." Czytając tę książkę niejednokrotne się wzruszymy, ale też zaśmiejemy, humor miesza się z powagą, nadzieja z rozpaczą i ciężarem smutku, obojętność z miłością. Nie zabraknie rzeczy nieodwracalnych i niezrozumiałych, ale też ukazania siły rodziny, skomplikowanych relacji siostrzanych- mieszanki zazdrości, rywalizacji, ale też troski i opieki. Co się stało, że siostry, kiedyś dla siebie bardzo ważne, odsunęły się od siebie? Bohaterowie tej książki mają blizny na duszy: Ellen od pogrzebu męża nie wyszła z domu i nawet nie zdaje sobie z tego sprawy; jej syn od pogrzebu coraz bardziej się od niej oddala oraz dorasta- u obojga z nich zostało zaburzone poczucie niebezpieczeństwa. Hanna, młodsza siostra Ellen, dziwnie się zachowuje- coś myśli, ale o tym nie mówi. Allegra, ekscentryczna pisarka, przenosi czytelniczki w świat fikcyjny swoich książek, ale sama jest samotna. Matt zaś, to młody dziennikarz, których kiedyś miał inne ambicje i ideały, teraz zaś pisze dla brukowca o uwodzeniu kobiet. Pisarka bardzo dobrze przedstawiła ich sytuacje, stany emocjonalne i decyzje. Zaskakująco też ukazała, że sytuacja nie zawsze wygląda tak, jak nam się wydaje. ,,Szczęśliwy dom złamanych serc" ma bardzo adekwatny tytuł do treści: to historia o mieszkańcach pewnego domu, którzy mimo przeciwności losu, lęków i strat, znaleźli nową drogę i szczęście. To także powieść o wychodzeniu z żałoby, o wartości przyjaźni i miłości. O wyjściu z samotności i bezpiecznej rutyny, poczuciu się ,,trochę lepiej". Rekomenduję sympatykom powieści obyczajowych. ,,Owszem, ktoś odszedł i wyrwał ci w sercu wielką dziurę, która napełniła się rozpaczą, ale będzie coraz lepiej."

(Kliknij aby rozwinąć opinię)