Świat utracony i odzyskany. Historia jednego zranienia
Aleksander Łuria, Witold Szabłowski

Ocena: 0 (0 głosów)

Książka ta opowiada o meczącej walce z choroba, o bohaterskiej walce o własne życie – jest to dziennik cichego bohatera, którego zrodziła wojna.

Jedno wydarzenie, które zburzyło całe jego życie. Kula, która przebiła czaszkę i naruszyła mózg, rozbiła obraz świata na tysiące części, których nie mógł później złożyć w całość. Walka, w której niełatwo było o zwycięstwo. Zwycięstwo, które nie przerwało walki.

Świat utracony i odzyskany to historia Lowy Zasieckiego, żołnierza rannego w głowę w czasie II wojny światowej, który przez niemal trzydzieści lat prowadził wnikliwe obserwacje nad swoimi przeżyciami, utraconymi zdolnościami, pamięcią, mową. Wszystko skrupulatnie zapisywał, a jego pamiętnik posłużył Aleksandrowi Łurii do napisania niezwykłej książki, dzięki której poznajemy funkcjonowanie psychiki człowieka z uszkodzonym mózgiem.

Leży przede mną stos pożółkłych zeszytów, zeszytów wykonanych własnoręcznie w czasie wojny oraz gruby zeszyt w ceratowych okładkach z okresu późniejszego. Obejmują one prawie trzy tysiące stron. Na ich zapisanie bohater książki poświecił niemal ćwierć wieku – dzień za dniem, godzina za godzina – starając się opisać historie swego życia, następstwa strasznego zranienia. Swoje wspomnienia budował z drobnych, pojawiających się przypadkowo fragmentów, które usiłował logicznie powiązać.

Pisał dlatego, że była to jedyna dostępna mu forma więzi z życiem, jedyny sposób na to, aby nie poddać się nieszczęściu, aby utrzymać się na powierzchni. Była to jedyna szansa na odzyskanie przeszłości”.