Syn Spartakusa
Simon Scarrow

Trzeci tom o młodym gladiatorze. Cóż powiedzieć... Lepszy niż pierwszy, ale gorszy niż drugi. Podobało mi się to, że w tym tomie wątek niewolników i rebeliantów był mocno rozbudowany. Nadało to całkiem inny obrót dotychczasowej fabule. Aczkolwiek bardzo rozczarowała mnie postać Brixusa. Miałam wrażenie, że bliski przyjaciel Spartakusa stał się niestety fanatykiem walczącym z Rzymem a nie o wolność i równość. Czego doskonałym przykładem było zniewolenie żony zabitego lamisty, co kłóciło się z jego poglądem na zniesienie niewolnictwa. Nawet groźby, które kierował pod adresem Marcusa, bo ten miał inny pogląd na te sprawy niż on bardzo mnie rozczarowały. Do Cezara od samego początku miałam mieszane uczucia przez to jak uprzedmiotawiał swoich niewolników. Aczkolwiek trzeba mu przyznać, że był bardzo honorowy i zawsze dotrzymywał swoich obietnic, dlatego tutaj wielki plus dla niego. Trochę mi szkoda Portii, bo miałam nadzieję na jakieś szczęśliwe zakończenie dla niej. Może w czwartym tomie coś się zmieni. Przede mną ostatni tom serii. Ciekawa jestem jak autor zakończył całą tą historię.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)