Śmierć między wierszami
Alice Slater

"Śmierć między wierszami" to pełna emocji historia zderzenia się dwóch zupełnie różnych światów. Pluskwa - zafiksowana na punkcie true crime i Laura - kobieta, która gardzi tym gatunkiem. Literatura, ktora wywyższa i w pewien chory sposób stawia mordercę na świeczniku, rozwodząc sie nad jego psychiką, motywami nim kierujacymi, powoduje, że staje się on celebrytą z licznymi nieraz fankami, najczęściej całkowicie pomija lub mocno pomniejsza znaczenie samych ofiar. Jest to rodzaj narracji stosowany w true crime, z którym Laura próbuje polemizować poprzez poezję, ktora co prawda inspirowana tymi historiami ma jednak nie ociekać brutalnością, tylko dać ukojenie i na pierwszym planie postawić każdą, ktora straciła życie, każdą która jest tylko nikłym wspomnieniem gdzieś w tle, w cieniu oprawcy. Jej opinia okazuje się w zupełności uzasadniona. 

Pluskwa błędnie oceniając twórczość Laury, za wszelką cenę próbuje się do niej zbliżyć, zaczyna mieć na jej punkcie obsesję. Jej zainteresowanie Laurą staje się niebezpieczne, a w czytelniku wzbudza zdumienie, niepokój, wręcz strach. Do czego posunie się Pluskwa? 

Czy jej niezdowa fascynacja znajdzie ujście w literaturze?czy może krwawe historie staną się także jej udziałem? 

Historia zaczyna się dość niespiesznie, często w zabawny sposób opisuje pracę w księgarni i pokazuje relacje między pracownikami, które z czasem coraz bardziej niepokoją, aż w końcu powodują, że czujesz oddech szaleńca na karku... tak, możesz już się zacząć bać! 

Współpraca recenzencka @wydawnictwo_dolnoslaskie 

W księgarni Spines pracuje fascynująca się true crime, a dokładnie seryjnymi mordercami dziewczyna o ksywce Pluskwa. Do zespołu księgarni trafia Laura, jej całkowite przeciwieństwo. Podobno przeciwieństwa się przyciągają, tylko,że w tym przypadku przyciąganie jest jednostronne. W pewnym momencie przeobraża się wręcz w obsesję, której finał może być tragiczny. 

To jedna z książek, przez którą pomimo niezbyt wartkiej akcji się płynie. Czy to z ciekawości, bo już w prologu otrzymujemy informacje,że Laura zniknęła i to właśnie z winy Pluskwy, czy tak zwyczajnie, bo po prostu powieść wciąga. 

Narracja prowadzona jest przez dwie bohaterki na przemiennie. Autorka w świetny i dokładny sposób opisuje ich portrety psychologiczne, powoli odsłaniając traumatyczne przeżycia z przeszłości. Należy dodać,że w końcowym rozrachunku więcej jest tu Pluskwy i jej mroczności, takiego lepkiego, gęstego i niepokojącego charakteru. Natomiast Laura, uśmiechnięta na co dzień, zjednująca sobie w sposób naturalny ludzi, mierzy się z traumą, tragedią jaka wydarzyła się lata temu przez którą straciła najważniejszą osobę w swoim życiu. Trwa w niejakim stuporze, utkwiła w pewnym punkcie, a jej słaba psychika woli wypierać pewne fakty aniżeli je przeanalizować. 

Podoba mi się klimat księgarni - chyba każda książkara będzie zadowolona - i przedstawienie dwóch tak różnych osobowości. Czy takiego zakończenia się spodziewałam? Hmm...raczej nie i chyba tak do końca nie jestem z niego zadowolona, jednak całościowo powieść jest warta uwagi, chodźby przez wzgląd na swój niepowtarzalny i inny klimat.